ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 131-132 – หน้า 9 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 131-132

9 of 9หน้าถัดไป

คำพูดหลังจากนั้นฮั่วสุยเฟิงไม่ได้กล่าวต่อเพราะน่ากลัวเกินไป เขาเกรงว่าโม่เซี่ยวเหนียงจะตกใจ

หลังนายหน้าค้าทาสจากไปได้สามวันก็มีคนพบศพสตรีจมน้ำอยู่ในสระข้างป่านั้น ใบหน้าแช่น้ำจนบวมอืด

แต่จากบันทึกการชันสูตรศพของที่ว่าการพบว่าที่กลางหลังของศพมีปานรูปใบไม้อยู่ พี่สาวของเชี่ยวจือเคยบอกไว้ว่าน้องสาวนางก็มีปานรูปใบไม้อยู่ที่กลางหลังเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ามีคนสังหารเชี่ยวจือตัวจริงและสับเปลี่ยนแฝงตัวเข้ามาในจวนโม่เป่ยอ๋อง

ฮั่วสุยเฟิงตกใจจนเหงื่อเย็นไหลซึม หากไม่ใช่เพราะสตรีผู้นั้นเผยพิรุธแต่เนิ่นๆ ไม่แน่ว่านางอาจทำเรื่องร้ายแรงยิ่งกว่านี้ก็เป็นได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเชี่ยวจือตัวปลอมนั่นมาจากที่ใด ฮั่วสุยเฟิงจึงสั่งให้คนติดประกาศพร้อมภาพวาดของนาง ประกาศจับคนด้วยเงินรางวัลก้อนโต หวังว่าจะสามารถตามหาสตรีผู้นั้นจนพบได้

โม่เซี่ยวเหนียงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมอีก นางกินองุ่นจนหมดแล้วเอ่ยขึ้น “ข้ายังอยากกินผิงกั่วอีก…”

ฮั่วสุยเฟิงตามใจโม่เซี่ยวเหนียงเรื่องอาหารเสมอ คิดว่ายามเย็นนางกินไปไม่มาก หากกินผลไม้เพิ่มก็ดีเช่นกัน จึงลุกขึ้นไปหยิบผิงกั่วให้

โม่เซี่ยวเหนียงรีบเอ่ยขึ้น “เจ้าเพิ่งนวดเท้าให้ข้า ยังมิได้ล้างมือก็ไปจับผลไม้ ไม่รู้หรือว่ากลิ่นหอมและกลิ่นเหม็นปะปนกันได้!”

ฮั่วสุยเฟิงหัวเราะ ก่อนก้มลงไปดมนิ้วเท้าขาวเนียนของนางพลางกล่าว “หอมกรุ่นยิ่ง เหม็นตรงที่ใดกัน ข้ายังไม่รังเกียจ แต่เจ้ากลับรังเกียจตนเองเสียแล้ว!”

แม้เขาจะพูดหยอกล้อ ทว่ายังให้หานเยียนเตรียมน้ำแล้วล้างมือให้สะอาดเสียก่อน จากนั้นจึงค่อยปอกผิงกั่วให้โม่เซี่ยวเหนียง

โม่เซี่ยวเหนียงเอนกายกึ่งนอนบนเตียง มองดูเขาปอกผิงกั่วโดยไม่ขยับตัว ก่อนเอ่ยถามขึ้นเหมือนไม่ตั้งใจว่า “เหตุใดทุกครั้งที่เจ้าปอกเปลือกถึงตั้งใจไม่ให้เปลือกขาด”

ฮั่วสุยเฟิงมิได้ตอบ มือยังคงปอกผิงกั่วอย่างรวดเร็ว จนผ่านไปครู่หนึ่งเมื่อโม่เซี่ยวเหนียงคิดว่าเขาจะไม่ตอบ ถึงได้ยินเสียงเขาเอ่ยขึ้น

“มารดาข้าเคยกล่าวไว้ว่าหากไม่ให้เปลือกผลไม้ขาดระหว่างปอก คำอธิษฐานในใจจะเป็นความจริง…” หลังพูดจบในห้องพลันเงียบกริบ จนเมื่อฮั่วสุยเฟิงปอกเสร็จและยื่นผิงกั่วให้นาง เขาจึงถามว่า “เหตุใดถึงเงียบไปเล่า”

โม่เซี่ยวเหนียงมองดูผิงกั่วในมือเขานิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ รับมาแล้วกล่าวยิ้มๆ “ข้าแค่คิดว่าเจ้าเป็นคนเชื่อฟังคำมารดายิ่งนัก ทั้งที่ไม่รู้ว่าคำอธิษฐานที่ขอไปนั้นจะเป็นความจริงหรือไม่”

