ทดลองอ่าน กับดักดวงดาว บทที่ 4

บางที…เขาอาจจะยอมไปต่อกับเธอคนนี้ ไม่รู้สิ…ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ไปต่อให้สุดทางเลยดีกว่า แต่ก่อนที่เอ็มมานูเอลจะเอ่ยปากตกลง โสตประสาทของชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงเพลงที่ตัวเขานั้นจดจำได้ขึ้นใจ

Tonight, I’m living on my own

Cause you leave me here alone

Far F ar away from LA

You went back to New York your home

เพลง ‘Above the Sky’ เพลงจากอัลบั้มแรกของวงสตาร์ส แทรป มันเป็นเพลงที่ถือว่าดังที่สุดและเป็นที่น่าจดจำที่สุดของวงก็ว่าได้ เนื่องจากเพลงนี้ทำรายได้ถล่มทลายและครองอันดับหนึ่งทุกหน้าปัดวิทยุและยอดชมมิวสิกวิดีโอบนยูทูบที่ทะลุถึงร้อยล้านครั้งได้อย่างรวดเร็วเป็นประวัติกาล

เอ็มมานูเอลยังจำได้ดีว่าตัวเองนั้นดีใจแค่ไหนที่เพลงนี้ได้อันดับหนึ่งจากทุกๆ ชาร์ตของรายการวิทยุ เขาในตอนนั้นที่อายุยังน้อยคิดว่านี่คงเป็นก้าวสำคัญของอาชีพนักร้องนักดนตรีของเขา แม้ว่าการฟอร์มวงบอยแบนด์จะไม่ใช่ความฝันของเขาตั้งแต่แรกก็ตาม แต่ความสำเร็จในก้าวแรกนี้ก็ทำให้เอ็มมานูเอลอดคิดไม่ได้ว่าการที่เขายอมทะเลาะกับพ่อ หนีออกมาตามหาความฝันตั้งแต่อายุสิบแปดนั้น เขาเลือกไม่ผิดจริงๆ

I see your face in the sky above

I wish you were here, that’s all I hope

ช่วงเวลาในปีแรกๆ นั้นชายหนุ่มทำงานหนักมาก แต่เขาก็สนุกกับการเป็นสตาร์ส แทรปไปกับฟรานซิส ธีโอ และแบรดลีย์ พร้อมกับฝันว่าต่อให้ไม่ได้เป็นนักร้องเดี่ยวแต่อย่างน้อยก็ขอสักอัลบั้มให้เขาได้มีส่วนร่วมในการแต่งเพลงสักเพลงเองบ้าง เพราะนั่นคือความฝันอันยิ่งใหญ่ของเขา เขาไม่หวงที่จะต้องแบ่งท่อนร้องกับเพื่อนๆ ในวงเลยสักนิด เขาแค่อยากให้มีชื่อ ‘เอ็มมานูเอล ธนิษฐ์ เค… โคลม’ อยู่ในเครดิตนักแต่งเพลงบ้างก็เท่านั้น

เขาได้แต่รอ รอจนถึงปีที่เจ็ดของวงสตาร์ส แทรปแล้วแต่ก็ไม่เคยได้รับโอกาสที่ฝันถึงสักที

“ว่าไงคะ จะไปห้องฉันไหม หรือจะให้ไปห้องคุณดี”

เอ็มมานูเอลวางแก้วว่างเปล่าในมือลง “ลงไป”

“อะไรนะคะ” หญิงสาวทำหน้างง ไม่แน่ใจว่าตนได้ยินถูกแล้วหรือไม่

“ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ลงไปซะที”

“โธ่! ทำไมล่ะคะ ฉันทำอะไรผิดเหรอ”

“อย่าให้ต้องผลักนะ” เสียงทุ้มเอ่ยเตือน ดวงตาสีน้ำตาลนั้นดุเอาเรื่องเสียจนคนบนตักเสียวสันหลังวาบ ร่างบางที่สั่นเทาเล็กน้อยรีบลุกขึ้นแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เอ็มมานูเอลมองตามหลังหล่อนไปก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โล่งใจที่ได้อยู่คนเดียวเสียที

ต้องโทษดีเจที่ดันมาเปิดเพลงของวงสตาร์ส แทรปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยแบบนี้ ชายหนุ่มหงุดหงิดจนพานเบื่อหน่ายและหมดอารมณ์ไปทันตาเห็น อีกอย่างขืนเขาอยู่กับผู้หญิงคนนั้นนานกว่านี้ขณะที่เพลงของวงตัวเองกำลังเล่นอยู่ล่ะก็ เผลอๆ หล่อนอาจจะจำหน้าเขาขึ้นมาได้ก็ได้

เวลาที่เหลือในคืนนั้นเอ็มมานูเอลได้แต่นั่งนิ่งๆ ฟังเพลงที่เป็นหนึ่งในผลงานของตัวเองไปตามลำพัง นึกถึงอดีตและความรุ่งโรจน์ของวงสตาร์ส แทรปในเจ็ดปีที่ผ่านมากับความฝันของเขาที่ค่อยๆ หรี่แสงลงไปทุกปีๆ เช่นกัน

เขาเบื่อ…

เขาอยากเลิกร้องเพลง

เจ็ดปีที่รอคนให้โอกาสนั้นช่างว่างเปล่า ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงหรือดีขึ้นสักอย่าง

เหมือนทุกอย่างที่ผ่านมาไม่มีความหมายอะไรเลย

ติดตามตอนต่อไปได้วันที่ 12 มิ.ย. 62