ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 5 – หน้า 6 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 5

“เช่นนั้นให้มันโทษพวกข้าก็แล้วกัน หากเจ้าเบื่อที่จะทำเรื่องนี้ ข้าช่วยเจ้าได้นะ”

อี๋อวี้กระฉับกระเฉงขึ้นไม่น้อยทันที นางลุกพรวดขึ้นจากพื้นหญ้า พูดกับหลูจื้อที่ยังเอนกายนอนบนพื้น “นี่พี่ใหญ่รับปากข้าแล้ว พูดคำไหนคำนั้นนะ” ว่าแล้วยกนิ้วก้อยข้างซ้ายขึ้นจะเกี่ยวก้อยกับเขา

ดวงตาคู่งามของหลูจื้อไหววูบ เขายื่นมือไปเกี่ยวก้อยกับนางแล้วถามขึ้นอีก “ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วสินะ ไม่ต้องทำหน้าคว่ำอีกแล้วกระมัง พักนี้ข้าเห็นเจ้าหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้วทุกข์ใจมากเลย”

อี๋อวี้หน้าแดงเรื่อๆ ทันควัน คิดไม่ถึงว่าหลายวันนี้นางจะแสดงความหงุดหงิดไม่สบายใจออกมาทางสีหน้าด้วย กระทั่งเด็กที่ยังโตไม่เต็มที่อย่างหลูจื้อยังมองออก แม้จะกระอักกระอ่วนใจ แต่นางก็อดเถียงกลับไปไม่ได้ “เสี่ยวอวี้อารมณ์ไม่ดีที่ไหนกัน”

หลูจื้อไม่ตอบ หันหน้ามองท้องฟ้าต่อ ขณะที่อี๋อวี้นึกว่าพี่ชายโกรธแล้ว เขาก็อ้าปากพูดขึ้นเนิบๆ “ต่อให้เจ้าอารมณ์ไม่ดี ข้าก็เบิกบานใจ เพราะเจ้าร้องไห้ได้หัวเราะได้ถึงจะหายดีแล้วจริงๆ ตอนนี้ข้าคิดอยู่บ่อยๆ ว่าให้ครอบครัวของพวกเรามีชีวิตอย่างมีความสุขแบบนี้ ถึงต้องอยู่หมู่บ้านนี้ไปชั่วชีวิตก็ทำได้ เจ้าอย่าโมโหพวกพี่สองคนเลยนะ ท่านแม่เห็นเจ้าไม่ร่าเริง นึกว่าเจ้าเบื่อหน่ายที่อยู่แต่ในเรือนคัดลายมือปักผ้าทั้งวัน อีกทั้งเห็นเจ้าไม่ชอบออกไปเล่นกับคนอื่น เลยอยากจะหาเรื่องอื่นๆ ให้เจ้าทำบ้าง”

ถ้อยคำของเขาทำให้อี๋อวี้สับสนงุนงง นางเหม่อมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยเค้าเยาว์วัยทว่าเด็ดเดี่ยวของเขาซึ่งมองท้องฟ้าอยู่ เป็นนานกว่าที่สมองจะคิดตามทัน เพียงรู้สึกลำคอตีบตัน ขอบตาเปียกชื้น นางรีบเอนตัวลงนอนกลับไปบนพื้นหญ้าเพื่อไม่ให้หลูจื้อมองเห็น

นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าหลูจื้อที่เป็นผู้ใหญ่เกินวัยมาแต่ไหนแต่ไรจะกล่าววาจา ‘ใสซื่อจริงใจเหมือนเด็กน้อย’ เช่นนี้ออกจากปากอย่างหาได้ยาก กระนั้นคำพูดสั้นๆ ไม่กี่คำนี้กลับคลี่คลายปมในใจนางอย่างได้ผล

นางคิดเสมอมาว่าจะทำให้ครอบครัวอยู่ดีมีสุขอย่างไร หากแต่มองข้ามความหมายของคำว่า ‘อยู่ดีมีสุข’ นางมัววิตกกับเลือดของตนเองจนลืมคิดไปว่าต่อให้ไม่มีพลังวิเศษเหล่านี้ ขอแค่ทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันอย่างปลอดภัย จะมีหลุมบ่อใดที่ก้าวผ่านไปไม่ได้หรือแม่น้ำสายใดที่แล่นข้ามไปไม่ได้เล่า

หลูซื่อกับบุตรชายสองคนไม่ล่วงรู้ว่าดวงวิญญาณที่แท้จริงของนางเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง พวกเขาเพียงคอยเอาใจใส่ชีวิตของนางไปตามสัญชาตญาณของคนสายเลือดเดียวกัน แม้ ‘กิจกรรมยามว่าง’ แบบนี้ไม่มีความจำเป็นสำหรับนาง แต่ความห่วงใยที่แอบแฝงอยู่ในนั้นทำให้นางรู้สึกอบอุ่นสุดหัวใจ

แล้วยังมีอะไรที่น่ากลัวน่ากังวลใจอีก ครอบครัวที่เป็นสุดยอดปรารถนาของนางเมื่อชาติก่อนอยู่ข้างกายนี่แล้ว ถึงเสี้ยวขณะต่อไป นางจะกลับไปเป็นอี๋อวี้ธรรมดาๆ คนเดิม พวกเขาก็จะไม่ทอดทิ้งนาง เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว

อี๋อวี้แอบเช็ดน้ำตาบนแก้มสองข้างออก รู้สึกว่าตนเองน่าขันอยู่บ้าง เรื่องกลุ้มอกกลุ้มใจอยู่ตั้งนานล้วนเป็นการตีตนไปก่อนไข้เท่านั้น นางค่อยๆ ขยับศีรษะไปพิงไหล่ของหลูจื้อ หันหน้ามองท้องฟ้ากับเขา รู้สึกว่าผืนฟ้าสีครามช่างปลอดโปร่งสดใสดุจเดียวกับจิตใจของนางในยามนี้

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 1-2

บทที่ 1 ฮ่องเต้หญิง   “ท่านพี่นำร้อง น้องหญิงคลอรับ ท่านพี่เสียงเพิ่งลับ น้องหญิงสลับขึ้นเวที เป็นมารดาอารี มีบุตรีกตัญญ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ร้อยเรียงรักเคียงฤทัย บทนำ – 1.2

บทนำ ความหลังของต้าลี่ 1   ฤดูหนาวในรัชศกต้าลี่ปีที่สิบเอ็ด โม่เป่ย ตำบลค่งหม่า สถานที่แห่งนี้คือประตูด่านสำคัญสุดท้ายทา...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 7-8

บทที่ 7 ค่าเดินทาง เมื่อภูตสุนัขดำคืนร่างเป็นสุนัขธรรมดาตัวหนึ่ง ภูตบุปผาสองตนนั้นก็ไม่อาจทำการใหญ่ ต่อให้ชาวหมู่บ้านป่า...

จุติรัก พลิกชะตาร้าย

ทดลองอ่าน จุติรัก พลิกชะตาร้าย บทที่ 3-4

บทที่ 3 เกิดใหม่   เวิ้งฟ้าดำสนิทปานน้ำหมึก เพียงมีดวงดาวบางตากระจัดกระจายบนม่านฟ้า ทอรัศมีอ่อนจางประเดี๋ยวเผยประเดี๋ยวเ...

community.jamsai.com