ทดลองอ่านคู่อุ่นไอร่ายรัก บทที่หนึ่ง

นางกำถุงใส่เงินไว้พลางกดหน้าอก หันกลับไปก็เห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงปากตรอกคนนั้น

นางจำได้ว่าเขาสวมเสื้อผ้าสีฟ้านวลทั้งชุด จำได้ว่าเขารวบผมยาวไว้อย่างดี จำได้ว่าเขาสวมรองเท้าหุ้มแข้งสีดำ จำได้ว่าเอวเขาห้อยป้ายห้อยเอวสีดำอันหนึ่ง

ชายผู้นั้นท่าทางสุภาพ ใบหน้าขาวสะอาด

ปีนั้นในเมืองยังไม่มีใครใส่ใจเขามากนัก

ตอนนั้นนางยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ตอนเขาเดินเข้ามาหานาง นางอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปหลายก้าวเพราะเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอเมื่อครู่นี้

เขาไม่สนใจนาง เพียงก้มตัวลงหยิบหนังสือเล่มนั้น ยังมีหมวกสีดำใบเล็กของนางที่หล่นอยู่

เขาปัดๆ หนังสือที่สกปรกและคืนหมวกให้นางพลางเอ่ยเสียงเรียบ

‘ครั้งหน้าเวลาจำนำของ เก็บเงินให้ดีก่อนค่อยออกจากร้าน อย่าถือไว้ในมือและอย่าเดินในตรอกเล็กๆ โจรที่นี่มักคอยจับตาดูโรงจำนำ มองหาแกะอ้วน’

นางเบิกตาโต ตื่นตระหนกเล็กน้อย ไม่ได้ยื่นมือไปรับ แต่รีบยัดถุงเงินเข้าไปในอกเสื้อ

‘ข้าไม่ใช่…ไม่ใช่แกะอ้วน…’ นางพูดด้วยใบหน้าซีดขาว ‘นี่เป็นเงินที่จะนำไปช่วยคน เชิญหมอมารักษาคนที่บ้านข้า’

‘คนที่ถือถุงเงินหนักๆ ล้วนเป็นแกะอ้วน’ เขามองนางอย่างเย็นชา ‘โจรพวกนั้นสนใจแต่เงินไม่สนใจคน ไม่สนใจหรอกว่าเงินนี้เจ้าจะเอาไปทำอะไร’

ได้ยินดังนั้นแล้วนางก็พูดไม่ออกไปชั่วขณะ ได้แต่ยื่นมือไปรับหมวกกลับมาสวม เค้นคำพูดสองคำออกมาจากลำคอที่ตีบตัน

‘ขอบคุณ’

หลังคำขอบคุณของนาง เขาก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงถือหนังสือเล่มนั้นหมุนตัวจากไป

นางมองเขาเดินออกจากตรอกแล้วข้ามถนน บ่าวชายคนหนึ่งรีบก้าวออกมาเลิกม่านให้เขา เฉาเฟิ่งในโรงจำนำที่กอบโกยเงินนางไปรีบออกมาต้อนรับ

ม่านทิ้งตัวลง รองเท้าหุ้มแข้งสีดำของเขากับเสื้อผ้าสีฟ้านวลหายลับไปหลังประตูอย่างรวดเร็ว

นางจ้องมองโรงจำนำที่เขาหายเข้าไปอย่างตกตะลึงเล็กน้อย นางไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร รู้เพียงว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป หัวใจนางยังคงเต้นรัว ความคิดสับสนวุ่นวาย ได้แต่รวบผมที่แผ่สยายให้ดีและสวมหมวกใบเล็กอีกครั้ง

ครั้นได้สติ นางก็จัดแจงตัวเองอย่างเร่งรีบ ไม่กล้าเดินในตรอกเล็กๆ อีก ได้แต่ย้อนกลับไปบนถนนใหญ่

พอถึงถนนใหญ่ นางเหลือบมองไปยังโรงจำนำซึ่งเป็นอาคารสามชั้นอย่างอดไม่ได้ กลับบังเอิญเห็นว่าชายผู้นั้นนั่งอยู่ริมหน้าต่างชั้นสอง มือยังคงถือหนังสือเล่มนั้น อ่านด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นนางพลันตระหนักว่าที่แท้เขานั่งอยู่ตรงนั้นมาตลอด

เพราะนั่งอยู่ตรงนั้น ถึงเห็นว่านางถูกโจรปล้นชิงในตรอกฝั่งตรงข้าม

นางตกใจเล็กน้อยจึงตะลึงงันไป