“พรืด…” โม่อีเหรินหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ นางย่างเท้าเดินอ้อมพวกมันไป “พวกเจ้าไปหาท่านพี่นู่น จานนี้เป็นของท่านตา”
ด้วยเหตุนี้สัตว์ทั้งสี่จึงยิ่งกระโจนตัวไปข้างหน้า ไม่ได้กินเนื้อแห้งก็จะไม่ปล่อย ‘เจ้านาย’ อย่างฉู่เซวียนอั๋งและฉู่เซวียนฉีไปเด็ดขาด
“ท่านตา” โม่อีเหรินนั่งลงข้างผู้เป็นตา วางจานในมือลงตรงหน้าเขา
โม่ซั่งเฉินหยิบเนื้อชิ้นหนึ่งใส่ปาก กินหมดก็พยักหน้า “อืม”
มีรสหวานและเค็มปะแล่มจากตัวเนื้อ กลิ่นหอมถูกใจ เนื้อเหนียวนุ่ม เคี้ยวเพลิน ฝีมือของโม่อีเหรินก้าวหน้าไปอีกแล้ว
“ข้าทำไว้เยอะเลย ท่านตาเอาไว้นะเจ้าคะ” โม่อีเหรินมองเห็นท่าทีตอบสนองของท่านตาแล้วก็ยิ้มอย่างเบิกบาน จากนั้นจึงหยิบเนื้อแห้งห่อหนึ่งที่หนักอย่างน้อยสิบชั่ง* ออกมาวางลงบนมือท่านตา
โม่ซั่งเฉินพลิกมือทีเดียว ห่อเนื้อแห้งก็ถูกเก็บเข้าไปในแหวนงำของของเขา
“อีเหรินน้อย ตาก็อยากได้เหมือนกัน” เฟิงเหยี่ยนยื่นมือออกมา
ชั่วขณะที่เฉินกับอีเหรินน้อยคุยกันไม่กี่คำเมื่อครู่นี้ เขาได้กินไปสองสามชิ้นแล้ว ยิ่งกินก็ยิ่งอยากกินอีก อร่อยเสียยิ่งกว่าอะไร
“ท่านตาเหยี่ยน ให้ท่านเจ้าค่ะ”
คาดไว้อยู่ก่อนแล้วว่าต้องมีสถานการณ์ทำนองนี้ โม่อีเหรินจึงหยิบออกมาอีกสองห่อให้ท่านตาเหยี่ยนกับไป่หลี่จิงหง
ไป่หลี่จิงหงรับไว้ทันที สำหรับของที่โม่อีเหรินให้เขา เขาล้วนไม่สงสัยหรือลังเลที่จะรับเอาไว้
“ไฉนจึงเล็กเพียงนี้” เฟิงเหยี่ยนมองห่อเล็กที่หนักราวหกเจ็ดชั่งในมือ นึกถึงห่อใหญ่ของเฉินเมื่อครู่นี้ ในใจก็รู้สึกไม่ยุติธรรมแล้ว
“แน่นอนว่าของท่านตาต้องเป็นห่อที่ใหญ่ที่สุดเจ้าค่ะ” โม่อีเหรินยิ้มตาหยี
กตัญญูต่อท่านตาต้องทำให้เต็มที่ โม่อีเหรินไม่กลัวที่จะให้ผู้อื่นรู้แม้แต่น้อย
“อีเหรินน้อย มีหลักครองตนในสังคมบางประการที่เจ้าต้องระวังเอาไว้” เฟิงเหยี่ยนกล่าวสั่งสอน “ต่อให้เจ้ามีใจลำเอียง แต่ยามมีคนนอกอยู่ด้วย ต่อให้เป็นการเสแสร้งก็ต้องทำออกมา…ต้องใจกว้างต่อแขก ใจแคบต่อคนของตนเองสักหน่อย”
ดังนั้นห่อใหญ่ห่อนั้นจึงควรมอบให้เขา แล้วมอบห่อเล็กห่อนี้ให้เฉินแทน
“แต่ท่านตาเหยี่ยนหาใช่คนนอกไม่ ถ้าต้องแสร้งแสดงมารยาทผิวเผินพรรค์นี้ก็จอมปลอมเกินไปแล้วเจ้าค่ะ” โม่อีเหรินพูดอย่างบริสุทธิ์ไร้ความผิดยิ่ง
“…” เวลานี้เฟิงเหยี่ยนไม่ถือสาที่จะเป็น ‘คนนอก’ ชั่วครู่ชั่วยาม
“มิหนำซ้ำหากมีคนนอกอยู่จริงๆ…คนนอกก็คือคนนอก จะไปสำคัญเท่าคนกันเองได้อย่างไร ดังนั้นจึงยิ่งไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแล้ว” หลักความเห็นของโม่อีเหรินทำให้เฟิงเหยี่ยนพ่ายแพ้ราบคาบ
ที่กล่าวมาข้างต้นเป็นโม่ซั่งเฉินสอนสั่งมาด้วยวาจาและการกระทำทั้งสิ้น โม่อีเหรินเรียนรู้ได้ดีเหลือเกิน