ครั้งนี้เขาไม่ได้สนใจนาง เพียงแต่โน้มตัวคว้ากระสอบใส่ของมีค่าที่กวาดมาได้ขึ้นมาอีกครั้ง เสียงเหรียญทองกระทบกันใสกังวานทำให้นางตื่นตกใจเมื่อรู้ว่าเขาเจออะไรบ้างแล้ว
นางตระหนักถึงสถานการณ์จึงเปลี่ยนคำพูดเป็นว่า “เอาเถอะ ข้าคิดว่าเจ้าคงหาเหรียญทองของข้าพบแล้ว ถ้าหากเจ้ายินดีดื่มซุปเนื้อลงไปด้วยข้าจะซาบซึ้งใจมาก ข้าไม่อยากกลับมาเก็บหม้อที่มีหนอนไต่ยั้วเยี้ยเต็มไปหมด”
หากเขายอมดื่มซุปในหม้อทั้งที่ไม่รู้ว่าคืออะไร หัวสมองเขาคงผิดปกติแน่ๆ ใครจะไปรู้ว่านางใส่อะไรลงไปบ้าง ด้วยเหตุนี้เขาจึงแบกนางก้าวยาวๆ ออกจากกระท่อมอบอุ่นหลังนั้นโดยไม่พูดอะไร
“ข้ารู้นะว่าเจ้าคิดว่าข้าเป็นอะไร แต่ข้าไม่ใช่…”
อากาศเย็นเยียบข้างนอกปะทะเข้ามา เขาเดินหน้าต่อไป
“ได้โปรดฟังข้าเถอะ…”
เพื่อให้นางหุบปาก เขาผิวปากเป็นเสียงดังกังวาน
ม้าสีดำตัวใหญ่วิ่งออกมาจากป่า เขาโยนนางขึ้นไปและพลิกตัวขึ้นม้าตามมา
หญิงชราตื่นตระหนกอีกครั้ง เขาได้ยินเสียงนางสบถด่าไม่หยุด บางคำเป็นภาษาต่างถิ่นด้วยซ้ำ เขาไม่ได้ตั้งใจฟัง ถึงอย่างไรแปดส่วนก็คงกำลังด่าเขาอยู่แน่ๆ นางบ่นตลอดทางไม่หยุด ทั้งข่มขู่และเอาผลประโยชน์เข้าล่อ สุดท้ายเมื่อเขาควบม้าขึ้นไปบนทางภูเขาที่ขรุขระ นางก็หุบปากอย่างชาญฉลาด ไม่เสี่ยงอันตรายพูดพล่ามจนอาจกัดลิ้นตัวเองขาดและเปลืองน้ำลายโดยเปล่าประโยชน์อีก
ม้าสีดำตัวโตบรรทุกเขาวิ่งฝ่าหมอกหนาสีขาวและป่าทึบ
กว่าเขาจะพาหญิงชราออกจากป่าได้ก็เป็นเวลารุ่งสางแล้ว หมอกบริเวณชายป่าเบาบางลงและค่อยๆ สลายหายไป แสงแดดส่องผ่านม่านหมอกและใบไม้ลงมายังผืนแผ่นดิน
เมื่อหมอกสีขาวสลายหายไป ป่าไม้เบาบางลงเรื่อยๆ ฉับพลันสรรพสิ่งรอบด้านก็ปลอดโปร่ง
แสงแดดสาดส่องทิวทัศน์เบื้องหน้าช้าๆ ทุ่งนาผืนแล้วผืนเล่าปรากฏตรงหน้า ลำธารสายเล็กล้อมทุ่งข้าวสาลีไว้ตรงกลาง ห่างออกไปมองเห็นกระท่อมหลังเล็ก
มองผ่านๆ นี่น่าจะเป็นทิวทัศน์ที่งดงาม
แต่หากสังเกตให้ละเอียด ทุ่งข้าวสาลีเหล่านั้นถูกทิ้งร้างแล้ว ตอนควบม้าผ่านกระท่อมหลังนั้นเห็นได้ว่าหญ้าฟางที่อยู่ข้างบนเริ่มขึ้นรา หน้าต่างไม้บนผนังก็ทรุดโทรมไปนานแล้ว
เขาเห็นกระท่อมหลังนี้ตั้งแต่ขามา มันถูกทิ้งร้างมาเนิ่นนาน เจ้าของบ้านแปดส่วนไม่ตายก็คงหลบหนีไปจากที่นี่แล้ว ทุ่งข้าวสาลีที่ไม่มีคนดูแลมีวัชพืชขึ้นเต็ม เครื่องมือเกษตรกรรมถูกโยนทิ้งไว้ด้านข้างเนื่องจากขึ้นสนิมและชำรุดหมดแล้ว แม้แต่หัวขโมยยังไม่ต้องการ
พอถึงพื้นที่ราบอีกครั้งหญิงชราก็พยายามพูดอีก แต่เขาไม่ให้โอกาสนาง ควบม้าให้เร็วขึ้นและทะยานขึ้นไปบนภูเขา
ภูมิประเทศและสถานการณ์แบบเดียวกันปรากฏขึ้นซ้ำๆ ทุ่งนา บ้านร้าง และผืนป่ากว้างใหญ่ไร้ขอบเขตที่โอบล้อมสิ่งเหล่านี้ไว้ บางครั้งเขาเห็นทาสติดที่ดินหลายคนที่ไม่หลบเลี่ยง พวกเขาส่วนใหญ่จะยืนแข็งทื่ออยู่ในทุ่งนาหรือบ้านหลังเก่าด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก โค้งหลังห่อไหล่ ดวงตาสะท้อนแววแห่งความตาย ดูเหมือนศพที่ตายไปนานแล้ว
