ทดลองอ่าน ปรารถนา… คุณอีกสักครั้ง ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 3

ชายหนุ่มร่างสูงชะลูดในชุดนักศึกษาส่ายศีรษะ ‘ดูพฤติกรรมก่อนว่าจะเกเรอีกไหม’

‘แพมจะไม่ดื้อไม่ซน ไม่ก่อเรื่อง ไม่เถียงพี่เขมด้วย นะๆ พี่เขมเป็นแฟนแพมนะ’

‘จะรีบร้อนมีแฟนไปไหน อายุแค่สิบห้าเอง’

‘เพื่อนวัยเดียวกับแพมมีแฟนแล้วทั้งนั้น บางคนมีตั้งสองสามคนแน่ะ’

‘จะเอาอย่างเขารึไง’

ภูริตาส่ายหน้าพลางเข้ามาสวมกอดเขาไว้

‘แพมบอกพี่เขมแล้วไงว่าแพมจะรักพี่เขมคนเดียว พี่เขมจะเป็นแฟนคนเดียวของแพมนะ!’

ความทรงจำแสนหวานกะเทาะปราการที่เขาเพียรสร้างไว้ล้อมหัวใจอันบอบช้ำอย่างแน่นหนามากว่าสิบปีให้เริ่มสั่นสะเทือน หากไม่มีความทรงจำขมขื่นแทรกผ่านเข้ามาเขมคงรีบลงจากรถไปรวบร่างเล็กเข้ามาพรมจูบให้คลายคิดถึงแล้ว

“เขมเป็นอะไรรึเปล่าลูก แม่ถามตั้งหลายครั้งเขมก็เอาแต่นิ่ง”

“ปละ…เปล่าครับ แม่ถามว่าอะไรเหรอครับ ผมมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แม่แค่ห่วงเวลาเขมขับเรือกลับเกาะตอนมืด ยิ่งช่วงนี้ฝนตกแม่ก็ยิ่งห่วง”

“แม่ครับ สมมติถ้าแม่ได้เจอคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน แม่จะรู้สึกยังไงครับ”

“เขมหมายถึงใครล่ะลูก”

“ก็…คนรู้จักที่ไม่ได้เจอกันนานน่ะครับ”

“ก็คงเข้าไปทักทาย ถามไถ่ทุกข์สุขน่ะสิ เขมเจอใครจ๊ะ แม่รู้จักรึเปล่า”

“คนเคยรู้จักน่ะครับ ไม่ค่อยสนิทเท่าไร”

“แม่จะเชื่อดีไหมหืม ถ้าไม่สนิทเขมจะเก็บมาคิดมากแบบนี้เหรอ”

“เอ่อ แค่นี้ก่อนนะครับแม่ ผมติดธุระพอดี”

เขมกดตัดสาย รีบกระโจนลงจากรถท่ามกลางฝนเม็ดโตที่กระหน่ำเทลงมาราวกับฟ้ารั่ว วิ่งผ่านประตูรั้วซึ่งเปิดอยู่ครึ่งหนึ่งเข้าไปช้อนร่างบอบบางที่ล้มตึงลงไปกับพื้น และไม่มีทีท่าจะฟื้นขึ้นมาออกฤทธิ์ออกเดชแม้แต่น้อย

“แพม!”

เขารวบร่างเล็กเข้ามากอดแนบอก สีหน้าร้อนรนปิ่มจะขาดใจเสียให้ได้

“ฟื้นสิแพม!”

ยามหนุ่มวัยฉกรรจ์สองคนรีบวิ่งหน้าตื่นมาพร้อมร่มคันใหญ่เพื่อบดบังความฉ่ำชื้นของสายฝนให้ผู้เป็นนาย ต่างคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กเมื่อเห็นนายหัวผู้ขึ้นชื่อลือชาเรื่องความเข้มงวดเย็นชากลับทะนุถนอมผู้หญิงแปลกหน้าในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยนราวกับว่าเธอเป็น…คนรักของนายหัว!

โปรดติดตามตอนต่อไป