ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 4

หลูซื่อได้ลาภลอยมาก้อนโต ก็ตัดเย็บอาภรณ์ใหม่ให้ลูกทั้งสามเพิ่มคนละชุดอย่างไม่ตระหนี่สักนิด ซ้ำยังทำให้ตนเองชุดหนึ่งด้วย ฝีมือปักผ้าของอี๋อวี้เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว สายคาดเอวของพี่ชายสองคนล้วนเป็นนางที่ปักให้เองกับมือ ถึงจะเป็นลายง่ายๆ ยังคงทำให้พวกเขาดีอกดีใจ พูดชมฝีมือของน้องสาวตนไม่หยุด

อี๋อวี้รู้สึกสุขใจที่ตนเองสามารถช่วยเหลือครอบครัวนี้ได้บ้างในที่สุด ถ้าไม่ได้เกิดเภทภัยหายนะอะไร ปีหน้าผลซานจาที่ภูเขาด้านหลังจะออกผลตามปกติ เช่นนั้นทุกปีครอบครัวของพวกนางจะมีรายได้เพิ่มขึ้นอีกสามพันอีแปะ หลูซื่อเป็นคนรอบคอบถี่ถ้วน ในเวลาเดียวกับที่ใช้สอยเงินเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ก็ยังไม่ลืมใส่ใจเรื่องการเก็บหอมรอมริบ เพียงแต่อีกสองสามปีข้างหน้า ถ้าหลูจื้อจะเข้าร่วมการสอบขุนนาง เงินเท่านี้ไม่เพียงพออย่างเห็นได้ชัด

อี๋อวี้คิดอ่านอยู่ในใจว่าจะเสาะหาผลไม้อย่างอื่นมาทำถังหูลู่แทนผลซานจาอย่างไร วันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง นางชักชวนหลูจวิ้นที่กลับมาจากสำนักยุทธ์ไปที่ภูเขาด้านหลังอีก ตั้งใจจะสำรวจดูให้ทั่ว

ช่วงปลายสารทฤดูอากาศค่อนข้างหนาวเย็นแล้ว หลูซื่อให้ลูกๆ ผลัดอาภรณ์ที่หนาขึ้น ในชาติก่อนอี๋อวี้ไม่ใช่พวกกลัวความหนาวอยู่แล้ว มาชาตินี้ยังขี้ร้อนมากอีกด้วย พอถึงที่หมาย นางก็มีเม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดซึมเต็มหน้าผาก กลางเขามีสายลมพัดผ่าน ตอนแรกนางอยากคลายเสื้อผ้าให้หลวมเล็กน้อยเพื่อความเย็นสบาย แต่สุดท้ายเพียงยกแขนเสื้อปาดเหงื่อออกอย่างระมัดระวังตัวไม่ให้เจ็บไข้ได้ป่วยขึ้นมา ต้องเดือดร้อนหลูซื่อไปซื้อยาในตำบลอีก จะว่าไปแล้ว นับแต่นางข้ามภพมาที่นี่ยังไม่เคยล้มป่วยสักครั้งจริงๆ

ขณะนี้หลูจวิ้นปีนต้นไม้เก่าแก่ที่ใบไม้ผลัดเป็นสีเหลืองต้นหนึ่งอยู่ ดูท่าทางคงคิดจะฉวยไข่นกสองสามใบกลับไปเป็นอาหาร ฝ่ายอี๋อวี้ยืนอยู่ด้านหน้าดงต้นซานจาที่ถูกเก็บผลไปหมดแล้ว มือหนึ่งจับปลายคางกลมๆ ของตนเอง มองดูผลซานจาลูกเล็กแกร็นที่เหลืออยู่ไม่กี่ลูกบนต้น มือหนึ่งใช้นิ้วลูบคลึงใบไม้สีเขียวรูปสามเหลี่ยมขอบใบหยักบนกิ่งไม้เบื้องหน้า ขบคิดว่าจะทำให้ต้นซานจาป่านี้ออกผลมากขึ้นในปีหน้าได้อย่างไร

“ซี้ด…” ผิวเนื้อของเด็กน้อยอ่อนนุ่มมาก อี๋อวี้ไม่ระวังจนถูกหนามเล็กๆ บนกิ่งซานจาตำนิ้ว พริบตาเดียวมีโลหิตสีแดงสดซึมออกมาบนปลายนิ้วชี้หยดหนึ่ง

ก่อนหน้านี้นางฝึกหัดการเย็บปักถักร้อยจนผิวเนื้อตรงนิ้วมือด้านแข็งไประยะหนึ่ง ทว่าหลังเข้าสู่ฤดูร้อนก็เริ่มกลับเป็นปกติ ตอนนี้ไม่เหลือความหยาบกร้านให้เห็นสักนิด มือน้อยๆ ที่ขาวเนียนนุ่มนี้ยังสร้างความอัศจรรย์ใจแก่หลูซื่อนานพักหนึ่ง

อี๋อวี้เอานิ้วโป้งกดบนปากแผลเบาๆ ส่งผลให้เลือดหยดนั้นไหลหยดลงบนพุ่มซานจา นางยกนิ้วที่เจ็บจี๊ดๆ ขึ้นอมในปากดูดสองที รับรู้ได้ถึงรสคาวๆ หวานๆ ของเลือดแผ่ซ่านไปตามไรฟัน นางนิ่งงันไปเล็กน้อย ลอบประหลาดใจว่าเลือดมีรสหอมหวานเจืออยู่ด้วย หรือว่ามีเฉพาะแต่เด็กน้อย?

นางไม่ทันคิดเรื่องที่โลหิตของตนมีรสชาติผิดแปลกได้อย่างแจ่มแจ้ง ก็ต้องเบิกตาโพลงกับภาพเบื้องหน้า นางเห็นจะแจ้งกับตาว่ากิ่งก้านยาวราวหนึ่งช่วงแขนของต้นซานจาผลิใบเขียวขจีขึ้นเรื่อยๆ ตรงจุดที่ออกผลซึ่งถูกเก็บไปจนเกลี้ยงแล้วมีผลซานจางอกออกมาอย่างรวดเร็วลูกแล้วลูกเล่า ในชั่วเวลาไม่กี่อึดใจ บนกิ่งก้านพุ่มหนึ่งถึงกับออกผลซานจาอวบกลมสีแดงฉ่ำสดสวยใหญ่เท่าผลลำไยสิบกว่าลูก

อี๋อวี้สูดลมหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง ออกแรงกัดนิ้วชี้ที่ยังอมไว้ในปากเบาๆ ความรู้สึกเจ็บทำให้นางแน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาดไปเอง ต่อจากนั้นนางเอามือข้างที่ไม่เป็นแผลเด็ดผลซานจาลูกหนึ่งมาใส่ปากแล้วกัดคำหนึ่งอย่างระมัดระวัง ได้รสเปรี้ยวๆ หวานๆ บ่งบอกว่ามันไม่ใช่ความฝัน รสชาติของซานจาชั้นเลิศยังอ้อยอิ่งอยู่ในปาก ขณะที่ผลซานจาสีแดงเพลิงเป็นพวงๆ ตรงหน้าราวกับกำลังหัวเราะเยาะท่าทางทึ่มทื่อของนาง

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 1 พ.ย. 62)