ทดลองอ่าน ข้าเป็นสัตว์เลี้ยงของศาลต้าหลี่ บทที่ 5-บทที่ 6

บทที่ 5

ชิงโม่เหยียนก้มหน้ามองหรูเสี่ยวนันที่ยืนอยู่บนโต๊ะ ดวงตาที่ตาดำขาวแยกชัดเจนดูราวกับแผ่นน้ำบนทะเลสาบที่จับตัวเป็นน้ำแข็ง ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

“ได้ยินที่ข้าพูดหรือไม่ ข้าขอพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ มานี่” เขาสั่ง

หรูเสี่ยวนันจำต้องปล่อยหุ่นไม้ที่อยู่ใต้เท้า

หุ่นไม้คอเอียงไปอีกข้าง ใบหน้าหยกแกะสลักสีหน้าแข็งกระด้าง

“เจ้าเอาหุ่นไม้ตัวนี้มาที่นี่หรือ” ชิงโม่เหยียนเอ่ยถาม

“จี๊ดๆ!” หรูเสี่ยวนันรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างไร้สาเหตุ

นางไม่รู้จะทำอย่างไร ทั้งเสียใจที่เมื่อครู่มาที่นี่ตามลำพัง ตอนนี้แม้นางจะมีปากก็อธิบายอะไรได้ไม่ชัดเจน เพราะคงไม่มีใครเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดที่นี่เจ้าหุ่นไม้ตัวนั้นเป็นคนทำ

“รองตุลาการ เอกสารถูกทำลายเช่นนี้ ท่านตุลาการใหญ่กลับมาพวกเราคงไม่อาจชี้แจงได้ขอรับ” เจ้าหน้าที่เฝ้ายามพูดอย่างร้อนใจ

ชิงโม่เหยียนไม่สนใจพวกเขา เพียงเหลือบมองเอกสารที่หล่นกระจายเต็มพื้นอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง

“นี่เจ้าเป็นคนทำหรือ” เขามองไปทางหรูเสี่ยวนัน

หรูเสี่ยวนันส่ายหน้าอย่างแรง

“ในเมื่อมันบอกว่าไม่ใช่มัน เช่นนั้นก็ไม่ใช่มันเป็นคนทำ” ชิงโม่เหยียนเข้าไปอุ้มนางขึ้นมา

“รองตุลาการ…นี่…” เจ้าหน้าที่เฝ้ายามมีสีหน้าลำบากใจ

ห้องหนังสือของตุลาการใหญ่ถูกทำให้เป็นเช่นนี้ พวกเขามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ แต่ผู้ที่พวกเขาจะแจ้งว่าเป็นผู้กระทำผิดได้กลับถูกชิงโม่เหยียนพาไปแล้ว

หรูเสี่ยวนันวางสองเท้าหน้าไปบนไหล่ของชิงโม่เหยียน มองสำรวจสีหน้าของชิงโม่เหยียนอย่างไม่อยากเชื่อ

เขาเชื่อใจนางขนาดนี้เลยหรือ ในห้องหนังสือเละเทะอย่างนั้น ทั้งยังมีนางเป็นสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียว เป็นใครก็คงไม่เชื่อว่าทุกอย่างไม่เกี่ยวกับนาง

“จี๊ดๆ…” เจ้านายผู้เมตตาในตำนานยังมีอยู่จริง นางเอาหัวถูไถปลายคางของเขา

กิริยาต่างๆ ของนางอยู่ในสายตาของชิงโม่เหยียนทั้งหมด เจ้าตัวเล็กรู้สึกตื้นตันเพราะความเชื่อใจของเขา

ดีมาก

เวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันแม้จะสั้น แต่เขาเชื่อว่าชะมดเช็ดที่เต็มไปด้วยความฉลาดนี้ไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ออกมาอย่างไร้สาเหตุแน่นอน

หลังจากกลับถึงห้องหนังสือของเขา เขาก็ส่งคนไปตามเสมียนศาลแห่งศาลต้าหลี่ทังเซียนเซิงมา สั่งให้เขาไปตรวจสอบสภาพเอกสารที่เสียหายในห้องหนังสือของตุลาการใหญ่

ทังเซียนเซิงหาวพลางรีบรุดมา จนกระทั่งฟ้าสางจึงตรวจสอบเอกสารทั้งหมดในห้องหนังสือของตุลาการใหญ่เสร็จหนึ่งรอบ

“เอกสารยังอยู่ครบ มีหนังสือสี่เล่มที่ถูกทำลายเสียหาย แต่ไม่เป็นปัญหาใหญ่นัก เพราะมีเจ้าหน้าที่จดบันทึกกู้เซียนเซิงอยู่ เขาเลียนแบบลายมือของคนอื่นเก่งที่สุด คัดลอกอีกฉบับหนึ่งก็ได้แล้ว” ทังเซียนเซิงกล่าวรายงาน

ชิงโม่เหยียนสายตาจับจ้องไปบนโต๊ะ หุ่นไม้ตัวนั้นยังนอนอยู่ตรงนั้น