ฮั่วสุยเฟิงก้มลงจุมพิตหน้าผากของนางเบาๆ แล้วเอ่ย “ตอนนี้ข้าได้แต่งงานกับเจ้าแล้ว อีกทั้งกำลังจะมีบุตร ข้ายังมีคำอธิษฐานใดที่ต้องขออีกหรือ ขอเพียงทุกเช้าค่ำพวกเราไม่ต้องพรากจากกันอีกก็พอ”

โม่เซี่ยวเหนียงมองใบหน้าอิ่มเอมใจของเขานิ่งๆ ก่อนยกมือขึ้นลูบดั้งจมูกโด่งของเขาแล้วเอ่ยขึ้นช้าๆ “ตราบใดที่เจ้าปฏิบัติต่อข้าด้วยความจริงใจ มิได้ปิดบังหรือหลอกลวง ข้าย่อมเป็นภรรยาเจ้าไปชั่วชีวิต ไม่มีวันพรากจาก…”

ระหว่างที่พูดฮั่วสุยเฟิงเหมือนจะกะพริบตาโดยไม่รู้ตัว รอยยิ้มที่มุมปากของเขาดูเหมือนจะเลือนหายไปครู่หนึ่ง

ทว่าโม่เซี่ยวเหนียงไม่ได้เอ่ยคำใดเพื่อหยั่งเชิงต่อ เพียงเอนกายนอนลงบนเตียง หลับตาแล้วเอ่ยขึ้น “ข้าเริ่มง่วงแล้ว อีกสักครู่อย่าลืมเอาหมอนมาหนุนใต้เท้าข้าด้วย จะได้ไม่บวมอีก…”

ใช่ว่านางคิดจะช่วยหาทางลงให้คนหลอกลวงสารเลวผู้นี้ เพียงแต่ในบางครั้งมนุษย์ล้วนมีความเฉื่อยชาเพราะพึงพอใจกับสภาพความเป็นอยู่ดังเดิม หาไม่แล้วเหตุใดน้ำอุ่นถึงสามารถต้มกบให้สุกได้เล่า

ในตอนนี้นางก็เป็นเพียงกบโง่งมตัวหนึ่งที่ถูกความอ่อนโยนและความเอาใจใส่ของฮั่วสุยเฟิงห่อหุ้มไว้ แม้ในใจจะเริ่มคาดเดาอะไรบางอย่างออก แต่นางกลับเกิดความรู้สึกหวาดกลัว ทำใจรีบเปิดเผยไม่ลง

ยุคโบราณเช่นนี้แม้ไม่มีอินเตอร์เน็ตความเร็วสูงหรือความสะดวกสบายที่ทันสมัย แต่ก็มีสิ่งที่นางสูญเสียไปอย่างสิ้นเชิงในโลกความจริง นั่นก็คือความรักและความผูกพันของครอบครัว ทั้งยังมีชีวิตแต่งงานที่สงบสุขและราบรื่นซึ่งนางไม่เคยได้มีในโลกความจริงมาก่อน

แม้โลกจะวุ่นวายและไม่แน่นอนเหมือนกับพล็อตเรื่องที่นักเขียนสารเลวนั่นเขียนขึ้น แต่ในเขตแดนเล็กๆ ในเรือนหลังของจวนโม่เป่ยอ๋องแห่งนี้ก็ช่างสงบและสุขสบายอย่างไร้ที่เปรียบจริงๆ

บุตรของนางยังไม่ถือกำเนิด นางอยู่มาสองชาติ แต่ก็ยังไม่เคยสัมผัสความสุขของการได้อุ้มทารกน้อยตัวนุ่มนิ่มสักครา

ความฝันที่งดงามช่างแสนสั้นจนนางไม่อยากตื่นขึ้นมา

หากฮั่วสุยเฟิงเป็นคนหลอกลวง นางก็หวังว่าเขาจะโกหกได้แนบเนียนขึ้นอีกสักหน่อย เพื่อให้นางถูกหลอกและดื่มด่ำอยู่ในโลกมายาที่ก่อไว้ด้วยคำลวงนี้ไปตลอดชีวิต

 

 

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 7 .. 68

9 of 9หน้าถัดไป

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 131-132

บทที่ 131 จะว่าไปแล้วการที่นางเข้ามาในจวนโม่เป่ยอ๋องได้นั้นช่างเป็นความบังเอิญนัก ครั้งหนึ่งในระหว่างปฏิบัติการลับ นางบั...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.2

บทที่ 17.2 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ที่ประตูหลักกำลังผลัดเปลี่ยนเวร ขอบฟ้าเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวงอาทิตย์ยามเช้าค่อ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.1

บทที่ 17.1 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ‘เส้นแบ่ง’ คำนี้ราวกับจี้เข้าไปตรงใจกลางกะโหลกศีรษะของหยางหลุน เขารีบกล่าวก...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.3

บทที่ 17.3 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ราชสำนักฝ่ายในเลี้ยงอาหาร เหล่าขุนนางออกจากตำหนักแล้วก็เข้าไปที่ห้องทำงานตร...

community.jamsai.com