ทดลองอ่าน ปรารถนา… เพียงแค่คุณ ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 4

กาลเวลายืนอึ้งอยู่เบื้องหน้าร่างสูงใหญ่ของปาริธ หลังจากชายหนุ่มแจ้งข่าวดียิ่งกว่าถูกหวยสองตัวท้ายสามใบรวดของรัฐบาลไทย

กาลเวลายอมรับว่าเธอโกรธแดนนี่ เฉินมาก โกรธจนแทบจะวิ่งไปบีบคอถ้าทำได้ แต่นับว่าเขายังมีสามัญสำนึกอยู่มากที่คืนกล้องให้เธอพร้อมมอบบัตรกำนัลอาหารแทนคำขอโทษ เพราะแน่นอนว่าคำขอโทษจากปากเขาไม่มีความหมายสำหรับเธอ ที่สำคัญไปกว่านั้น นับว่าเขายังมีสมองที่ไม่เอากล้องมาคืนเธอด้วยตัวเอง

เธอไม่อยากเจอหน้าเขา

“ฟรีตลอดทริปเลยเหรอคะ”

“ใช่ครับ”

“สั่งได้ทุกอย่าง ไม่อั้น ไม่จำกัดวงเงิน”

“ครับ”

“ปูอลาสก้า ปลาดิบ สเต๊กเนื้อพรีเมี่ยม ไข่ปลาคาเวียร์”

“ทุกอย่างเลยครับ” ปาริธยิ้มเอ็นดูเมื่อเห็นแววตาเป็นประกายของเธอ

“ดีค่ะ งั้นฉันรับคำขอโทษจากเจ้านายของคุณ ให้อภัยทุกอย่าง ไม่มีติดค้างสักนิดเดียว” กาลเวลารับบัตรจากชายตรงหน้ามามองตาวาว

“ผมคิดว่าคุณจะโกรธคุณแดนนี่จนไม่ยอมรับคำขอโทษแบบนี้แล้วเสียอีก”

“แหม! ความจริงก็เกลียดอยู่นะคะ แต่เห็นแก่ความฉลาดของเขาที่ขอโทษด้วยวิธีสร้างสรรค์ ฉันเลยยอมให้อภัยค่ะ”

“วิธีสร้างสรรค์?”

“ใช่ค่ะ”

ปาริธทำหน้าไม่ถูก เขามองหญิงสาวตรงหน้าก็เห็นว่ารูปร่างเธอสะโอดสะองไม่เหมือนคนที่เห็นแก่กินเลยสักนิด แต่ทำไมถึงได้ดูปลื้มอกปลื้มใจกับการได้รับบัตรกำนัลอาหารราคาแพงบนเรือ

“ดีครับ ผมจะเอาเรื่องนี้ไปแจ้งคุณแดนนี่ ท่านคงดีใจที่คุณชอบ”

“งั้นรบกวนช่วยบอกอีกอย่างได้มั้ยคะว่าไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าเลยจะดีมาก ให้เขากระโดดลงเรือแล้วว่ายน้ำกลับฝั่งไปเลย”

“เอ่อ…” ปาริธพูดไม่ออก ถ้าขืนไปบอก เขาคิดว่ากาลเวลานั่นแหละที่อาจถูกจับโยนทิ้งทะเล

“ล้อเล่นค่ะ” หญิงสาวหัวเราะขันเมื่อเห็นว่าสีหน้าของฝ่ายตรงข้ามเผือดไป “ฉันไม่กล้าหาญชาญชัยขนาดนั้นหรอก”

“ครับ” ปาริธหัวเราะตาม เพราะคิดดูแล้วหากแดนนี่ เฉินกระโดดลงน้ำแล้วว่ายกลับฝั่งจริงๆ คงดูตลกพิลึก

“ขอโทษที่รบกวนเวลาชื่นมื่นนะครับ”

เสียงใครบางคนแทรกขึ้นทำให้กาลเวลาและปาริธต่างพากันหยุดหัวเราะ กาลเวลาจำได้ว่าเขาเป็นลูกน้องอีกคนของแดนนี่ เฉิน คนที่ร่วมมือกับปาริธลากเธอเข้าห้องวันก่อน

“คุณกาลเวลาครับ นี่หยางจงครับ” ปาริธแนะนำเพื่อนร่วมงานให้กาลเวลารู้จัก

“สวัสดีค่ะ คุณหยางจง” กาลเวลากล่าวชื่อเขาด้วยน้ำเสียงกระด้าง สายตาบ่งบอกว่ายังไม่หายเคือง

“ครับคุณกาลเวลา ชื่อเพราะจังเลยนะครับ” หยางจงยิ้มบาง