เตียงหนึ่งหลัง หมอนหนึ่งใบ ผ้าห่มหนึ่งผืน ปากกาขนนกหนึ่งด้าม หมึกหนึ่งขวด เสื้อผ้าหนึ่งหีบ ใต้เตียงมีหีบไม้ใบเล็กที่บรรจุเหรียญทองไว้ ในกระท่อมไม่มีรองเท้าอีกคู่หรือเสื้อผ้าของบุรุษ หลักฐานทุกอย่างแสดงชัดว่าเจ้าของกระท่อมเป็นสตรี เหมือนกับข่าวที่เขาได้รับมา หญิงชราคนนี้อาศัยอยู่ตามลำพัง
แม้กระท่อมหลังนี้จะไม่มีไม้กางเขน แต่เขาก็ไม่เห็นสัญลักษณ์ของพวกที่บูชาปีศาจหรือซาตานเหมือนกัน…
ฉับพลันนั้นเขาได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาแต่ไกล จึงปราดไปที่หน้าต่างและมองออกไป
มีคนสวมชุดคลุมสีดำถือตะกร้าเดินออกจากป่าและกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ หมวกคลุมสีดำปกปิดใบหน้าของผู้มา ฝีเท้าเชื่องช้าและกะโผลกกะเผลก ตลอดจนปอยผมสีขาวที่โผล่พ้นออกมาจากหมวกคลุมทำให้เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายอายุมากแล้ว
พอคนผู้นั้นเงยหน้ามองมาทางนี้ เขาก็หดตัวหลบไปจากหน้าต่างทันที
ก่อนมาที่นี่เดิมทีเขายังไม่มั่นใจว่าตัวเองต้องการทำอะไรกันแน่ แต่วินาทีนี้เขารู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกแล้ว
เขาต้องพานางกลับไป
ชายหนุ่มก้าวยาวๆ ไปที่มุมห้อง คว้ากระสอบป่านที่บรรจุกะหล่ำปลีอยู่เต็มขึ้นมาแล้วเทกะหล่ำปลีออก จากนั้นก็ไปหลบข้างประตูโดยเร็วและเฝ้ารอ
หญิงชราผู้นั้นเดินย่ำผืนหญ้าจนมาถึงนอกประตูพร้อมเสียงดังสวบสาบ ในที่สุดก็ผลักประตูไม้และเดินเข้ามา
เมื่อเห็นกะหล่ำปลีหล่นเกลื่อนเต็มพื้น นางตะลึงงันอย่างเห็นได้ชัด
เขาไม่รอให้นางตั้งตัว ใช้กระสอบป่านครอบตัวนางจากข้างหลังอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พลิกตัวนางจนตีลังกา นางหวีดร้องเสียงหลง ตะกร้าเห็ดในมือหล่นกระจาย เท้าชี้ฟ้าหน้าทิ่มดินขณะดิ้นรนอยู่ในกระสอบป่าน เขาหมุนกระสอบอย่างรวดเร็วและผูกเชือก เอ่ยปากขู่เสียงเย็นว่า “เงียบ หาไม่ข้าจะฆ่าเจ้าซะ”
นางตัวแข็งทื่อ ไม่เคลื่อนไหวอีก
เขาแบกนางขึ้นบ่า มือคว้าทรัพย์สินที่ถือโอกาสปล้นมาเมื่อครู่นี้ขึ้นมาด้วยและหมุนตัวเดินออกไป
“ไฟ! ดับไฟก่อน!” เสียงประท้วงอู้อี้ดังมาจากในกระสอบป่าน
เขาขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้หยุดเดิน
“หากเจ้าจะพาข้าไปจากที่นี่ เจ้าต้องดับไฟก่อน! หาไม่ไฟจะไหม้ป่าทั้งหมด!” แม้เสียงที่ลอดออกมาจากในกระสอบจะไม่ชัดและแหบพร่า แต่สื่อความหมายได้ชัดเจน นางเริ่มดิ้นรนอีกครั้ง
เขาหยุดเดิน ไม่ใช่เพราะนางก่อกวนเขา แต่เพราะเขารู้ว่านางพูดถูก
ชายหนุ่มวางนางกับทรัพย์สินที่ปล้นมาได้ลงบนพื้น แม้จะอยากโยนนางลงไป แต่เขาไม่แน่ใจว่ากระดูกของคนแก่อย่างนางจะทนรับไหวหรือไม่ เขาจึงก้มตัววางนางลงแล้วค่อยหมุนตัวเดินไปข้างเตาไฟ ตักน้ำในโอ่งขึ้นมาสาดใส่ถ่านไฟให้มอดดับ
พอเขาจัดการเตาไฟเสร็จ หันกลับมาก็เห็นกระสอบป่านเคลื่อนไหวยุกยิกเหมือนตัวหนอน พยายามจะขยับไปที่ประตู
เขาคว้าตัวนางที่ดิ้นดุกดิกเหมือนหนอนขึ้นมาและแบกขึ้นบ่าดังเดิม นางส่งเสียงฮึดฮัด
เขาคิดว่านางจะขัดขืน แต่นางกลับใช้เสียงแหบพร่าไม่ชัดเจนพูดว่า “นี่ เจ้าไม่ต้องทำแบบนี้ หากเจ้าต้องการเงิน ข้ามี…”
