ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 3-บทที่ 4

หากแต่มีสัตว์อยู่สองตัวที่ไม่เจียมตัว

เขี้ยวเงินกระโดดขึ้นบ่าโม่อีเหริน ส่วนเซิ่นก็กระโดดขึ้นอีกด้าน…เนื่องจากขนาดตัวไม่ได้เล็กเหมือนเขี้ยวเงิน ตัวกลมเกินไปจึงหวิดจะลื่นไถลลงมา โม่อีเหรินเอื้อมแขนไปอุ้มมันไว้เสียเลย

“โฮก…” เซิ่นพอใจยิ่ง

สองคนสองสัตว์เดินออกมาจากประทุนเรือ มองเห็นซย่าอวี่ที่ไม่กี่วันก่อนเพิ่งมาปรากฏตัวแล้วถูกไป่หลี่จิงหงฟาดฝ่ามือใส่จนบาดเจ็บ บัดนี้นางยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือด้วยสภาพสมบูรณ์ดี ไม่มีท่าทางได้รับบาดเจ็บภายในแม้แต่น้อย

ซย่าอวี่สวมชุดกระโปรงรัดอกพื้นขาว ชั้นนอกคลุมด้วยเสื้อทำจากผ้าโปร่งสีแดงส้ม บั้นเอวรัดสายคาดเอวสีเดียวกัน แม้จะไม่ได้ดูหรูหราราคาแพง แต่โม่อีเหรินที่ชำนาญการหลอมประดิษฐ์เห็นแวบเดียวก็มองออกถึงความพิเศษ

เสื้อผ้าชุดนี้มิใช่เสื้อผ้าธรรมดา แต่เป็น…ชุดเวท แม้จะเทียบกับชุดปีกสวรรค์บนตัวนางไม่ได้ แต่ก็มีพลังป้องกันระดับหนึ่ง

หากนางประเมินไม่ผิด เสื้อผ้าที่ดูธรรมดาชุดนี้สามารถต้านทานการโจมตีจากยอดฝีมือขั้นฟ้าได้

พอซย่าอวี่เห็นไป่หลี่จิงหงก็ยอบตัวคารวะอย่างเคารพนบนอบ แตกต่างจากท่าทีแฝงการพินิจพิเคราะห์และประเมินค่าอย่างเมื่อคราวก่อนโดยสิ้นเชิง

“คุณชาย ฮูหยินอยู่บนเรือทางด้านหน้า เชิญคุณชายข้ามไปพบด้วยเจ้าค่ะ”

ไป่หลี่จิงหงมีเพียงคำพูดสองคำให้นาง “ไม่พบ”

“คุณชาย ฮูหยินดั้นด้นมาไกลเป็นพันลี้ คุณชายเป็นบุตรชาย กลับหลบลี้หนีหน้า…ฮูหยินเสียใจมากนะเจ้าคะ” ซย่าอวี่กล่าวเสียงอ่อน

“ไสหัวไป” ไป่หลี่จิงหงสีหน้าเรียบเฉย แววตากลับเยียบเย็น

พร้อมกับที่เสียงพูดจบลง ร่างไป่หลี่จิงหงมิได้ขยับ แต่พลังสายหนึ่งกลับปะทุออกมาจากทั่วร่าง ก่อนซัดไปทางซย่าอวี่

ซย่าอวี่หน้าเปลี่ยนสี แต่กลับไม่ลนลาน พลิกมือโคจรพลังปะทะกับพลังสายนั้นซึ่งหน้า

ในเวลาเดียวกันนี้ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเขี้ยวเงินที่อยู่บนบ่าโม่อีเหรินได้เป่าลมออกมาอย่างเงียบเชียบ โจมตีไปที่ซย่าอวี่พร้อมกับพลังที่ไป่หลี่จิงหงส่งออกไป

โครม!

ซย่าอวี่ถอยกรูดไปหลายก้าวถึงสามารถทรงตัวยืนได้มั่นคง หากแต่ยังนับว่าไม่ได้รับบาดเจ็บซ้ำและก็ไม่ได้ถูกซัดกระเด็น

“คุณชาย…บ่าวรับคำสั่งมาจากฮูหยิน เชิญคุณชาย…ข้ามไปพบเจ้าค่ะ” ซย่าอวี่ก้มหน้าน้อยๆ เอ่ยปากอ้ำอึ้ง

พลังแก่นแท้ของคุณชายแข็งแกร่งอย่างที่คิดจริงๆ ฮูหยิน…พอใจหรือไม่