ทดลองอ่าน ทิวาหลอมทราย ชุด ม่านรักฐานันดร บทที่ 4

ธรณินได้ฟังก็ยิ่งโกรธภาคินที่ปลูกฝังเรื่องแย่ๆ ให้ลูกโดยไม่รู้ตัว เขาไม่คิดบ้างหรือไงว่าการผิดสัญญาหรือผิดคำพูดกับลูกจะทำให้ลูกมีปมในใจ และอาจจะโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รักษาคำพูดเช่นกัน

“อย่าดื้อน่ะภู” ภาคินบอกเสียงดุ “ถ้าเราดื้อแบบนี้แด๊ดดี้จะไม่มาหาอีกแล้วนะ”

“แต่ว่า…”

“ทำไมเป็นเด็กพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้!”

เสียงของภาคินดุขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาคมกริบมองหน้าลูกน้อยอย่างน่ากลัวจนทำให้น้องภูยอมเงียบ แววตาเด็กน้อยเต็มไปด้วยความเสียใจจนธรณินสงสาร

“เดือนพาน้องภูขึ้นห้องไปก่อนไป”

รศิตาออกปากเพราะกลัวว่าลูกจะถูกดุอีก น้องภูเห็นพ่อมองด้วยสายตาเอาเรื่องก็ไม่กล้างอแงอีกต่อไป ผู้ใหญ่ทั้งสามยืนรอจนเดือนพาน้องภูไปเก็บอุปกรณ์วาดรูปในห้องนั่งเล่นแล้วขึ้นห้อง

“งั้นฉันกลับก่อนนะ แกจะได้คุยกับผัวแกอย่างเป็นส่วนตัว”

ธรณินขอตัวกลับเพราะคิดว่าภาคินกับรศิตาคงจะอยากคุยกันตามประสาผัวเมีย แม้ว่าเธออยากจะอยู่ด่าภาคินแค่ไหนก็ตาม

“จะไปไหนล่ะ!”

ภาคินก้าวออกมาขวาง ไหนๆ ก็เจอตัวแล้ว เขาก็อยากจะเคลียร์กับเธอเหมือนกัน

“กลัวผมจะต่อว่าเหรอถึงได้รีบหนีกลับไปทั้งๆ ที่สร้างเรื่องเดือดร้อนให้ผมขนาดนั้น”

“คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัวนาย”

พออีกฝ่ายเปิดศึกก่อน ธรณินที่ในใจกำลังเดือดดาลก็สนองตอบทันที

“ที่ฉันขอกลับก่อนก็เพราะไม่อยากให้นายพูดได้ว่าฉันยุ่งเรื่องครอบครัวของนายเกินไปต่างหาก”

“คุณยุให้ศิเลิกกับผมทุกวันยังกล้าพูดอีกเหรอว่าไม่ได้ยุ่งเรื่องภายในครอบครัวเรา”

ภาคินแค่นหัวเราะอย่างประชดประชัน

“แล้วที่คุณไปแฉผมกับตาปาวๆ ในงานแต่งแบบนั้นมันก็ยิ่งกว่า ‘เข้ามายุ่ง’ ซะอีก ถ้าว่างมากก็เอาเวลาไปหาผัวซะนะ จะได้ไม่ประสาทแดกมายุ่งเรื่องในมุ้งของคนอื่นเขา!”

“หาผัวน่ะมันหาไม่ยากหรอก แต่ฉันไม่อยากรีบจนได้ผัวเฮงซวยแบบนาย!” ธรณินตอกกลับไปอย่างถึงพริกถึงขิง “และฉันก็ไม่ได้อยากจะยุ่งหรอกถ้านายไม่ได้ทำเลวระยำกับเพื่อนฉันเอาไว้ นายมันคนเห็นแก่ตัว แม้แต่ลูกยังไม่คิดจะดูดำดูดี ถ้ารับผิดชอบลูกไม่ได้ก็ปล่อยยายศิไปสักทีสิ จะกั๊กยายศิไว้ทำไม!”

“ถามเพื่อนคุณก่อนนะว่าพร้อมจะเลิกกับผมหรือเปล่า ทุกวันนี้ที่ผมทนอยู่ก็เพราะใคร!”