ทดลองอ่าน ขอสักที… จะดีเพื่อเธอ ชุด ขอได้ไหม… บทที่ 4

เสียงพูดคุยจากบริเวณประตูรั้วหน้าบ้าน ทำให้แพรภัทรต้องเพ่งมองออกไปอย่างสงสัย จนกระทั่งแน่ใจว่าเธอเห็นรัญชน์รวิชญ์กำลังยืนคุยอยู่กับศจีกับชุติมา…คุณน้าใจดีที่อาศัยอยู่บ้านหลังข้างๆ เธอทางฝั่งซ้ายและฝั่งขวา แพรภัทรจึงลุกพรวดขึ้นไปเปิดประตูบ้านเดินออกไปที่ริมรั้วอย่างไม่รีรอ สงสัยอย่างหนักว่าวันนี้รัญชน์รวิชญ์มาอีกทำไม หลังจากที่เขาเพิ่งมาบ้านเธอเมื่อวานนี้เป็นครั้งแรก

หญิงสาวพยายามปรับสีหน้าให้รอยยิ้มดูเป็นปกติที่สุด แต่ยังไม่กล้าพูดอะไรออกไปสุ่มสี่สุ่มห้าโดยที่ยังไม่รู้ว่ารัญชน์รวิชญ์คุยอะไรกับคุณน้าทั้งสองไปแล้วบ้าง

“ทำไมแพรไม่เห็นเคยบอกบ้างเลยว่ามีเพื่อนเป็นดารา ดูสิเนี่ย คุณรันน่ารักกก…น่ารัก น่าเอ็นดูจริงเชียวพ่อคุณ อุตส่าห์เอาขนมมาฝากเพื่อนบ้านของเพื่อน”

“จริงๆ หนูกับคุณรันไม่ใช่เพื่อนที่รู้จักกันมานาน เพราะเขาเพิ่งมาจ้างหนูทำงานให้เมื่อวานนี้เอง คือเขาเป็นลูกค้าน่ะค่ะ หนูเป็นลูกจ้าง”

“อ้าว ไหนคุณรันบอกเป็นเพื่อน นึกว่าสนิทกันมากเสียอีก”

“แพรเป็นเพื่อนกับเพื่อนผมครับ แล้วเพื่อนผมเขาก็แนะนำให้ผมมาจ้างแพรทำงานให้” รัญชน์รวิชญ์ชี้แจงอย่างใจเย็น

“อ้อ งั้นหรอกเหรอ ปกติน้าก็ไม่ค่อยจะเห็นใครมาหาแพรที่บ้านเลยนอกจากไปรษณีย์กับพนักงานส่งอาหารที่มากันได้ทั้งวัน แต่ก็เห็นแพรเขาต้องทำงานอยู่กับบ้านตลอด เขาบอกว่าติดต่อกับลูกค้าผ่านทางโทรศัพท์กับทางอินเตอร์เน็ตได้”

“แต่พอดีงานผมค่อนข้างละเอียดน่ะครับ เลยต้องมาบ้านเขาบ่อยหน่อย” ชายหนุ่มออกตัวยิ้มๆ

“เราไปคุยกันในบ้านไหมคะ ตรงนี้ร้อน” แพรภัทรถือโอกาสเชื้อเชิญลูกค้ากับเพื่อนบ้านคนสนิทของเธอทั้งคู่เข้าบ้านด้วย แต่เพื่อนบ้านทั้งสองคนปฏิเสธ บอกว่าไม่อยากรบกวนการคุยธุระเรื่องงานของเธอกับรัญชน์รวิชญ์

“เพื่อนบ้านคุณน่ารักเนอะ คุยเก่งกันทั้งคู่”

“แล้วทำไมไปบอกเขาว่าเป็นเพื่อน เดี๋ยวก็เข้าใจผิดกันทั้งหมู่บ้านว่าฉันมีเพื่อนเป็นดารา”

“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ มีเพื่อนเป็นดาราคูลดีออก คุณไม่ชอบเหรอ”

“คูลตรงไหน ขี้เกียจเป็นคนดีช่วยรักษาภาพลักษณ์ให้เพื่อน คิดดูนะว่าถ้าฉันทำตัวเป็นลูกบ้านที่ไม่ดีของหมู่บ้าน ไม่จ่ายค่าส่วนกลาง จอดรถขวางหน้าบ้านคนอื่น ไม่ไปประชุมหมู่บ้าน หรือไม่ให้ความร่วมมือต่างๆ นานา คุณก็จะพลอยซวยไปด้วย เพราะเขาจะพูดกันว่าเพื่อนดาราไฮโซที่ชื่อรัญชน์รวิชญ์น่ะ…นิสัยไม่ดีเลย เห็นแก่ตัว บลาๆๆๆ”

“โห… คิดเยอะน่าดูนะคุณนี่”

“ก็คิดเยอะคนละแบบกับคุณละกัน”

“ผมยอมรับว่าตัวเองก็เป็นคนคิดเยอะ แต่ก็ไม่ถึงขนาดว่าต้องกังวลอะไรแบบนี้เวลาจะคบกับใครสักคน แค่มีเพื่อนเป็นดาราคุณยังคิดมากขนาดนี้ แล้วถ้ามีแฟนเป็นดาราจะหนักขนาดไหน”

แพรภัทรเกือบผงะเบาๆ กับคำพูดชนิดนั้นของเขา แต่ก็เก๊กสีหน้าไว้ได้ทัน “สรุปว่าคุณห้ามไปบอกใครๆ ว่าเป็นเพื่อนฉันอีกนะ”

“ซีเรียสไปได้ จะบอกว่าเป็นอะไรก็เหมือนๆ กันนั่นแหละน่า”

คนขี้เกียจเถียงต่อฟังแล้วก็ถอนหายใจเฮือก “งั้นเอาเป็นว่า…วันนี้คุณมาทำไม”

“ขอโทษทีที่ไม่ได้นัดล่วงหน้า แต่พอดีผมเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อวานเรายังไม่ได้คุยรายละเอียดกันชัดเจน เรื่องสัญญาเราต้องทำอะไรยังไง”