ที่แท้บุรุษผู้นี้ไม่เคยหวั่นไหวกับสตรีนางใด เป็นเพราะไม่พานพบคนที่ถูกใจ หากพบเจอเข้าแล้วไม่อาจไขว่คว้ามาได้จะไม่มีวันเลิกรา กลอุบายใดล้วนงัดออกมาใช้หมดสิ้น
ในสายตาของอินเจ๋อ ต้วนมู่ไป๋เป็นจิ้งจอกพันปีที่หลอกคนตายโดยไม่ต้องรับผิดชอบ ขนาดราชันกระบี่แห่งยุคเช่นเขายังถูกกลิ่นอายเปิดเผยตรงไปตรงมาบังตาด้วยซ้ำ
“มีอาจารย์ที่เอาเปรียบลูกศิษย์อย่างท่านด้วยหรือ”
อินเจ๋อทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เวลาบุรุษผู้นี้ช่วยเปิดตาทิพย์ให้ผู้อื่นเป็นเรื่องง่ายดายเพียงดีดนิ้ว อีกฝ่ายกลับสั่งให้ผู้อื่นหลับตาอย่างเอาจริงเอาจัง ฉวยโอกาสนี้ขโมยจุมพิตแม่นางน้อยผู้นั้น นอกจากนี้ยังจงใจให้นางมองเห็นเรือนกายเปลือยเปล่าของตัวเองอีกด้วย
ความจริงที่ว่าอีกฝ่ายอาศัยฐานะอาจารย์ล่อลวงลูกศิษย์ทำให้เขาไม่อาจทนมองต่อไปได้
ต้วนมู่ไป๋คลี่ยิ้มบางๆ อย่างไม่ยี่หระ “น้องอิน พี่ชายจะสอนเจ้าให้นะ นี่เรียกว่าเสน่ห์เย้ายวน”
อินเจ๋อตักเตือนอีกฝ่ายด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ข้ามีเงื่อนไขข้อเดียว ถ้าหากท่านทำให้นางมองเห็นร่างเปลือยของข้า ต่อให้ต้องแลกด้วยการสูญสิ้นวิญญาณดั้งเดิมข้าก็คงไม่อาจร่วมทางกับท่านได้แล้ว”
ต้วนมู่ไป๋ถอนหายใจยาว เอ่ยเตือนอินเจ๋อด้วยความเห็นใจ “น้องอิน เจ้าคิดมากไปแล้ว ร่างเปลือยของเจ้าเป็นเพียงกระบี่เล่มหนึ่งเท่านั้นนี่นา”
อินเจ๋อถลึงตาใส่เขาต่อไป
“เจ้าต้องรู้เอาไว้นะ กระบี่ไม่มีความบริสุทธิ์ไร้ราคีกันหรอก”
“…”
หลังจากพั่วเยวี่ยหนีออกมาจากเรือนลั่วสยาแล้ว ในห้วงความคิดก็มีแต่ภาพเรือนกายเปลือยเปล่าของต้วนมู่ไป๋
แน่นอน นางไม่มีทางคิดถึงว่าต้วนมู่ไป๋เจตนาทำเช่นนั้น คิดเพียงว่ายามเขาถ่ายทอดอิทธิฤทธิ์ให้นางเกิดข้อผิดพลาดเข้าถึงได้…
โอ้ นางคิดถึงภาพนั้นต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าขืนยังคิดไม่หยุดคงต้องเลือดกำเดาไหลแน่
สมกับเป็นบุรุษอันดับหนึ่งที่สตรีต่างหมายปองเป็นคู่ครอง ไม่รู้ว่ามีสตรีมากน้อยเท่าใดปรารถนาจะใกล้ชิดเขายังไม่สำเร็จ ทว่านางกลับได้เห็นครบถ้วนทุกซอกทุกมุม
พอคิดเช่นนี้แล้วจู่ๆ พั่วเยวี่ยก็รู้สึกภาคภูมิใจขึ้นมา บุรุษที่ครองตนบริสุทธิ์ดั่งหยกเช่นเขาถ้าหากรู้ว่าตัวเองพลาดพลั้งเผยเรือนกายเปลือยเปล่าให้ผู้อื่นเห็นหมดสิ้น และอีกฝ่ายยังเป็นขุนพลเยี่ยนสื่อแห่งเผ่ามารที่เขาไม่ถูกชะตาที่สุด เขาจะมีท่าทางอับอายขายหน้าขนาดไหนกัน กลัวว่าคงจะโมโหฮึดฮัดทุบอกกระทืบเท้า พานโกรธอยากจะฆ่าแกงนางเลยกระมัง
น่าเสียดายที่นางไม่อาจหัวเราะเยาะเขา ได้แต่แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น นางรู้สึกเสียใจภายหลังจริงๆ
แรงโจมตีจากการเห็นเรือนกายเปลือยเปล่าของต้วนมู่ไป๋พลันมีความรู้สึกประสบความสำเร็จเข้ามาแทนที่อย่างประหลาด นางรู้สึกสาสมใจเหลือเกิน
ไม่ว่าจะพูดอย่างไรนางก็เป็นฝ่ายได้เปรียบ นอกจากได้เปิดตาทิพย์ ยังมองเห็นภาพวังวสันต์เต็มสองตา
พลังอาคมตาทิพย์ที่เซียนกระบี่มอบให้นางร้ายกาจอย่างที่คิดไว้ เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งเค่อนางก็ตามหาเหล่าสัตว์เซียนพบโดยไม่เปลืองแรง
โชคดีที่นางไม่ได้เห็นร่างเปลือยไร้เส้นขน ร่างเปลือยของสัตว์เดรัจฉานไม่มีอะไรน่าสนใจ ทั้งยังอาจระคายสายตาด้วย
เพียงแค่นางประเมินความสามารถของสัตว์โง่เขลาฝูงนี้ต่ำไปหน่อย คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะมีพลังกลายร่างไม่ด้อยไปกว่าเจ้าตอไม้อ้วนนั่นเลย บางตัวกลายร่างเป็นก้อนหิน บางตัวกลายร่างเป็นปลา บางตัวกลายร่างเป็นนกน้อยเข้าไปปะปนอยู่กับฝูงนกเซียน ยังมีบางตัวกลายร่างเป็น…
บ้าเอ๊ย! ถึงขนาดกลายร่างเป็นกำแพงหินซ่อนตัวอยู่ในห้องส้วม ถ้าหากนางเกิดปวดเบากะทันหันรีบไปเข้าส้วมไม่ถูกมันเห็นบั้นท้ายหมดรึ ไร้ยางอาย!
พั่วเยวี่ยรู้สึกคึกคักฮึกเหิม เปิดฉากโจมตีอย่างดุเดือด โยนลูกไฟใส่บีบพวกมันให้เผยตัวออกมาอย่างไม่เกรงใจ พอเห็นเหล่าสัตว์เซียนร้องโวยวายโอดครวญหนีกระเจิงไปคนละทิศละทาง ในที่สุดนางก็ได้ลิ้มรสความสนุกเวลาแดนมารบุกโจมตีแดนเซียนขึ้นมาบ้างแล้ว
ติดตามตอนต่อไปวันที่ 27 มี.ค. 65 เวลา 12.00 น.