ทดลองอ่าน ผู้เป็นหนึ่งในใต้หล้า… คือข้าผู้เดียว บทที่ 7

โลหิตสดๆ ซึมหายไปในไม่ช้า นี่นับได้ว่าขั้นตอนการยอมรับเจ้าของเป็นอันเสร็จสิ้นแล้ว บุปผาทิพย์ดอกนี้เมื่อเด็ดมาก็จะอยู่ในการควบคุมของนางแต่ผู้เดียว

สาวน้อยบรรจงเด็ดใบของดอกซวีหมีหลายใบมาห่อหุ้มนิ้วมือขวาไว้จนมิดชิด จากนั้นจึงค่อยๆ ยื่นมือไปจับกิ่งบริเวณที่อยู่ใต้ดอกในระยะหลายชุ่นเอาไว้อย่างมั่นคงแล้วออกแรงหักวูบหนึ่ง

ความรู้สึกอันหนักอึ้งแล่นมาที่มือในทันที ดอกซวีหมีที่แลดูแสนจะบอบบางนั้นถึงกับมีน้ำหนักเกือบสิบชั่ง เป็นอย่างน้อย ยังดีที่ซูเพียนจื่อคาดการณ์อยู่ก่อนแล้ว มือซ้ายจึงรีบออกแรงยึดกุมมือขวาที่จับกิ่งดอกอยู่ ร่างซึ่งกำลังนั่งยองก็รีบเอนไปด้านหลังจนกระทั่งนั่งแปะลงกับพื้น จากนั้นก็งอสองเข่าขึ้นรองรับข้อศอกทั้งสองข้างไว้อย่างรวดเร็ว แล้วสงบใจคอยให้ดอกไม้หุบตูมโดยสมบูรณ์

กาลเวลาล่วงผ่านไปทีละน้อย เมื่อแสงจันทร์จากช่องเพดานถ้ำเบี่ยงคล้อยไป ในถ้ำก็เหลือเพียงแสงสีเหลืองสลัวของเทียนไข

ดอกซวีหมีที่ถืออยู่ในมือค่อยๆ หุบกลีบเข้าไปทีละชั้น ซูเพียนจื่อไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

เทียนไขที่อยู่ข้างกายถูกจุดขึ้นต่อเนื่องเล่มแล้วเล่มเล่า จวบจนเล่มสุดท้ายดับมอดลงอย่างเงียบเชียบ สีท้องฟ้าที่ปรากฏให้เห็นจากช่องบนเพดานถ้ำก็เริ่มเป็นสีขาวนิดๆ แล้ว ดอกซวีหมีดอกนั้นจึงได้หุบแน่นเป็นดอกตูมสีขาวเหลือบม่วงขนาดเพียงเท่ากำปั้นในที่สุด

ซูเพียนจื่อยังไม่วางใจจึงรอคอยต่อไปอีกครู่หนึ่ง จนกระทั่งแน่ใจว่าไม่มีความเสี่ยงใดๆ อีกแล้ว นางจึงค่อยลองแตะหยั่งเชิงดูเบาๆ ดอกตูมที่อยู่ใต้ปลายนิ้วให้สัมผัสที่เย็นเฉียบและแข็งแกร่ง ราวกับเป็นของตกแต่งที่แกะสลักขึ้นจากหินหยก

นางถือประคองดอกตูมเล่นอยู่สักพักอย่างเบิกบานใจ ยิ่งชมดูก็ยิ่งรู้สึกเพลิดเพลิน แม้กระทั่งอาการเมื่อยชาที่ส่งมาจากทั้งแขน เอว และขาก็กลายเป็นไม่ได้ทุกข์ทนถึงเพียงนั้นแล้ว

สาวน้อยถือกุมดอกตูมไปลองแตะข้าวของที่นำติดตัวมา ทุกครั้งที่แตะสิ่งของหนึ่งชิ้น สิ่งนั้นก็จะหายวับไปทันที จากนั้นขอเพียงลูบไล้ไปที่ดอกตูมแล้วนึกถึงรูปร่างหรือคุณลักษณะจำเพาะของสิ่งที่เก็บเข้าไปสักชิ้นหนึ่ง ไม่ช้าสิ่งนั้นก็จะหล่นออกมาจากในดอกตูมเอง

ช่างน่าสนุกเหลือเกิน!

นี่คือเครื่องใช้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดทั้งยามอยู่ที่เรือนและออกท่องเที่ยว วันหน้ามีมันออกไปข้างนอกด้วย นางก็ไม่ต้องหิ้วห่อสัมภาระหรือแบกเสบียงกรังให้หนักอีกแล้ว

ประโยชน์ใช้สอยของดอกซวีหมีที่ซูเพียนจื่อนึกได้ตอนนี้ก็มีเพียงเท่านี้ นางเล่นจนพอใจแล้วก็ยืนขึ้นคลายเส้นสาย ก่อนจะมองพิจารณาถ้ำหินนี้อย่างละเอียด โดยอาศัยแสงอรุณอ่อนจางที่ลอดเข้ามาทางช่องบนเพดานถ้ำกับแสงไฟจากไต้ในมือของตน

นอกจากก้อนหินก็คือก้อนหิน สิ่งเดียวที่ค่อนข้างพิเศษก็คือแอ่งน้ำที่ดอกซวีหมีเจริญเติบโต

ตามที่ว่าไว้ในตำรา เมื่อดอกซวีหมีถูกเด็ดไปแล้ว กิ่งใบรากลำต้นจะเหี่ยวเฉาลงอย่างรวดเร็ว ทว่าน่าแปลกที่ต้นดอกซวีหมีในแอ่งน้ำนั้น นอกจากถูกเด็ดดอกไปแล้ว ส่วนอื่นๆ กลับยังคงสมบูรณ์ดุจเดิม

เป็นเพราะน้ำที่หยดลงมาจากหินย้อยเหล่านี้พิเศษยิ่ง หรือเป็นเพราะสายพันธุ์ของดอกซวีหมีต้นนี้ผิดแผกออกไปกันแน่