ทดลองอ่าน ขอชิมสักคำ… ได้ไหมคนดี ชุด ขอได้ไหม บทที่ 4

ฟองจันทร์นั่งดูชายหนุ่มเพลิน จนกระทั่งสังเกตว่าสมาชิกกลุ่มแม่บ้านซึ่งช่วยกันแพ็กขนมเริ่มทยอยกลับ แดดก็ราแสง เธอเลยกระซิบบอกเขา

“คุณ วันนี้เราพอแค่นี้ก่อนดีกว่าไหม”

ปาลเงยหน้าขึ้นมองรอบตัว เพิ่งตระหนักว่าเวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงเย็นแล้ว เขาเลยหันกลับไปพยักหน้าให้เธอ

“อืม ขอบคุณที่เตือน”

“งั้นเดี๋ยวฉันช่วยเก็บทำความสะอาดนะ” หญิงสาวฉีกยิ้มให้เขาแล้วเริ่มต้นเก็บข้าวของและทำความสะอาดในส่วนที่ทำได้ทันที

ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่ขยับเคลื่อนไหวคล่องแคล่ว เธอยังคงดูสดใสและมีพลังงานล้นเหลือแม้จะวุ่นวายกับเขามาทั้งวันแล้ว วันนี้เขาได้เธอช่วยเอาไว้เยอะจริงๆ เนื่องจากเธอเป็นธุระจัดการเรื่องจิปาถะให้เขาทุกอย่างประหนึ่งเลขานุการ ซึ่งอันที่จริงฟองจันทร์ไม่จำเป็นต้องทำให้เขาก็ได้ แต่นอกจากเธอจะทำให้แล้วยังทำได้ดีด้วย

ช่วงเช้าปาลเห็นหญิงสาวชวนใครต่อใครคุยไปเรื่อย เข้าใจว่าน่าจะเก็บข้อมูลเอาไปเขียนงาน วิธีการชวนคุยของเธอสนุกและเป็นมิตร ไม่แปลกเลยที่ใครต่อใครจะเอ็นดูเธอกันจนเผื่อแผ่มาถึงเขาด้วย ปกติเวลาเขาตั้งใจทำอะไรสักอย่างจะไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบตัว แต่วันนี้เขารับรู้ถึงบรรยากาศสดใสในห้องได้ตลอด ตอนออกไปซื้อของให้เขาเธอยังซื้อเครื่องดื่มกับขนมเล็กๆ น้อยๆ มาฝากกลุ่มแม่บ้านเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจอีกต่างหาก แล้วเธอก็มาวนเวียนดูเขาทำขนมเป็นระยะ คอยให้กำลังใจเมื่อเห็นว่าเขาทำได้ดีกว่าเดิม และพอเขาทำขนมได้สวยเข้าที่เข้าทางเธอก็ตื่นเต้นดีใจยิ่งกว่าเขาเสียอีก

นี่อาจเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่มีคนมาให้กำลังใจเขาตอนพยายามทำอาหารสักจานในทุกขั้นตอนแบบนี้เขารักการทำอาหารก็จริง แต่ก็ต้องยอมรับว่าตั้งแต่ออกจากบ้านมาการทำอาหารสำหรับเขาคือการต่อสู้ การแข่งขัน และการดิ้นรนด้วย การให้กำลังใจกันระหว่างเพื่อนฝูงนั้นมีทว่าก็ไม่ใช่ในลักษณะที่ฟองจันทร์ทำในวันนี้ กระทั่งแฟนเก่าของเขาปกติก็มีแค่มาชื่นชมตอนเขาทำสำเร็จเท่านั้น

แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ปาลรู้สึกว่ามีบางอย่างในตัวหญิงสาวที่น่าสนใจ นอกจากความสดใสแล้วเขายังรู้สึกว่าเธอจริงใจ มันแทบจะเป็นรังสีที่แผ่ออกมาจากร่างเล็กเลยทีเดียว ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอใส่ใจ คุณสมบัตินี้ไม่โจ่งแจ้งทว่าเด่นชัดอยู่ในการกระทำเล็กๆ น้อยๆ และมันก็น่าประทับใจ

“คุณพอล เดี๋ยวขากลับฉันขับรถให้ไหม วันนี้คุณเหนื่อยทั้งวันแล้ว” ฟองจันทร์เสนอขณะที่ก้มหน้าก้มตารวบรวมภาชนะที่ต้องล้างทำความสะอาด

“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มไปให้เธอ…มันเป็นอะไรแบบนี้แหละที่ทำให้เขารู้สึกว่าเธอแตกต่างและคิดว่าเธอน่าทำความรู้จักด้วย “เย็นนี้ให้ผมเลี้ยงข้าวคุณได้ไหม”