ทดลองอ่าน ข้าเป็นสัตว์เลี้ยงของศาลต้าหลี่ บทที่ 7-บทที่ 8

เมื่อเห็นเจ้าก้อนขนกระโดดออกจากอ้อมอกเขาไป หัวใจของชิงโม่เหยียนก็แทบจะกระโดดออกจากคอหอยตามไปด้วย

แสงขาวที่พุ่งมารวดเร็วมาก เวลาเพียงชั่วพริบตา ทุกคนในห้องยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนองใด เห็นเพียงชะมดเช็ดสีดำตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมา ลอยตัวขึ้นกลางอากาศ ใช้เท้าตบแสงขาวนั้นตกลงพื้น

“ฟ้าดินสรรพสิ่ง สิ่งชั่วร้ายจงสลาย…ทวยเทพแปดทิศผู้ทรงฤทธิ์ ให้ข้าเป็นอิสระ…”

ชั่วขณะนี้ในใจหรูเสี่ยวนันกระจ่างใสมาก

แม้แต่ก่อนหน้าที่ปู่สั่งสอนอย่างเข้มงวดนางก็ยังไม่ได้มีสมาธิและไร้ความคิดอื่นเจือปนเหมือนในตอนนี้เลย

ทุกคนเห็นชะมดเช็ดน้อยตบแสงขาวตกลงพื้นก็พากันตกตะลึง ของชั่วร้ายเช่นนั้นกลับถูกสัตว์ตัวน้อยตบลงพื้นได้อย่างง่ายดาย

ฉางเฮิ่นโน้มตัวไปดูอย่างตกใจ ในตอนนี้เองแสงขาวลอยขึ้นมาอีกครั้ง พุ่งเข้าปากของหรูเสี่ยวนัน

ถุย! ถุยๆๆ!

หรูเสี่ยวนันโก่งคอ รู้สึกว่าของสิ่งนั้นไหลลงไปตามลำคอของนาง

“เจ้าตัวเล็ก?!” เสียงของชิงโม่เหยียนดังขึ้นทางด้านหลัง ฟังแล้วเหมือนแฝงความตื่นตระหนก

เป็นไปได้อย่างไร นางคงฟังผิดไปแน่นอน ชิงโม่เหยียนผู้นี้จะตื่นตระหนกเป็นได้อย่างไรกัน

ทันใดนั้นไอร้อนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งขึ้นในร่าง หรูเสี่ยวนันรู้สึกเหมือนถูกเปลวไฟล้อมไว้ทั่วร่างอย่างไรอย่างนั้น

เจ็บ! เจ็บเหลือเกิน!

น้ำ…ที่ใดมีน้ำบ้าง…

ร้อนเหลือเกิน…ร้อนมาก…

หรูเสี่ยวนันไม่สนใจเสียงเรียกของชิงโม่เหยียนที่อยู่ข้างหลัง วิ่งทะยานออกนอกประตูไปทันที

เมื่อวิ่งออกจากประตูแล้ว สัญชาตญาณของสัตว์ก็นำทางนาง นางวิ่งไปทางตะวันตกอย่างไม่ลังเล

ทางตะวันตกในที่ไม่ไกลนักมีสระน้ำแห่งหนึ่งเลี้ยงปลาไนไว้หลายสิบตัว หรูเสี่ยวนันมาถึงริมสระก็กระโดดลงไปเลย

โอ๊ยๆๆ ร้อนอะไรอย่างนี้ ของชั่วร้ายที่สมควรตาย คิดจะควบคุมข้าหรือ ฝันไปเถอะ!

หรูเสี่ยวนันท่องคาถาชำระกายอีกครั้ง ลำแสงเลือนรางพุ่งกระจายออกมาจากตัวนาง

เริ่มแรกเป็นแสงรางๆ ต่อมาภายหลังลำแสงเพิ่มความแรง ร่างของหรูเสี่ยวนันเหมือนถูกแสงโอบล้อมไว้ทั้งตัว

ท่ามกลางแสงสว่าง ร่างของชะมดเช็ดค่อยๆ เปลี่ยนแปลง แขนขาวอวบราวรากบัวปรากฏออกมา ตามด้วยส่วนตัว ขาเล็กๆ…

หรูเสี่ยวนันตกตะลึง นี่มันเกิดอะไรขึ้น…ข้า…กลายเป็นคนแล้วหรือ

นางยื่นสองมือออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ถูกแล้ว นี่คือมือ…ไม่ใช่อุ้งเท้าของสัตว์อีกแล้ว

ไชโย! ในที่สุดข้าก็หลุดพ้นจากการเป็นสัตว์เลี้ยงที่น่าสงสารแล้ว

เมื่อลุกขึ้นยืน นางรู้สึกว่าทรงตัวได้ไม่ดี จึงตกกลับลงไปในสระน้ำอีกครั้ง ข้างกายมีปลาไนตัวหนึ่งว่ายผ่าน ยกหางสะบัดน้ำใส่หน้านางอย่างไม่พอใจ

ไม่ถูกสิ…

ตอนนี้นางจึงพบว่าแม้นางจะกลับเป็นคนแล้ว แต่มือคู่นี้…ก็เล็กเกินไป พอมองไปที่ตัว

ให้ตายสิ หน้าอกแบนราบเป็นลานจอดเครื่องบินเลย

ไม่ใช่กระมัง