ทดลองอ่าน บอสหน้าตายกะยัยสอางค์ บทที่ 2

หญิงสาวเดินคอตกกลับมาที่โต๊ะของตัวเองอย่างหดหู่ นายเฉื่อยซึ่งรอดูสถานการณ์อยู่นานแล้วรีบปรี่เข้ามาถามทันที

“ว่าไง โดนบอสเล่นงานหรือเปล่าจ๊ะคนสวย”

“จะเหลือเหรอ”

“เอาน่า เราว่าบอสเขาก็โหดอย่างมีเหตุผล” พูดพร้อมตบไหล่ปลอบใจเพื่อนแปะๆ

สอางค์มองหน้านายแว่นหนาแล้วถามว่า

“เฉื่อย เย็นนี้นายว่างมั้ย”

“ก็ว่าง ทำไม จะชวนไปกินข้าวฉลองการรอดชีวิตเหรอ” ชายหนุ่มเอามือเท้าโต๊ะ ถามอย่างอารมณ์ดี

“เปล่า ฉันจะให้นายไปธุระกับบอสแทนฉัน” หญิงสาวมองหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง เล่นเอาอีกฝ่ายพูดอะไรไม่ออก “ไปให้หน่อยเหอะนะ ฉันไม่อยากไปนี่นา ใครจะอยากผูกติดกับเขาไปจนถึงเย็นล่ะ อีกอย่างจะรีบกลับไปดูละครด้วย ไปให้หน่อยเหอะนะเฉื่อยนะ”

“ไม่เอาอะ ไม่ใช่หน้าที่เรา ให้เราไปแทน มีหวังบอสกริ้วตาย”

“ไม่หรอก ไปเหอะ”

“ไม่!” พีระยืนยันเสียงแข็ง หญิงสาวจึงต้องเริ่มขู่บ้าง

“เอ๊ะ! ไอ้คุณเฉื่อย นายลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันมีบุญคุณอะไรกับนายบ้าง”

“โห…จะมาทวงบุญคุณอะไรกันตอนนี้”

“ก็แล้วใครเป็นคนที่ทำให้นายได้ย้ายมาอยู่ฝ่ายออกแบบนี่ล่ะ” เมื่อเห็นว่าไม้อ่อนไม่ได้ผล สอางค์จึงงัดไม้แข็งมาใช้กับเพื่อนทันที

หนุ่มแว่นหนาตอบเสียงอ่อย “ก็เอิงไง”

“แล้วใครที่เทียวไปเทียวมาแผนกบัญชีเพื่อโม้ความดีของนาย จนสาวเจ้าเห็นใจยอมคบ”

“ก็เอิงอีกนั่นแหละ”

“แล้วใครนะใครที่เคยแก้ตัวให้นายเวลาเข้างานสายประจำ จนบางทีโดนหางเลขไปด้วย”

“ก็เอิงอีกนั่นแหละ”

“นั่นน่ะสิ! แล้วทำไมนายถึงไม่คิดจะทำอะไรเพื่อทดแทนบุญคุณฉันบ้างฮะ”

พีระนิ่งคิดอยู่อึดใจ อึดใจเดียวเท่านั้น ก่อนตอบออกไปด้วยรอยยิ้มกวนประสาทว่า

“เพราะเราไม่ได้บ้าหนังจีนเหมือนเอิงไง จะได้มีบุญคุณต้องทดแทน ความแค้นต้องชำระ เรื่องของตัวเองก็จัดการเอาเองเหอะ เราไม่ยุ่งด้วยหรอก”

“หน็อย ช่วยอะไรไม่ได้เลย ไอ้เพื่อนเฮงซวย อย่าหนีนะ มาให้เคาะกะโหลกสักทีเหอะ”

แต่ไม่ทันที่เธอจะได้หยิบอะไรขว้างหัวคนทรยศ หนุ่มแว่นก็หลบวูบหายไปก่อน ปล่อยให้หญิงสาวโมโหอยู่ฝ่ายเดียว

สอางค์ถ่วงเวลาเก็บของให้ช้าที่สุดเมื่อเวลาเย็นมาถึง ไม่สนใจสายตาที่มองมาจากร่างสูงซึ่งยืนพิงโต๊ะอยู่ฝั่งตรงข้าม

โทมัส แบรนดอนมองเธอเก็บของทีละชิ้น เอ่ยปากถามด้วยความอยากรู้มากกว่ารำคาญ “ผู้หญิงพกอะไรมาบ้างเวลาทำงาน”

“ก็เครื่องสำอาง สมุดจด ปากกา กุญแจบ้าน ยาดม ขนม…” เธอตอบเพลินตามนิสัย แต่ชักเอะใจว่าทำไมต้องเล่าให้เขาฟัง สอางค์เม้มปาก เงยหน้ามองตาขุ่น “บอสกำลังก้าวก่ายสิทธิส่วนบุคคลของฉันอีกแล้วนะคะ”

“ผมก็แค่ถาม คุณไม่จำเป็นต้องบอกให้ผมรู้ก็ได้นี่”

สอางค์ย่นจมูก ขยับปากบ่นอุบอิบกับตัวเอง แล้วเงยหน้าถามเขาอีกครั้งว่า

“ว่าแต่ บอสจะพาฉันไปไหนหรือคะ”

“ธุระน่ะ” เขาแกล้งเฉไฉอย่างเธอบ้าง แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่ยอมง่ายๆ

“ก็ธุระของบอสมันอะไรล่ะคะ”

สอางค์มัวแต่หงุดหงิด จึงไม่ทันสังเกตสายตาของเขาที่มองพิจารณาเธอต่างไปจากทุกวัน

“ธุระ…เป็นเพื่อนกินข้าวกับผม”

“หา?”

หูฝาดไปหรือเปล่า บอสปีศาจบ้างานเนี่ยนะกำลังชวนเธอไปกินข้าว นี่ เขาไม่ได้เป็นหุ่นยนต์กินน้ำมันเครื่องหรอกเหรอ

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 3 ธ.ค. 64 เวลา 12.00 น.