ทดลองอ่าน นางสาวอันดับสอง บทที่ 2 – บทที่ 3

บทที่ 3

จะทำยังไงดีน้าาา คริสซี่ (คิดซิ)

หลายวันที่ผ่านมากฤษราทำงานอย่างหนัก เริ่มจากการสืบประวัติของชายหนุ่ม จากนั้นก็สะกดรอยตาม ก่อนที่จะลงมืออ่อยเธอจะต้องรู้ก่อนว่าเขามีรสนิยมเป็นยังไง เธอไม่ใช่คนที่จะทำอะไรลวกๆ โดยที่ไม่ศึกษาก่อน เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอจึงพยายามไม่ให้เขาเห็นหน้าโดยการปิดผ้าปิดจมูกเอาไว้ แน่นอนมันก็อาจจะแลกมาด้วยเสียงนินทานิดหน่อย

“เธอดูคนนั้นดิ ไปอัพหน้ามาแน่เลย อยู่เอกไหนน่ะ”

ฉันสวยแต่เกิดย่ะ…ยายพวกบ้า

กฤษราได้ความสวยมาจากไพรินผู้เป็นมารดา ส่วนบิดาน่ะเหรอ โชคดีที่ทั้งเธอทั้งพี่ชายไม่มีใครหน้าเหมือนบิดาเลย ไม่อย่างนั้นคงต้องช้ำใจแน่ที่แม้แต่ความสวยก็ไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบกับปลายฟ้าได้

หลังจากกฤษราตามเชนไปทุกที่ก็พบว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีชีวิตน่าเบื่อเหลือเกิน เรียนกฎหมาย เรียนดี เล่นกีฬาเก่ง มีเพื่อนอีกสามคนไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนบอยแบนด์ แล้วยังมีคนหนึ่งชอบมองมาทางเธอเหมือนกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง เธอจึงหลบออกมาก่อน คิดว่าพรุ่งนี้ต้องพักก่อนหนึ่งวันเพื่อไม่ให้คนสงสัย

“ไอ้เชน ฉันเห็นคนนั้นเดินตามเรา หรือฉันคิดไปเองวะ” นิกกี้สะกิดถามเพื่อน

“เขาตามอย่างนั้นมาหลายวันแล้วล่ะ”

“อ้าวเฮ้ย โรคจิตเหรอ แจ้งตำรวจยัง” นิกกี้ทำท่าทางตื่นตกใจ ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวมาก เกิดบันดาลโทสะหยิบมีดขึ้นมาแทงเพื่อนเขาจะทำยังไง

“ไม่ต้องแจ้งหรอก เดี๋ยวเหนื่อยก็คงเลิกมั้ง” ใช่ว่าเชนจะไม่กังวลเรื่องที่เพื่อนบอกให้แจ้งตำรวจ แต่ในระหว่างที่เธอตามดูเขาทุกวัน เขาก็ศึกษาพฤติกรรมของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกัน เริ่มตั้งแต่ตอนที่แอบอยู่หลังเสาลานจอดรถแล้วถูกรถบีบแตรใส่ แอบอยู่หลังพุ่มไม้แล้วโดนมดกัด ตามเขาไปถึงแถวบ้านแต่ก็ถูกสุนัขไล่

ผู้หญิงแบบนี้ปล่อยทิ้งเอาไว้เดี๋ยวก็คงตายไปเอง ไม่มีอะไรต้องห่วง…

“ฉันว่าระวังตัวไว้บ้างก็ดี คืนนี้ไปเที่ยวกันไหม” อยู่ๆ นิกกี้ก็เปลี่ยนเรื่อง

“ฉันว่านายมีปัญหาในการเชื่อมโยงเหตุการณ์”

“โอเค จะถือว่าไม่ได้ชวน” พูดจบเขาก็เดินออกไป แต่ก็ไม่วายมองไปที่หลังถังขยะ ศีรษะของผู้หญิงคนนั้นยังโผล่อยู่นิดหน่อย เหมือนจะมีเศษขยะติดที่ผมด้วย หรือเขาควรจะไปบอกเธอดีว่าไม่ต้องแอบแล้ว แต่…ไม่ดีกว่า วันนี้ต้องรีบไปเที่ยว