ทดลองอ่าน ทิวาหลอมทราย ชุด ม่านรักฐานันดร บทที่ 5

“ก็ฉันเพิ่งบอกไงคะว่าอยากนั่งคนเดียว โต๊ะอื่นก็ว่าง คุณจะเซ้าซี้มาขอนั่งกับฉันไปทำไม” ธรณินบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจขณะจ้องหน้าเขาด้วยสายตาจริงจัง เพราะเธอรำคาญที่เขาเซ้าซี้เธออยู่ได้

“อะไรกันคุณ! พูดดีๆ ก็ได้นี่นา”

ชายหนุ่มดูจะไม่พอใจเมื่อถูกปฏิเสธ ท่าทางเขาเป็นคนมั่นใจในตัวเอง และน่าจะมีผู้หญิงเข้าหาไม่น้อย เขาถึงได้คิดว่าธรณินจะเล่นด้วย พอถูกเธอปฏิเสธอย่างจริงจังก็เลยรู้สึกเสียหน้าอย่างรุนแรง

ถึงกระนั้นเขาก็รีบเดินออกไปเพราะเห็นพนักงานคนหนึ่งกำลังเดินมา

“เช็กบิลค่ะ”

ธรณินเรียกพนักงานคนนั้นทั้งๆ ที่ตอนแรกเธอคิดว่าจะนั่งดื่มต่ออีกสักชั่วโมง แต่หมอนั่นดันมาทำให้เสียบรรยากาศจนเธอไม่อยากนั่งต่อแล้ว กลับไปจิบเบียร์คนเดียวที่ห้องน่าจะสบายใจกว่า

“ได้ค่ะคุณลูกค้า รอสักครู่นะคะ”

“เอ่อ…ฉันขอถามอะไรหน่อยสิคะ”

ธรณินเรียกพนักงานเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินออกไป

“คุณจะถามเรื่องอะไรเหรอคะ”

“แถวนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวหรือที่พักที่เงียบๆ มั้ยคะ แบบไม่ค่อยมีคนน่ะค่ะ”

อันที่จริงธรณินคิดว่าโรงแรมแห่งนี้ก็มีความเป็นส่วนตัวและเงียบสงบมากแล้ว แต่สภาพอารมณ์ในตอนนี้เธอต้องการความเงียบชนิดที่เดินเล่นบนชายหาดแล้วไม่มีใครมากวนใจเลย

“ถ้าเป็นรีสอร์ตในแถบนี้น่าจะไม่มีนะคะ เพราะส่วนใหญ่คนก็ขับรถจากกรุงเทพฯ มาเที่ยวก็เลยค่อนข้างพลุกพล่านน่ะค่ะ ดิฉันคิดว่าโรงแรมของเราก็เป็นส่วนตัวและหรูหราที่สุดแล้วนะคะ”

“ฉันอยากลองเที่ยวแบบบ้านๆ แบบเงียบๆ บ้างน่ะค่ะ”

“ถ้านั่งเรือข้ามไปที่เกาะก็อาจจะมีนะคะ”

“ไม่ใช่ลงทุนนั่งเรือไปที่เกาะก็เจอคนเต็มเกาะอีกนะคะ”

“ถ้าเป็นเกาะดังๆ ก็คงจะเป็นอย่างนั้นค่ะ” พนักงานสาวยิ้มขบขันเมื่อธรณินมีอารมณ์ขันเล่นมุกกับเธอ “อ้อ…แต่มีอยู่เกาะนึงนะคะที่ไม่ค่อยมีคน เพราะบนเกาะนั้นไม่มีจุดขาย ไม่มีอะไรพิเศษ และไม่ได้รับการโปรโมตก็เลยมีแค่ชาวบ้านอาศัยอยู่ เป็นหมู่บ้านเล็กๆ น่ะค่ะ แต่ดิฉันไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะเดินทางไปยังไง อาจจะต้องเช่าเรือรับจ้างให้พาไป อีกอย่างบนเกาะก็ไม่ค่อยสะดวกสบายนะคะ”

ประโยคหลังพนักงานพูดเหมือนอยากให้ธรณินคิดดูดีๆ เพราะคงคิดไม่ออกว่าผู้หญิงที่ท่าทางไฮโซอย่างธรณินจะใช้ชีวิตบนเกาะที่ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ ได้ยังไง

“น่าสนใจเหมือนกัน ชื่อเกาะอะไร คุณพอจะรู้มั้ยคะ”

“อ้อ ‘เกาะไรวินท์’ ค่ะ ดิฉันเคยไปครั้งหนึ่ง นั่งเรือไปประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้ว เอ่อ…พอดีดิฉันมีเพื่อนที่ครอบครัวเขาอยู่บนเกาะนั้นก็เลยได้ติดตามเขาไปเที่ยว ถ้าคุณอยากไปก็ลองไปที่ท่าเรือแล้วถามคนแถวนั้นดูนะคะว่ามีเรือรับจ้างพาไปได้บ้างมั้ย แต่ดิฉันไม่แน่ใจนะคะว่าบนเกาะจะมีรีสอร์ตหรือเปล่า”

“ขอบคุณมากนะคะที่ให้ข้อมูล”

“ด้วยความยินดีค่ะ”

พนักงานเดินออกไปแล้วธรณินก็ยังคิดอยู่คนเดียวว่าเธอจะลองไปเที่ยวที่เกาะไรวินท์แบบไปเช้าเย็นกลับ เพราะไหนๆ ก็มาเที่ยวคนเดียวและเคยเที่ยวแบบหรูหราจนเบื่อแล้ว ถ้าลองท่องเที่ยวในแบบที่แตกต่างออกไปอาจจะทำให้เธอได้ค้นพบประสบการณ์ใหม่ๆ และลืมเรื่องราวที่ทำให้ทุกข์ใจไปบ้างก็ได้

เจอกันพรุ่งนี้นะเกาะไรวินท์