ทดลองอ่าน ผู้ดูแลสอนรัก ชุด คุณชายสกุลเนี่ย

นาง…ก็สมน้ำหน้าแล้ว! สมน้ำหน้าที่มาหาเรื่องเขาเอง! ผู้ใดต่างรู้ว่าหลังจากคุณชายแปดน้อยสกุลเนี่ยถูกไฟคลอกบาดเจ็บ อารมณ์ก็แปรปรวนอย่างหนัก ไม่สิ อย่าว่าไฟคลอกบาดเจ็บเลย กระทั่งแต่ก่อนเขาก็เป็นบุตรชายบังเกิดเกล้าไม่สนกฎเกณฑ์อะไรอยู่แล้ว

“คุณชายแปด เตียงของเจ้านุ่มยิ่งนัก ขอข้านอนหน่อยจะได้หรือไม่”

“เจ้าเป็นแค่เด็กรับใช้ ไหนเลยจะคู่ควรกับเตียงของข้า” เขาผลักนางทีหนึ่งหมายให้นางลงจากเตียง

นางจับผ้าปูเตียงไม่ปล่อย สองขาหนีบลำตัวช่วงล่างของเขาแน่น ลำตัวช่วงบนของนางโน้มเอียงลง บุ้ยปากแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าไม่เคยนอนเตียงเช่นนี้มาก่อน ให้ข้าได้นอนสักประเดี๋ยวหนึ่งก็พอ”

“นางเด็กรับใช้บ้า ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงหรือ ข้าเนี่ยยวนเสวียนเคยมีคนรับใช้มากมายคอยปรนนิบัติ แต่ไม่เคยมีผู้ใดจาบจ้วงข้า…” หางเสียงหายไป เพราะเขานึกได้ว่าวันนี้เทียบกับวันวานไม่ได้อีก

ไฟโหมกระหน่ำขึ้นในใจ นัยน์ตาเคียดแค้นหาใดเปรียบ “พี่ใหญ่ซื้อเจ้าให้มาแกล้งข้าหรือ ข้าจะเอาเด็กรับใช้ไร้การอบรมมาทำอะไร อายุน้อยเยี่ยงนี้…”

“ข้าไม่เด็ก ข้าเกิดวันเดือนปีเดียวกันกับคุณชายแปด”

เขาตะลึงงัน “เจ้าปีเดียวกับข้า?”

ดูไม่ออก…เขานึกว่านางอายุน้อยกว่าเขาสักปีหรือสองปี

“อื้อ” ลำตัวช่วงบนของนางประชิดเข้ามาอย่างระมัดระวังขึ้น “คุณชายใหญ่บอกว่าข้าเกิดวันเดือนปีเดียวกับเจ้า จึงซื้อตัวข้า หวังว่าเคราะห์ร้ายทั้งหมดของคุณชายแปดจะย้ายมาที่ข้าแทน”

“เหลวไหล!” เขายิ้มเยาะ “พี่ใหญ่ไม่ใช่คนงมงายเช่นนี้แน่”

แลเห็นนางไม่แม้แต่จะยิ้ม สีหน้าเขาจึงสงบเสงี่ยมลง เขาเอ่ยถามต่อว่า “พี่ใหญ่พูดเช่นนี้กับเจ้าจริงหรือ”

นางพยักหน้าปาดน้ำตา “คุณชายแปด ข้าอยากนอนแล้ว”

เขากำลังอยู่ในความตื่นตะลึง ไม่มีสติเหลือพอให้สนใจนาง จึงปล่อยให้นางหลับปุ๋ยไป

“เหตุใดพี่ใหญ่โหดร้ายเพียงนี้ ถึงขนาดพูดประโยคเช่นนี้กับเด็กหญิงคนหนึ่งได้ แล้วบิดามารดาของนางไม่สงสารบุตรสาวตนเองบ้างหรือ” เขาถามตนเอง