ทดลองอ่าน ตัวเอกหญิงอย่างข้าขอทวงชะตากลับคืน บทที่ 1

อะไรคือ ‘โฮสต์’

อะไรคือ ‘โต้กลับ’

ใครคือนางเอก

แล้วใครคือตัวประกอบหญิง?!

ทันทีที่อวี๋ชิงจยาหลุดพ้นจากความฝันก็ลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมเอามือทาบอกข้างซ้าย นางสวมเพียงเสื้อตัวกลาง เส้นผมที่กระเซิงเล็กน้อยแผ่คลุมพาดไหล่อันบอบบางลงมาครึ่งร่าง ภายใต้อาภรณ์ที่ยับย่นยิ่งทำให้รูปโฉมงามเพริศพริ้ง

อวี๋ชิงจยาหอบหายใจอย่างหนัก ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงค่อยรู้สึกว่าอาการกระวนกระวายราวกับถูกเข็มแทงหลัง และความรู้สึกหวาดหวั่นราวกับถูกอสรพิษจับจ้องได้หายไปแล้ว นางแบมือออกและมองนิ้วมืออันเรียวงามดุจหยกของตน ก่อนจะเงยหน้ามองไปรอบๆ

ไม่ผิด ที่นี่คือจวนเจ้าเมืองก่วงหลิงที่ชิงโจว นี่คือห้องนอนของนาง

อวี๋ชิงจยานั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะแหวกผ้าม่านอย่างเบามือแล้วลงจากเตียง นางเดินเปลือยเท้าไปเปิดหน้าต่างโดยไม่ส่งเสียงรบกวนผู้ใด จ้องมองจันทร์กระจ่างบนท้องนภาเหนือลานเรือนที่มีชายคาสีดำลาดเอียงอยู่นาน

ริมธาราผู้ใดยลจันทร์เป็นคนแรก จันทร์เหนือธาราส่องสว่างแก่ผู้คนคราแรกเมื่อปีใด

ลมราตรีพัดผ่านเส้นผมที่สยายคลุมไหล่ของอวี๋ชิงจยา ผมสองสามเส้นปลิวขึ้นเล็กน้อย หญิงสาวผมยาวในชุดสีขาวยืนเท้าหน้าต่างท่ามกลางแสงราตรี ดูงดงามบอบบาง สดใสบริสุทธิ์ ราวกับลั่วเสิน จุติลงมา

อารมณ์ความคิดของอวี๋ชิงจยาหวนกลับสู่ความฝันเมื่อครู่นี้

นางคือบุตรสาวคนเล็กของอวี๋เหวินจวิ้นเจ้าเมืองก่วงหลิงแห่งชิงโจว และเป็นคุณหนูหกสกุลอวี๋แห่งเหยี่ยนโจว อวี๋เหวินจวิ้นและอวี๋ซื่อ ฮูหยินเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ สามีภรรยารักใคร่ผูกพันลึกซึ้ง รักและทะนุถนอมบุตรสาวเพียงคนเดียวดั่งแก้วตาดวงใจมาตั้งแต่เล็ก แม้ว่าตระกูลมีความขัดแย้งกันอย่างรุนแรง แต่อวี๋ชิงจยาก็ไม่เคยได้รับความทุกข์ยากใดๆ มาตั้งแต่เด็ก ด้วยความรักและความเอ็นดูของบิดามารดา นางจึงเติบโตมาจนถึงอายุสิบสี่ปีได้อย่างไร้ห่วงไร้กังวล

ทว่าความฝันในช่วงไม่กี่คืนที่ผ่านมาได้ทำลายชีวิตหญิงสาวที่อวี๋ชิงจยาเคยคิดว่าสุขสงบและแสนปลอดโปร่งผ่อนคลาย

นางไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตนเป็นนางเอกในหนังสือเล่มหนึ่ง หนังสือเล่มนี้ถูกเรียกอย่างดูถูกว่า ‘นิยายนางเอกแมรี่ซู’ ด้วยเสียงสังเคราะห์ เนื้อหาไม่ได้มีอะไรนอกจากเรื่องราวของสตรีนางหนึ่งที่เติบโตภายใต้การประคบประหงมของบิดามารดา จากนั้นในวัยสาวได้สัมผัสกับการผจญภัยหลายครั้ง ทำให้ได้รู้จักกับเหล่าคุณชายตระกูลขุนนางและลูกหลานเชื้อพระวงศ์หลายคน สุดท้ายก็ถูกพระเอกผู้ที่ฟ้าลิขิตขอแต่งงาน จนกระทั่งพระเอกรวมใต้หล้าเป็นปึกแผ่น นางเอกแมรี่ซูก็ได้เลื่อนขั้นเป็นฮองเฮา

