ทดลองอ่าน ทิวาหลอมทราย ชุด ม่านรักฐานันดร บทที่ 5

บทที่ 5

บริโภคอาหารเม็ด

“รู้มั้ยถ้าคุณไม่บอกให้เพื่อนคุณกลับไปก่อน ผมจะเป็นฝ่ายไปแล้วไม่มาเหยียบที่นี่อีก”

หลังจากที่ธรณินกลับไปแล้วภาคินก็ยังพูดด้วยอารมณ์เดือดดาลทั้งๆ ที่รศิตายอมเขาขนาดนี้แล้ว…สิ่งสุดท้ายที่หญิงสาวคิดจะทำคือการทำร้ายจิตใจคนที่ปกป้องเธอมาตลอดอย่างธรณิน แต่เธอก็ต้องทำเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับเขา เพื่อให้น้องภูยังมีพ่อ และเพื่อรักษาครอบครัวไว้

‘ฉันขอโทษด้วยแล้วกันที่ยุ่งเรื่องของแกมากเกินไป’

เห็นสายตาของธรณินแล้วรศิตาเสียใจที่พูดกับเพื่อนแบบนั้น เธออยากอธิบายให้อีกฝ่ายเข้าใจแต่เวลานี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องเคลียร์กับภาคินก่อน เพราะยังไงเขาก็คือคนในครอบครัว คือพ่อของลูก

หากไม่เคลียร์กันวันนี้รศิตาก็ไม่รู้ว่าจะเจอภาคินอีกเมื่อไหร่ เพราะระยะหลังๆ เธอแทบจะติดต่อเขาไม่ได้เลย ยิ่งเขาแต่งงานกับผู้หญิงอื่นไปแล้ว เธอคงยิ่งมีโอกาสเจอเขาได้น้อยลง

“เพื่อนคุณนี่เหลือเกินจริงๆ ทำตัวเหมือนเป็นเมียผมซะเอง คิดยังไงถึงบุกไปพูดเรื่องของเราในงานแต่งผมกับตา เพื่อนคุณน่ะทำให้ผมเสียรายได้ไปเป็นล้านๆ เลยนะ คุณเลิกคบเพื่อนอย่างนี้ได้แล้ว คบไปก็มีแต่จะสร้างความวุ่นวาย!” ภาคินระบายอย่างอัดอั้นเหมือนเขาอดทนข่มอารมณ์ไว้นานแล้ว

รศิตาทั้งเสียใจทั้งมึนงงเมื่อสามีไม่คิดจะพูดเรื่องเธอกับเขา หญิงสาวรับรู้ได้เลยว่าจุดประสงค์ที่เขามาที่นี่ก็เพื่อจะพูดเรื่องธรณิน เขาต้องการให้เธอตำหนิเพื่อนและเลิกคบกับอีกฝ่ายซะ

เขาไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของเธอกับลูกเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะธรณินไปทำลายงานแต่ง…เขาก็คงไม่คิดจะมาหาเธอ!

เราพาตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไงเนี่ย

รศิตาถามตัวเองในใจขณะที่น้ำตาร่วงผล็อยลงมาหยดแล้วหยดเล่า ถ้าธรณินด่าเธอว่าหลงผู้ชายจนหน้ามืดตามัวก็ไม่เกินความจริง เพราะเธอยอมเขาทุกอย่าง เขาถึงได้คิดที่จะควบคุมชีวิตเธอขนาดนี้

ภาคินรู้ว่าเธอรักธรณินมากแต่ก็ยังกล้าออกปากให้เธอเลิกคบกับธรณินทั้งๆ ที่เขาไม่เคยเป็นที่พึ่งให้เธอและใส่ใจเธอไม่ถึงครึ่งหนึ่งที่ธรณินทำด้วยซ้ำ ขนาดลูกตกชิงช้าหัวแตก เขายังอ้างว่าติดงานจนมาดูลูกไม่ได้ แต่ความจริงเขาไปดินเนอร์กับภรรยาใหม่จนเธอต้องโทรไปบอกให้ธรณินมาอยู่กับลูกแทน

หัวใจของรศิตารวดร้าวไปหมด ที่ผ่านมาเธอพยายามหลอกตัวเองว่าเขาทำเพราะงาน ถึงแม้ว่าเขาจะมีผู้หญิงอีกคน แต่ลึกๆ เขายังรักเธอกับลูก หากเธออยู่เงียบๆ ในมุมของตัวเอง ทุกฝ่ายจะมีชีวิตที่สุขสงบ

เธอยอมเขาทุกอย่าง ยอมให้เขามีผู้หญิงอีกคน ยอมอยู่เงียบๆ ยอมไม่รบกวนเงินค่าเลี้ยงดูลูก ยอมไม่มีตัวตน ยอมให้เขาทำร้ายจิตใจด้วยคำพูดต่างๆ นานา และยอมจนไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรอีกแล้ว

แต่ยิ่งยอม…เธอกลับยิ่งไม่มีคุณค่าในสายตาเขาเลย!

“ฉันคบกับแซนด์มาก่อนคุณนะ”

รศิตาตอบกลับนิ่งๆ ถึงวันนี้เธอจะเลือกภาคิน แต่ไม่มีวันที่เธอจะตัดขาดกับธรณินแน่ๆ แค่นี้เธอก็ไม่เหลือใครแล้ว ถ้าเลิกคบกับธรณินอีก เธอคงไม่มีใครอยู่เคียงข้าง เพราะสามีอย่างเขาก็ไม่สามารถพึ่งพาได้เลย ที่สำคัญเพื่อนอย่างธรณินมีค่าสำหรับเธอมากกว่าสามีเห็นแก่ตัวอย่างเขา

“หมายความว่าไง คุณจะคบกับยายนั่นแล้วเลิกกับผมแทนงั้นเหรอ” ภาคินถามด้วยความโกรธจัด “ทั้งๆ ที่ยายนั่นทำลายชีวิตผม คุณก็ยังเห็นเพื่อนจอมเสือกดีกว่าผมอย่างนั้นใช่มั้ย!”

“ที่แซนด์ทำแบบนั้นก็เพราะแซนด์รู้ว่าฉันมันโง่จนไม่กล้าเรียกร้องอะไรจากคุณ แล้วปล่อยให้คุณย่ำยีความรู้สึกของฉันไง! คุณไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นทั้งๆ ที่คุณมีฉันกับลูกอยู่แล้วนะ คิดซะบ้างสิ!” รศิตาตอกกลับเสียงดังเหมือนทนเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป “คุณไม่เคยรู้ตัวบ้างเหรอว่าตัวเองเลวแค่ไหน คุณทำร้ายจิตใจฉัน และถ้าลูกรู้เรื่องทุกอย่าง มันก็เท่ากับว่าคุณทำร้ายจิตใจลูกด้วย”