บทที่ 5
“นี่ช่าง…”
“หล่อยิ่งนัก!”
“มีความรับผิดชอบยิ่ง”
“บุรุษที่แสนดี!”
“ช่าง…น่าอิจฉาสตรีผู้นั้น”
คำพูดประโยคเดียวของไป่หลี่จิงหงเรียกเสียงชื่นชมจากสตรีนับไม่ถ้วนที่มองดูอยู่
“มาดห้าวหาญนี้ มาดวางอำนาจนี้มีไว้เพื่อปกป้องเพียงสาวน้อยนางนั้น สาวน้อยผู้นี้มีบุญวาสนาเหลือเกิน!”
ชวนให้คนอิจฉาริษยาชิงชัง หากเป็นข้าก็คงดี…เหล่าสตรีคิดเช่นนี้
คนบนเรือสองลำนี้ดูเหมือนจะเป็นแม่ลูกกันกระมัง อกตัญญูต่อมารดาของตนถึงเพียงนี้เพื่อสตรีนางเดียว ไม่ดีเอาเสียเลย…มีผู้พิทักษ์จริยธรรมแอบวิพากษ์วิจารณ์ในใจเช่นกัน
มีความคิดเห็นของตนเอง รู้การควร รู้การไม่ควร มีความกล้าหาญ มีความรับผิดชอบ เช่นนี้ถึงจะเป็นท่วงทีของคนหนุ่มอย่างพวกเรา…เหล่าบุรุษฝืนใจให้การยอมรับเขาแล้ว
“ประเดี๋ยวก่อน…”
“การแต่งกายของสองคนนี้…ดูคุ้นตาอยู่สักหน่อย”
ชุดสีม่วง อายุราวยี่สิบ ใช้ดาบสีม่วง
สาวน้อยอ่อนแอในชุดปีกสวรรค์ ดูบอบบางไร้พิษภัย ข้างกายมี…สัตว์ตัวน้อยสีขาวและสีเงินอยู่สองตัว?!
“ประมุขน้อยเกาะหุน?!”
“หลานสาวของปีศาจโม่…โม่อีเหริน?!”
ครั้นถ้อยคำสองประโยคนี้ถูกเปล่งออกมาก็ก่อให้เกิดความปั่นป่วนโกลาหลไปทั่วในทันใด
เมื่อสามเดือนก่อน นามสองนามนี้ คนสองคนนี้ยังไม่เป็นที่รู้จัก ทว่านับตั้งแต่หัวหน้าสมาคมช่างหลอมถูกแม่นางน้อยผู้หนึ่งเอาชนะได้ในงานประลองผู้ครองสัตว์วิเศษและนักยุทธ์ เกียรติประวัติเป็นต้นว่าก่อนหน้านั้นมีแม่นางน้อยผู้หนึ่งบุกไปที่สมาคมผู้ครองสัตว์วิเศษ มีเรื่องกับผู้อาวุโสของสมาคมช่างหลอม ไม่เห็นผู้ช่วยพิธีการหญิงของหอซือมิ่งอยู่ในสายตาก็ถูกรื้อออกมาแล้ว
และยังพลอยทำให้เรื่องที่ข้างกายนางมีชายหนุ่มเย็นชาผู้มีพลังแก่นแท้ลึกล้ำมิอาจหยั่งอยู่ผู้หนึ่งถูกโจษจันออกไปเช่นกัน
จากนั้นตระกูลนักยุทธ์ฉู่และต้วนก็ถูกคนบุกไปหาถึงที่ ศึกใหญ่ของสัตว์วิเศษปะทุขึ้น…จนกระทั่งจบลง ใช้เวลาไปเพียงไม่ถึงหนึ่งเดือน ดินแดนเทพยุทธ์รอดตายอย่างหวุดหวิด ได้รับความเสียหายหนัก ส่วนที่ดินแดนเทพยุทธ์สามารถมั่งคงปลอดภัยได้เช่นยามนี้ ความดีความชอบใหญ่ที่สุดถึงกับเป็นของคนสองคนนี้
คนหนึ่งคือชายหนุ่มที่เพิ่งถึงวัยผู้ใหญ่ อีกคนเป็นสาวน้อยที่เพิ่งอายุสิบห้า
ต่อจากนั้นฐานะของพวกเขาก็ถูกเปิดเผย
ชายหนุ่มมาจากเกาะหุนที่ลึกลับที่สุดในดินแดน และยังเป็นประมุขน้อยของเกาะหุน นามว่า ‘ไป่หลี่จิงหง’
ส่วนสาวน้อยนั้นเป็นหลานสาวของโม่ซั่งเฉินที่คนเรียกขานว่าปีศาจโม่ผู้เป็นยอดของยอดฝีมือที่ทุกคนในดินแดนไม่อยากมีเรื่องด้วยที่สุด นามว่า ‘โม่อีเหริน’
สองคนนี้ถึงกับมาเยือนเมืองอิ้งสุ่ย อีกทั้งบัดนี้ยังมีเรื่องกับผู้อื่นอีกแล้ว มิหนำซ้ำฝ่ายตรงข้ามก็…ดูเหมือนจะเป็นมารดาของไป่หลี่จิงหง!
ทว่าเกาะหุน…มีฮูหยินด้วยหรือ เป็นผู้ใดกัน
เนื่องจากเกาะหุนเก็บตัวเงียบเกินไป ดังนั้นทุกคนจึงล้วนไม่รู้
ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงดำเนินเจตจำนงอันอยากรู้อยากเห็นและอยากชมเรื่องสนุกต่อไป ต่างเบิกตากว้าง รอดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้