ทดลองอ่าน ต้อนรัก บทที่ 3

ตอนที่ได้รับการเสนอเลื่อนขั้นนั้นเพียงขวัญลังเลไม่ใช่น้อยด้วยลำบากใจที่จะต้องมองหาตัวแทนมาคอยดูแลเรื่องสัพเพเหระให้เขา ไม่ใช่ว่าคิดอะไรกับตาณเกินเลยจากหน้าที่และฐานะพี่สะใภ้ ความผูกพันทำให้เป็นห่วง รู้นิสัยเขาว่าเห็นท่าทางใจดีแบบนี้ แต่จะยอมรับใครเป็นเรื่องเป็นราวล่ะก็…ยากเย็นนัก ไม่อย่างนั้นจะยังเป็นพ่อพวงมาลัยโปรยเสน่ห์ทำร้ายจิตใจสาวๆ แบบนี้หรือ

“งานตาณไม่ค่อยมีอะไร ไม่จำเป็นต้องมีเลขาฯ หรอกครับ”

ตาณทำเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ ทั้งที่ความจริงแล้วตั้งแต่ไม่มีเลขาฯ เป็นตัวเป็นตน เขาต้องวิ่งวุ่นทำอะไรเองหลายอย่าง ทั้งเรื่องประสานงานและตามงานโปรแกรมเมอร์ในทีม จนกระทั่งทำงานอยู่ที่บ้านแล้วติดต่องานต่างๆ ผ่านอินเตอร์เน็ตเหมือนเคยอย่างที่ชอบไม่ได้ ต้องถ่อสังขารทิ้งบ้านเข้าออฟฟิศอย่างวันนี้ แต่เวลานี้เขาไม่อยากรับใครจริงๆ ด้วยเหตุผลส่วนตัวที่ไม่คิดจะบอกใคร

ตั้งแต่ลองรับคนอื่นมาทำงานแทนเพียงขวัญ กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องรับโทรศัพท์ตอบคำถามไม่สำคัญอย่างไร้เหตุผล

‘จะเข้าออฟฟิศไหมคะ’

‘ส่งอีเมลไปให้คุณตาณแล้วนะคะ ได้รับไหมคะ’

‘งานที่คุณตาณสั่ง…ให้ทำเลยใช่ไหมคะ’

สุดท้ายแล้วก็กลายเป็นเขาต้องรับโทรศัพท์จากคนที่มาเป็นเลขาฯ ถามโน่นนี่ทั้งวัน ตาณอาจจะเป็นคนอัธยาศัยดี ร่าเริง ยิ้มง่าย แต่ก็รำคาญง่ายเหมือนกัน เขารักความเป็นส่วนตัว และไม่ชอบความรู้สึกที่ว่ามีใครตามเป็นเงาราวกับจะมาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของชีวิตเขาแบบนั้น

…เขาชอบเป็นผู้ควบคุม ไม่ใช่ถูกควบคุม…

“อืม…เอาไว้ก่อนเถอะครับ รอจนกว่าจะเจอคนที่ชงกาแฟอร่อยได้เหมือนพี่ขวัญค่อยว่ากันใหม่ดีกว่า”

“ดื้อเหมือนเคยเลยนะคะคุณตาณเนี่ย ทำไมคะ กลัวสาวๆ เห็นคุณตาณมีหน้าห้องแล้วจะตัดรักหรือยังไง ไม่มั่นใจในเสน่ห์ตัวเอง?”

“แหม ไม่มั่นใจตั้งแต่พี่ขวัญเลือกพี่เป้มากกว่าตาณแล้วล่ะครับ” คราวนี้คำพูดของตาณเรียกเสียงหัวเราะปนเขินได้จากเพียงขวัญ

ท่าทางคุยกันถูกคอของทั้งคู่ทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องประชุม และทอดสายตาผ่านผนังกระจกห้องทำงานของตาณเข้ามานิ่วหน้าน้อยๆ ก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้ามาผลักประตูห้อง โผล่หน้าเข้ามาทักบ้าง

“คุยอะไรกัน ท่าทางสนุก”

“ขวัญเอาเสื้อมาให้คุณตาณค่ะ คุณเป้ประชุมเสร็จแล้ว? ทำไมไวจัง”

เพียงขวัญหันไปถามผู้ที่เข้ามาใหม่และกำลังทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของตาณ

“ยังหรอก เบรกรอข้อมูลน่ะ โห…นี่กาแฟฝีมือขวัญใช่ไหมเนี่ย ลำเอียงนี่นา ทีของผมปล่อยให้แม่บ้านดูแล” เป้หรือปกรณ์หันไปประท้วงภรรยาตัวเอง

“แม่บ้านที่ไหนคะ ขวัญชงให้กับมือ แค่อาศัยแม่บ้านเข้าไปเสิร์ฟเท่านั้นเอง” เพียงขวัญเอ็ดสามี ในขณะที่ตาณหัวเราะตาพราว

“ทิ้งสามีให้แม่บ้านดูแล แต่ตัวเองมาคอยเอาใจเจ้านายเก่าเนี่ยนะ แล้ววันนี้เข้ามาทำไมเนี่ยเจ้าตาณ ไหนบอกว่าไม่ต้องเข้าออฟฟิศ…ทำงานที่ไหนก็ได้ไง”

ปกรณ์วกมาตะเพิดญาติผู้น้องเอาง่ายๆ ในบรรดาญาติพี่น้องทั้งหมดที่มี เขาสนิทกับตาณยิ่งกว่าใคร แทบจะเหมือนพี่น้องคลานตามกันมาก็ว่าได้