ช่างน่ากระอักกระอ่วนจริงๆ นางเอกแมรี่ซูผู้นี้ก็คืออวี๋ชิงจยาตัวนางนั่นเอง

อวี๋ชิงจยาไม่รู้ว่าชีวิตของคนผู้หนึ่งจะถูกกำหนดโดยหนังสือเล่มหนึ่งได้จริงหรือไม่ แต่นางรู้ว่าชีวิตของตนอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ได้

เนื่องจากโลกในตอนนี้ไม่ใช่นิยายแมรี่ซูเดิม แต่เป็นนิยายตัวประกอบหญิงจากมุมมองของญาติผู้พี่หญิงของนางเอกดั้งเดิม ตัวประกอบหญิงผู้นี้คือญาติผู้พี่หญิงของนางเอก แต่ชาติที่แล้วมีจุดจบที่น่าอเนจอนาถ หลังเกิดใหม่ด้วยความแค้นและได้รู้ว่าตนเป็นเพียงตัวประกอบหญิง ความเคียดแค้นและความรู้สึกไม่เป็นธรรมจึงก่อให้เกิดระบบตัวประกอบหญิงขึ้น ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ด้วยความช่วยเหลือจากระบบตัวประกอบหญิง ญาติผู้พี่จึงเชี่ยวชาญพิณ หมาก อักษร และภาพวาดขึ้นมาอย่างฉับพลัน ไม่ว่าเสน่ห์ของซูต๋าหรือความเศร้าโศกของเปาซื่อขอเพียงมีคะแนนสะสมก็แลกความสามารถพวกนั้นมาได้อย่างง่ายดาย ส่วนยาพิษที่ใช้ฆ่าอวี๋ชิงจยาในภายหลังนั้น เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาจากโลกยุคโบราณ นั่นก็มาจากระบบเช่นกัน

ความฝันอันเลือนรางสับสนทำให้อวี๋ชิงจยาไม่สามารถรับรู้ถึงสุขทุกข์ของการพบพานและพลัดพรากอย่างลึกซึ้งได้ ทว่าในขณะที่นางมองเห็นตนเองนอนสิ้นใจอยู่บนพื้นอย่างเงียบงันนั้นก็ทำให้นางรู้สึกเศร้าใจมากจริงๆ

เมื่อชาติก่อนญาติผู้พี่หญิงมีชีวิตหลังแต่งงานที่เลวร้าย ซึ่งเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอันใดกับอวี๋ชิงจยาเลย แต่หลังจากเกิดใหม่ ญาติผู้พี่กลับนำความแค้นทั้งหมดไปลงที่ผู้อื่นและเจตนาช่วงชิงชีวิตที่แต่เดิมเป็นของอวี๋ชิงจยาไป

อย่างเช่นเขียนบทเพลงที่อวี๋ชิงจยาเคยแต่งเมื่อชาติที่แล้วล่วงหน้า รีบไปพบขอทานที่มุมถนน ซึ่งตอนนี้ยังเป็นแค่ขอทานธรรมดาแต่จะทำการใหญ่หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากอวี๋ชิงจยา และยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อวี๋ชิงจยามองเห็นในความฝันไม่ชัดเจน ซึ่งตอนนี้จดจำไม่ได้แล้ว

อวี๋ชิงจยานึกถึงตรงนี้ก็หัวเราะเบาๆ ในยามนี้นางสวมชุดสีขาวยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ รอยยิ้มงดงามดุจเทพธิดาตำหนักจันทรา เลอโฉมบอบบางราวกับไม่มีอยู่จริง แม้จะเป็นเช่นนี้ก็มิอาจปิดบังความเยาะหยันในดวงตาของอวี๋ชิงจยาได้

อวี๋ชิงหย่าทำทุกวิถีทางเพื่อจะแทนที่นางเอก และภายหลังถึงกับลอบวางยาพิษอวี๋ชิงจยาจนตายโดยไม่ลังเล แต่สุดท้ายแล้วอวี๋ชิงหย่าก็ยังไม่ได้ตำแหน่งฮองเฮาที่เฝ้าฝันถึง