ทดลองอ่าน ข้าเป็นสัตว์เลี้ยงของศาลต้าหลี่ บทที่ 9-บทที่ 10

คอเสื้อของชิงโม่เหยียนหลุดลุ่ยเปิดออก นางพบว่าใต้เสื้อของเขาเหมือนมีอะไรเคลื่อนไปมา

นางงับมุมเสื้อของเขาแล้วออกแรงกระชาก เห็นเพียงใต้ผิวหนังตรงทรวงอกของชิงโม่เหยียนเหมือนซ่อนสิ่งมีชีวิตอะไรเอาไว้ โผล่นูนขึ้นมาอยู่บ่อยครั้ง แล้วซ่อนตัวเองลงไปอีก

หรูเสี่ยวนันตกตะลึง เป็นพิษกู่ที่ร้ายแรงจริงๆ!

แม้ว่านางจะไม่เคยเห็นมาก่อน แต่เมื่อก่อนเคยได้ยินปู่พูดว่าพิษกู่แบบนี้แท้จริงแล้วคือหนอนกู่ที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างกาย หากไม่สามารถถอนพิษได้ในเร็ววัน ไม่ช้าก็เร็วหนอนกู่จะทำให้ชีพจรหัวใจแตกซ่าน ถึงตอนนั้นแม้จะเป็นเทพเซียนชั้นสูงก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้

มีวิธีใดบ้าง…ต้องมีวิธีแน่นอน…ต้องมีวิธี

หรูเสี่ยวนันสะบัดหางอย่างร้อนใจ จริงสิ คาถาชำระกาย นางใช้กับตัวของเขาได้ แม้จะไม่สามารถกำจัดต้นเหตุปัญหาได้หมด แต่ทำให้หนอนกู่สงบลงได้…ทว่าการใช้คาถาต้องใช้มือทำมุทระ

หรูเสี่ยวนันหูตกด้วยความเศร้าใจ มองดูอุ้งเท้าที่มีขนปุกปุยคู่นั้นของตัวเอง

“เจ้าตัวเล็ก…” เสียงของชิงโม่เหยียนดังขึ้นเหนือหัว

หรูเสี่ยวนันมองไปทางเขาด้วยความดีใจ กลับเห็นเขายังหลับตาอยู่ เมื่อครู่นางหูแว่วไปหรือ

“ถ้าเสวียนอวี้คุ้มกันที่นี่ไม่ได้…เจ้าก็หนีไปเถอะ…”

หรูเสี่ยวนันตกตะลึง นี่เป็นเสียงที่นางได้ยินจริงๆ ชิงโม่เหยียนยังไม่ได้หมดสติอย่างสิ้นเชิง

“หนีไปเถอะ หนีไปให้ไกล…”

ดูจากใบหน้าด้านข้างแล้ว มุมปากของชิงโม่เหยียนเหมือนจะมีรอยยิ้ม

หรูเสี่ยวนันส่งเสียงคำรามออกมาว่า ชิงโม่เหยียน ท่านดูถูกข้ามากเกินไปแล้ว ข้าเป็นคนประเภทที่เจออันตรายก็หนีแบบนั้นหรือ อย่างน้อย…ก็ต้องรอให้ท่านขาดใจก่อนแล้วค่อยหนี

หลังจากเสียงร้องคำรามของหรูเสี่ยวนัน ไอร้อนกลุ่มหนึ่งก็กระจายออกมาจากร่างของนาง

เพราะก่อนหน้านี้มีประสบการณ์มาหลายครั้ง ดังนั้นครั้งนี้นางจึงมีสติมาก

ความรู้สึกนี้…ก็คือนางจะเปลี่ยนร่างอีกครั้งแล้วสินะ จริงสิ หากเปลี่ยนเป็นคนได้ นางก็สามารถใช้สองมือทำมุทระได้แล้ว

ครั้งนี้นางผ่อนคลายร่างกาย ปล่อยไปตามการเปลี่ยนแปลงของไอร้อน ร่างนางถูกแสงสว่างจางๆ ล้อมรอบ…

ชิงโม่เหยียนในตอนนี้ยังเหลือสติอยู่ แต่เขากลับไม่อาจขยับเขยื้อนได้

ปกติเพื่อระงับพิษกู่ในร่างกาย เขาไม่กล้าใช้กำลังภายในแม้แต่น้อย ทว่าเมื่อครู่เพื่อต้านพวกหุ่นไม้เขาใช้แรงห้าส่วนไปอย่างไม่รู้ตัว คิดไม่ถึงว่าจะทำให้พิษกู่กำเริบทันที