อาชวินเดินออกจากห้องทำงานแล้วไปหยุดยืนดูตรงหน้าบอร์ดขนาดใหญ่ซึ่งใช้สำหรับรวบรวมโปรเจ็กต์ทั้งหมดของบริษัท มันบอกรายละเอียดสำคัญๆ เกี่ยวกับโปรเจ็กต์นั้นๆ ไม่ว่าจะเป็นสมาชิกที่รับผิดชอบ รวมถึงความคืบหน้า และโน้ตสำคัญต่างๆ เช่นวันเวลาที่ต้องไปประชุมในแต่ละสัปดาห์
หลังจากใช้เวลาพิจารณามันครู่หนึ่งชายหนุ่มก็หันไปส่งเสียงเรียก
“จี มาคุยกับพี่หน่อยสิ”
จิระประไพซึ่งนั่งสังเกตเจ้านายมาตั้งแต่แรกพยักหน้ารับ จากนั้นก็หยิบสมุดโน้ตกับมือถือลุกจากโต๊ะทำงาน เข้าใจว่าอาชวินอาจจะเรียกคุยเกี่ยวกับโปรเจ็กต์คอนโดมิเนียมที่เธอรับผิดชอบอยู่ เพราะมันมีความล่าช้าอยู่บ้าง โดยเป็นปัญหามาจากทางฝั่งของลูกค้า และตอนนี้วีรากรซึ่งเป็นสถาปนิกที่ดูแลโปรเจ็กต์นี้ไม่อยู่ออฟฟิศ ถ้าจะคุยเรื่องนี้ก็ต้องเป็นเธอ
“โปรเจ็กต์เฟอร์นิเจอร์กำลังจะเสร็จ หลังจากนี้จีก็จะว่างหน่อยใช่ไหม”
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับ แปลกใจนิดหน่อยที่อีกฝ่ายพูดถึงโปรเจ็กต์การสร้างมอลล์ให้กับแบรนด์เฟอร์นิเจอร์แทนที่จะเป็นเรื่องโปรเจ็กต์คอนโดฯ
“พี่มีงานรีโนเวตบ้านงานหนึ่ง กานต์เพิ่งส่งมา” อาชวินยกสองแขนขึ้นกอดอกขณะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ทำงานตัวโต “ไม่ใช่บ้านเก่านะ บ้านใหม่เอี่ยมเลย เพิ่งตกแต่งเสร็จเมื่อเดือนสองเดือนก่อน แต่เจ้าของจะโละที่ตกแต่งไปทิ้งทั้งหมดแล้วแต่งใหม่”
“คือลูกค้าคนนี้ซื้อบ้านแล้วไม่พอใจเฟอร์นิเจอร์ที่โครงการแถมมาเหรอคะ”
“เปล่า เดิมบ้านหลังนี้จะต้องเป็นเรือนหอ แต่เขาเลิกกับแฟนก่อน…คู่ของดาราที่ชื่อนีนี่นั่นไง คนที่จะตกแต่งบ้านใหม่หมดคือผู้ชาย ชื่อคุณพัชร เขาเป็นญาติคุณธีสามีของกานต์ กานต์ก็เลยติดต่อมาหาพี่”
จิระประไพกะพริบตาปริบๆ นึกไม่ถึงว่าพัชรจะผ่านเข้ามาในวงโคจรแบบไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัวอย่างนี้…เธอมองใบหน้าหล่อเหลาครู่หนึ่งก่อนจะออกปากถาม
“พี่วินรับงานนี้แล้วเหรอคะ”
หญิงสาวเพิ่งเข้ามาทำงานที่นี่ได้สองปี ก่อนหน้านี้ทั้งบริษัทมีมัณฑนากรคนเดียวคือณัฐรัมภา ทว่าพอบริษัทขยายตัวและรับงานมากขึ้นเลยมีการรับทั้งสถาปนิกทั้งมัณฑนากรเพิ่ม ได้ยินว่าเมื่อก่อนบริษัทรับงานทุกอย่างไม่ว่าเล็กใหญ่ แต่หลังเธอเข้ามาทำงาน Archwin ก็แทบไม่ได้รับงานจำพวกตกแต่งบ้านหรือออกแบบอาคารขนาดเล็กอีก ถ้ารับก็ต้องมีเหตุผลพิเศษบางอย่าง
“ครั้งนี้มันพ่วงชื่อภักดิ์โภคินมาด้วยน่ะสิ ไม่ใช่แค่กานต์” อาชวินระบายลมหายใจเบาๆ “ต้องยอมรับนะว่าการรักษาความสัมพันธ์กับทางนั้นไว้จะดีที่สุด…แต่อย่างน้อยงานนี้ก็งบไม่อั้นด้วย จีน่าจะทำงานไม่ยาก”
อีกครั้งที่จิระประไพมองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายโดยไม่ตอบในทันที…ฟังแล้วเธอก็ไม่แปลกใจ เพราะเหตุผลในการรับงานเป็นไปในทางเดียวกับตอนที่รับงานรีโนเวตบ้านโบราณของธีรดนย์ แม้ตอนนั้นจะถึงขั้นต้องตามกานต์มารับจ็อบ แต่ก็ถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ดี เพราะตั้งแต่นั้นภักดิ์โภคินก็กลายเป็นลูกค้าประจำของ Archwin
ถ้าเลือกได้เธอจะปฏิเสธงานนี้อย่างไม่ต้องสงสัย ไม่ว่าจะเงินดีหรืองานง่ายแค่ไหนก็ตาม ประเด็นก็คือเธอเลือกไม่ได้นี่สิ…เป็นลูกจ้างเขาจะทำยังไงได้ พอณัฐรัมภาไม่อยู่ งานของมัณฑนากรที่เหลือในออฟฟิศก็ล้นมือ แต่ถ้าเทียบกันแล้วเธอยังว่างกว่าคนอื่น
“แล้วงานนี้เมื่อไหร่คะ”
“เร็วที่สุด ก็พอเข้าใจล่ะนะ จะใช้เป็นเรือนหอ เจ้าสาวก็ดันทิ้งไปแล้ว ตอนตกแต่งฝ่ายหญิงก็คงมีส่วนด้วย เขาก็คงไม่อยากเก็บไว้หรอก ยิ่งมีเงินก็ไม่ต้องคิดมาก เขาไม่ได้ขอคุยกับพี่สักคำด้วยซ้ำ” อาชวินหยุดนิดหนึ่ง “มีวันไหนที่จีพอจะว่างเข้าไปดูบ้านหลังนั้นได้บ้างล่ะ”
“พรุ่งนี้จีมีส่งงาน กับมะรืนจีมีประชุมบ่ายค่ะ”
“งานเฟอร์นิเจอร์ใช่ไหม ปกติโปรเจ็กต์นี้ส่งงานเช้า บ่ายจีว่างไหมล่ะ ถ้าว่างก็เข้าไปพรุ่งนี้เลย”
จิระประไพอึ้งไปนิดหนึ่ง ตอนแรกเธอกะว่าจะขอเวลาเตรียมตัวเตรียมใจก่อน เพราะมะรืนนี้ก็วันศุกร์แล้ว พ้นไปก็ทำงานอีกทีวันจันทร์ แต่เมื่อเจ้านายของเธอแม่นเรื่องตารางงานแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ สุดท้ายเธอจึงได้แต่พยักหน้าและตอบรับ
“ค่ะ”
