ทดลองอ่าน ต้อนรัก บทที่ 3

หญิงสาวรุ่นพี่หัวเราะเบาๆ ตามองอาการคลี่เสื้อทาบตัวของชายหนุ่ม

“ใส่ได้ไหมคะ คุณเป้ยืนยันว่าขนาดน่าจะใช่ แต่พี่ไม่แน่ใจ”

“ถ้าเล็กกว่าไซส์หนึ่งล่ะก็ใช่แน่ครับ ตาณยังเป็นแค่คนตัวเล็กๆ ไม่ยิ่งใหญ่เท่าคุณเป้เค้า” ตาณเอ่ยถึงญาติผู้พี่ซึ่งเป็นสามีของเพียงขวัญ โดยเลือกใส่คำนำหน้าเหมือนล้อเลียน ก่อนจะทำตาวิบวับราวเด็กซนยิ้มใส่ตาพี่สะใภ้

“ฮันนีมูนเป็นยังไงมั่งครับ พี่ขวัญเริ่มรู้ตัวบ้างหรือยังว่าคิดผิดที่เลือกพี่เป้มากกว่าตาณ”

เพียงขวัญมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความรู้สึกกึ่งอ่อนใจกึ่งชื่นชม ถ้าไม่ใช่เธอ…เป็นหญิงสาวคนอื่นก็คงยิ้มปลื้มและเผลอเข้าใจผิดว่าเขามีใจให้เกินมิตรภาพอย่างบริสุทธิ์ใจแน่ นิสัยของชายหนุ่มตรงหน้าเป็นอย่างไรเธอรู้ดี คำพูดของตาณไม่มีความนัยซ่อนเร้นมากไปกว่าเย้าแหย่ แม้จะดูใจดีขี้เล่น แต่ตาณเป็นคนมีเส้นแบ่งที่ชัดเจนเสมอ และจนป่านนี้เพียงขวัญก็ยังไม่เห็นว่าจะมีหญิงสาวคนไหนก้าวข้ามไปได้

“คุณตาณน่ะชอบให้ความหวังสาวๆ”

เพียงขวัญแกล้งค้อน ก่อนจะเอ่ยปากถามถึงธุระอีกอย่างหนึ่งที่ตั้งใจไว้

“เมื่อเช้าฝ่ายบุคคลแจ้งว่าคุณตาณยังไม่ได้เลขาฯ แถมยังบอกว่าไม่ต้องส่งใครมาทดลองงานแล้วด้วย ทำไมคะ คนที่พี่คัดให้ก่อนลา…ทำงานไม่ถูกใจเหรอคะ”

ก่อนหน้านี้ตำแหน่งเลขาฯ ของตาณนั้นเป็นหน้าที่ของเพียงขวัญ กระทั่งในที่สุดเธอได้เลื่อนตำแหน่งไปดูแลสำนักงานกรรมการผู้จัดการควบกับตำแหน่งภรรยาเจ้าของบริษัท ฝ่ายบุคคลจึงต้องรีบหาเลขาฯ คนใหม่ให้ตาณ แต่ไม่ว่าส่งมากี่คน สุดท้ายก็ไม่ผ่านเสียอย่างนั้น

จะว่าตาณเรื่องมากก็ไม่ใช่ ในบริษัทนี้ถ้าถามว่าใครดูเข้ากับพนักงานได้ง่ายที่สุด หากเป็นสาวๆ ก็จะตอบทันทีไม่รีรอว่า ‘คุณตาณ’ ผู้บริหารที่รับตำแหน่งหัวหน้าทีมซอฟต์แวร์ดีเวลลอปเปอร์กันทั้งนั้น หนุ่มๆ ด้วยก็เถอะ มีใครบ้างไม่รักเจ้านายใจดี เฮไหนเฮกัน ทั้งเรื่องงานเรื่องเที่ยว แต่เพียงขวัญก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสุดท้ายถึงได้ไม่มีใครผ่านทดลองงานเลขาฯ ของเขาเลยสักคนเดียว

“น้องเค้าบอกว่ากาแฟของตาณชงยาก”

เพียงขวัญเกือบนิ่วหน้ามอง อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าให้กับเหตุผลประหลาดที่ได้ยิน รู้ว่าเขาแกล้งหาเหตุ

นิสัยชอบทำงานอยู่กับบ้านอย่างคุณตาณ เข้าออฟฟิศมาดื่มกาแฟที่นี่บ่อยสักแค่ไหนเชียว

“เลขาฯ นะคะ ไม่ใช่เมด จะได้เช็กฝีมือการทำงานจากฝีมือชงกาแฟอย่างเดียว”

“ทำยังไงได้ล่ะครับ พี่ขวัญทำตาณติดรสมือแล้วมาทิ้งกัน ตาณน่ะสงสารตัวเองเป็นที่สุด” ตาณแกล้งทำเสียงเศร้า ช้อนตามอง

“เอาเถอะค่ะ กาแฟน่ะพี่ชงให้เหมือนเดิมก็ได้ แต่ลองให้ฝ่ายบุคคลส่งเด็กมาให้ทดลองงานอีกสักคนดีไหมคะ ไม่งั้นงานคุณตาณ…ใครจะช่วย” เพียงขวัญเป็นห่วง

ความที่เคยดูแลกันมาทำให้เธอรู้ ถ้าเป็นเรื่องงาน…ไม่ว่าจะหนักหนาสาหัสแค่ไหนถ้าชายหนุ่มตรงหน้าตกปากรับคำก็เรียกว่าวางใจได้ เพราะจะไม่มีวันเกินความสามารถ

กี่งานแล้วที่ใครๆ ส่ายหน้าว่ายาก ทำไม่ไหว แต่ถ้าตาณบอกว่าได้ เขาจะทุ่มสุดตัวจนกว่าจะได้เห็นความสำเร็จของมันอย่างงดงาม ดังนั้นการไม่มีเลขาฯ ช่วยประสานงานและดูแลรายละเอียดจิปาถะ ทำให้เพียงขวัญเชื่อว่าเขาต้องลำบากเอาการอยู่