ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 7 – หน้า 2 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน นวลหยกงาม บทที่ 7

อี๋อวี้ตื่นขึ้นกลางทางเพราะแรงสะเทือน วัวเทียมเกวียนวิ่งได้ไม่เร็วนัก หลูซื่ออยากไปให้ถึงตัวอำเภอเร็วขึ้น ก็หวดแส้ในมือไปที่ตัวมันเบาๆ สองที แม้นไม่ถึงกับเจ็บ แต่ทำให้มันเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นบ้าง ต่อให้อี๋อวี้ซุกอยู่อ้อมแขนของนางยังรู้สึกถึงความโคลงเคลงระลอกหนึ่งได้

“ท่านแม่ ถึงหรือยังเจ้าคะ” นางลืมตาขึ้น เงยหน้าขึ้นเห็นแต่ปลายคางขาวผ่องของหลูซื่อ

“ยังเลย ยังง่วงอยู่หรือไม่”

เสียงก้องกังวานของหลูซื่อดังอยู่เหนือศีรษะ ด้านหลังมีกลิ่นหอมอบอุ่นเฉพาะตัวมารดา นางเอาหัวถูไถกับอกของหลูซื่อ พร้อมเอ่ยเสียงออดอ้อน “ไม่ง่วงแล้ว โคลงเคลงจะแย่ นอนไม่หลับเจ้าค่ะ”

หลูซื่อลูบหัวของเด็กน้อย พูดกลั้วเสียงหัวเราะแผ่วๆ “พี่รองของเจ้าบอกว่าวันหน้ามีความสามารถแล้วจะซื้อรถม้าให้เจ้ามิใช่หรือ กลับไปเร่งเขาสิ”

อี๋อวี้ส่งเสียงหัวร่อทันที เมื่อนึกไปถึง ‘สัญญาไร้ราคา’ มากมายก่ายกองของพี่รองตน

หลูซื่อหยิบเสบียงกับถุงน้ำที่เตรียมพร้อมไว้ล่วงหน้าออกมา ทั้งคู่กินไปคุยไปจนเวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วยามเศษ จึงมาถึงหน้าประตูอำเภอชิงหยาง

หลูซื่อบังคับเกวียนเทียมวัวให้แล่นเข้าไป ตอนเข้าประตูยังต้องจ่ายค่าผ่านทางห้าอีแปะสำหรับวัวตัวนี้ อี๋อวี้ถึงได้รู้ว่ามีการเก็บเงินค่าเข้าเมืองด้วย แม้แต่เด็กตัวกระจ้อยร่อยอย่างนางก็ต้องจ่ายห้าอีแปะถึงยอมให้พาเข้าไปได้

เมื่อเข้าเมืองไปแล้ว หลูซื่อลงจากเกวียนเดินไปจูงวัวข้างหน้า ส่วนอี๋อวี้ซึ่งนั่งอยู่บนเกวียนดังเดิมมองสำรวจทุกสิ่งเบื้องหน้าสายตาอย่างสนใจใคร่รู้

ประตูเมืองหันหน้าไปทางถนนที่กว้างขวางพอให้เดินได้สิบคนสายหนึ่ง ตรงกลางปูพื้นด้วยแผ่นหินตลอดทั้งสายกินเนื้อที่หนึ่งในสามของถนน ส่วนที่เหลือล้วนเป็นพื้นดินที่ถูกคนเดินย่ำผ่านไปมาจนราบเรียบ

สองข้างทางเป็นร้านรวงเรียงรายกันไป โดยมากเป็นเรือนชั้นเดียวสลับกับเรือนสูงสองชั้นประปรายที่ก่อสร้างด้วยหินและไม้ ทว่าตัวเรือนภายนอกงดงามประณีตกว่าที่ตำบลจางหลายส่วน จุดที่กรุด้วยไม้จะทาเป็นสีแดงเข้มทั้งหมด ส่วนที่เป็นหินก็พิถีพิถันเช่นกัน ผนังกำแพงทุกหนแห่งล้วนใช้ก้อนหินขนาดเท่ากัน ไม่มีก้อนใดยื่นออกมาให้เห็น

ร้านค้าเหล่านี้เปิดประตูรับลูกค้าแล้ว มีป้ายร้านทุกรูปแบบแขวนอยู่บนคานประตู ชื่อร้านก็สะดุดตาอ่านง่าย เช่นว่าพวกร้านขายผ้าล้วนตั้งชื่อว่า ‘ร้านขายผ้า…’ พวกร้านขายธัญพืชก็ตั้งว่า ‘ร้านธัญพืช…’

เมื่อเลียบเลาะไปตามถนนหลักของอำเภอชิงหยางสายนี้ ยิ่งตรงไปข้างหน้ายิ่งมีผู้คนสัญจรไปมามากขึ้น อี๋อวี้มองสำรวจร้านค้าต่างๆ อย่างละเอียด พร้อมทั้งชำเลืองมองเครื่องแต่งกายของคนรอบตัว

เปรียบเทียบกับคนในหมู่บ้านเค่าซานและตำบลจางแล้ว ผู้คนที่นี่สวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ดีกว่ามิใช่แค่ระดับเดียว สตรีสวมเสื้อคลุมป้ายข้างตัวสั้นกับกระโปรงตามแบบฉบับของยุคนี้ เรือนผมเป็นมวยม้วนขดซ้อน ประดับด้วยปิ่นสองขาฝังหยกเขียวและห่วงหยก บุรุษสวมเสื้อคลุมยาวรัดสายคาดเอวทำจากหนัง ใส่หมวกผ้าโปร่งสีเข้มหลากหลายแบบ และรองเท้าทรงสูงถึงน่องหรือรองเท้าผ้า

ผิดแผกจากชายหญิงชาวชนบทที่ไม่ว่าอย่างไรก็สลัดท่าทางเงอะงะขลาดอายที่ติดตัวอยู่ไม่หลุด คนในเมืองนี้แต่ละคนอกผายไหล่ผึ่ง โดยเฉพาะยามที่มองหญิงชาวนาที่มาจากต่างถิ่นอย่างเห็นได้ชัดเช่นหลูซื่อ ราวกับว่าบนหน้าพวกเขาจะฉายแววเย่อหยิ่งระคนดูแคลนเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

    By

    บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสินใจไปอ่านเอกสารที่ห้อ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 1-3

    By

    บทที่ 1 แค้นเก่า หวงหร่างกลายเป็นเผือกร้อนหัวหนึ่ง ผู้เก่งกล้าจากสำนักเซียนหลายคนฝ่าฟันอันตรายลักพาตัวนางออกมาด้วยความยากลำบากเหลือแสน เดิมท...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.5-1.6

    By

    บทที่ 1.5 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง ยามนี้ในห้องลงทัณฑ์เงียบสงัดราวกับไร้คนมีชีวิต ความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ยากจะทานทนเมื่อครู่เริ่มสงบลงแล้...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.3-1.4

    By

    บทที่ 1.3 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง หลังจากหิมะตกในยามค่ำคืน วันถัดมาที่หนานไห่จื่อก็ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน ผู้ดูแลเอามือป้องตาพลางเปิ...

  • ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

    By

    บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาครั้งนี้ หลายคนต่างบอก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

    By

    บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเองฮึกเหิมแล้วไปล้างปล...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูดนี้พอออกมาจากปากบุตร...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 1-2

บทที่ 1 อู๋เซี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองที่เป็นผู้จัดการดารามือทองมากประสบการณ์จะถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูด...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถ...

ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาคร...

community.jamsai.com