บทที่ 28-3
ไกลออกไปด้านหน้าตำหนักเซวียนเต๋อในวังหลวงมีเสียงระฆังดังกังวานทรงพลัง สั่นสะเทือนจนเสียงของผู้คนที่ดังไปทั่วท้องฟ้าดูเบาลงไป
ตรงหน้ามีชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งเดินเคียงบ่าเคียงไหล่กันมา บนใบหน้าล้วนมีสีหน้าขวยเขินไม่เป็นธรรมชาติ มือสองข้างใต้ชายแขนเสื้อคล้ายจับจูงกันคล้ายไม่ได้จับจูงกัน พอเห็นผู้อื่นมองมาอย่างจับสังเกตก็จะเบี่ยงตัวแยกจากกันทันที
นางกลับไม่คำนึงถึงธรรมเนียมมารยาท มองจ้องผู้อื่นตาไม่กะพริบ เป็นนานจึงถอนสายตากลับมาด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม แล้วเกาะเกี่ยวมือของเขาที่อยู่ในแขนเสื้อผ้าดิ้นกว้างแน่นขึ้น
ช่างเป็นค่ำคืนที่ดีงาม ทัศนียภาพงดงาม…ดียิ่งนัก!
คนที่อยู่ข้างกายผู้นี้…ดียิ่งนัก!
คนทั้งถนนไม่มีผู้ใดรู้ว่านางคือเมิ่งถิงฮุย และไม่มีผู้ใดรู้ว่าเขาคือฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน…ดียิ่งนัก!
นางอยากทำอะไรก็ทำเช่นนั้น ต่อให้อิงแอบอยู่ข้างกายเขาเช่นนี้ไปตลอดก็ไม่กลัวผู้อื่นมองผู้อื่นว่า อย่างไรเสียเขาก็บอกแล้วว่าเป็นของนาง ไม่ว่าใครไม่อาจแย่งชิงไปได้!
ผู้คนพลุกพล่าน โคมไฟหลากสีสันส่องแสงสว่างพร่างพราว ความมึนเมาทั่วร่างเหมือนจะทำให้นางดูอ่อนโยนละมุนละไมเปี่ยมไปด้วยอารมณ์รัก
เขาดีต่อนางอย่างแท้จริง พานางไปซื้อภาพวาดสี จากนั้นก็พานางไปชมร้านค้าชื่อดังติดกันหลายร้าน นางอยากได้อะไรเขาก็ซื้อให้นางทุกอย่าง ไม่เพียงซื้อของให้นาง ยังจับจูงมือนางตลอดเวลา
หลังออกจากร้านค้า นางมุ่ยปากบอกว่ายังอยากดื่มสุราหวาน เขาก็พานางไปซื้อสุราหวาน ยืนพิงราวกั้นถนนป้อนนางดื่มทีละนิด ทำให้ผู้คนรอบๆ ที่เดินผ่านไปมาพากันจ้องมองนางด้วยความอยากรู้อยากเห็น
นางรู้คนเหล่านั้นต่างอิจฉานาง เขาหล่อเหลาเพียงนี้ สูงสง่าเพียงนี้ อ่อนโยนเพียงนี้ เอาอกเอาใจเพียงนี้ ใครเห็นแล้วไม่จ้องตาเป็นมันบ้าง แต่เขาเป็นของนางคนเดียว นางไม่ยอมให้ผู้ใดทั้งนั้น!
นางลำบากไม่น้อย ลำบากไม่น้อยเลยกว่าจะได้บุรุษผู้นี้มา ต่อให้เอาชีวิตนาง นางก็ไม่ยอมยกสองมือประคองเขาให้ผู้อื่น
ราตรีกาลยิ่งดึกดื่นยิ่งเงียบสงัดยิ่งเยียบเย็น ลมพัดชายกระโปรงตลบ พัดจนเปลวไฟในหัวใจของนางลุกโชน
ในคำพูดที่เหลวไหลนางอยากได้สิ่งของมากมาย มากจนออกจากร้านแล้วสองมือของนางก็ถือไม่หมด จำต้องถอดผ้าโปร่งคลุมแขนออกมา เอาสิ่งของใส่เข้าไปทั้งหมด แล้วถือไว้ในอ้อมแขนพลางมองเขาอย่างมีความสุข
กระต่ายหยกตัวน้อยคู่หนึ่งสุกใสพร่างพราว งดงามยิ่ง ดอกเสาเย่าหยกสองดอก ยังไม่ทันจ่ายเงินก็ถูกนางติดไว้ที่ติ่งหูแล้ว ผ้าเช็ดหน้าหอมสามผืน นางยัดผ้าเช็ดหน้าผืนสีม่วงเข้มไว้ในอกเสื้อเขาผืนหนึ่งด้วยความหวังดี เข็มเงินแถวหนึ่ง ด้ายสีสี่หลอด แผ่นไม้ไผ่ห้าแผ่น รวมกับภาพวาดสีอีกปึกใหญ่ ล้วนถูกนางหอบไว้ในอ้อมแขนราวกับสมบัติล้ำค่า