ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 5-บทที่ 6

ใครเลยจะรู้ว่าพอไป่หลี่จิงหงได้ฟังกลับเพียงแค่พยักหน้า “คราวหน้าไม่ต้องเกรงใจ”

เอ๊ะ? จิงหงไม่ดิ้นรน ไม่คัดค้านเลยสักนิดหรือ จะอย่างไรท่านป้าผู้นั้นก็เป็น…

พอเห็นสีหน้าประหลาดใจของโม่อีเหริน บนใบหน้าที่หล่อเหลาแต่กลับดูราวกับเป็นภูเขาน้ำแข็งของไป่หลี่จิงหงถึงกับปรากฏรอยยิ้มบางอย่างยิ่งออกมา

“ญาติของข้ามีแค่ท่านพ่อ สตรีของข้า ใครก็ห้ามรังแก” ‘ใคร’ นี้รวมไปถึงทุกๆ คน

“แค่ก”

“แค่กๆ”

“แค่กๆๆๆๆ”

โม่ซั่งเฉิน เฟิงเหยี่ยน และสองพี่น้องสกุลฉู่สำลักไอออกมาพร้อมกัน แปดตาถลึงมองเขา

สตรีของข้า? เขาพูดได้คล่องปากโดยแท้!

ญาติผู้ใหญ่และพี่ชายอย่างพวกเขายังนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ พูดถ้อยคำเกี้ยวพาราสีพรรค์นี้ออกมา หากพวกเขาได้รับการอบรมมาแย่หน่อย คงจะเหวี่ยงหมัดชกคนลอยออกไปแล้ว

“บุรุษของข้าก็มิใช่ผู้ที่ใครๆ ก็สามารถรังแกได้เช่นกัน” โม่อีเหรินตบบ่าเขาพลางเอ่ย

“แค่ก”

“แค่กๆ”

“แค่กๆๆๆๆ”

บุรุษทั้งสี่ยามนี้ไอออกมาจริงๆ แล้ว

อะไรนะ บุ…บุรุษของข้า?!

พวกเขาไม่ได้ฟังผิดกระมัง

โม่ซั่งเฉินยังนับว่าแน่วนิ่งพอ ทั้งสองครั้งล้วนไอออกมาแค่ทีเดียว ส่วนสามคนที่เหลือไอจนปอดใกล้จะหลุดออกมาแล้ว ใบหน้าทั้งสามแดงก่ำ

ใคร เป็นใคร! ใครเป็นคนสอนสิ่งไม่ดีให้อีเหรินกันแน่

สาวน้อยผู้หนึ่งพูดคำว่า ‘บุรุษของข้า’ ออกมาได้อย่างไรกัน!

ซ้ำยังเป็นอีเหรินน้อยผู้น่ารักไร้เดียงสา เฉลียวฉลาดเอาใจใส่ อ่อนโยนใจดี งามสง่าไร้ราคีผู้นี้อีกด้วย!

โม่อีเหรินหันหน้ามายิ้มซุกซนให้คนทั้งสี่ ก่อนจะหันไปหาไป่หลี่จิงหง

“จิงหง พวกเขาต้องการพาท่านไปดินแดนแรกนภา น่าจะมีสาเหตุกระมัง”

ไป่หลี่จิงหงเงียบไปชั่วครู่ “บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับสกุลไป่หลี่ที่ดินแดนแรกนภา”

มีต้นกำเนิดเดียวกัน

สกุลไป่หลี่แห่งเกาะหุนสืบทอดต่อกันมานานแล้ว ตามบันทึกสายเลือดในสาแหรกตระกูล พวกเขามาจากสายตรงของตระกูลไม่ผิดแน่

เพียงแต่เวลาที่ผันผ่านมาหลายพันปีและการอยู่คนละแห่งกับดินแดนแรกนภา สายเลือดทางพวกเขาจึงกลายเป็นเหมือนสายที่ระหกระเหินอยู่ข้างนอก

ดินแดนแรกนภากว้างใหญ่ไพศาลกว่าดินแดนเทพยุทธ์มาก ระดับขั้นการฝึกบำเพ็ญก็สูงกว่าในดินแดนเทพยุทธ์ ตามหลักแล้วสกุลไป่หลี่แห่งดินแดนแรกนภาไม่น่าจะพยายามตามหาสายเลือดที่ตกหล่นไปจึงจะถูก

โดยเฉพาะยังเป็นในดินแดนที่อยู่คนละระดับกันด้วย