“เธอ…ไม่เป็นไรใช่ไหม” แม้โม่อีจะรักสัตว์ แต่ก็รู้สึกกลัวสัตว์ขนาดใหญ่อย่างนี้อยู่บ้าง เธอไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้มาก เพียงแต่ถามอย่างเป็นกังวล
“รีบไปเถอะ ที่นี่อันตรายมาก”
ใครจะคิดว่างูเขียวยักษ์จะเตือนเธอ
ความหวาดกลัวเล็กๆ ในใจแทบจะดับมอดไปในทันที โม่อีเดินไปข้างหน้าช้าๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ฉันช่วยอะไรได้บ้างไหม”
“ไม่กลัวข้าหรือ”
“ไม่กลัว” โม่อีพูดพลางเดินไปด้านหน้ามัน ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือออกไปลูบเกล็ดเย็นยะเยือกอย่างเบามือ
เธอรู้สึกว่าลมหายใจของงูเขียวยักษ์ตัวนี้อ่อนแรงลงทุกที เพียงมันขยับตัว เลือดก็จะไหลออกมาไม่หยุด
งูเขียวยักษ์ไม่เอ่ยอะไรอีก กลับอ้าปากกว้างในทันใด ฟันแหลมคมกรีดแขนเธอเป็นรอยแผลผ่านแขนเสื้อยาว ต่อมามันก็สำรอกเอาไข่มุกเขียวกลมมนเม็ดหนึ่งออกมา พอไข่มุกเขียวสัมผัสเลือดก็ส่องแสงเจิดจ้าบาดตาและซึมหายเข้าไปในร่างกายของโม่อี…
‘เลือดเป็นตัวนำ จิตวิญญาณคล้อยตาม ยอมรับท่านเป็นนาย ข้ามีนามว่า…ทุน’
ขณะที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้น โม่อีได้ยินแต่เสียงนี้ดังขึ้นในความคิด ความรู้สึกสั่นสะเทือนอย่างหนึ่งจากส่วนลึกสุดของร่างกายแทรกซึมเข้าไปในจิตวิญญาณ ทำให้เธอทรมานจนแทบจะล้มลงไปบนพื้น แต่ที่ทำให้เธอไม่สบายใจยิ่งกว่าคือเธอรู้สึกเหมือนว่างูเขียวยักษ์จะหายตัวไป
“ทุน!”
พอเธอลืมตามอง เดิมทีงูเขียวยักษ์ยังชูคออยู่ แต่ขณะนี้มันหมอบอยู่บนพื้น ไม่ไหวติงแล้ว
“ทุน!”
เธอยังตื่นตระหนกไม่หาย จู่ๆ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งโผล่ออกมาจากในถ้ำ หนึ่งในนั้นก็คือสายลับประเทศ C เขารู้จักเธอเพราะก่อนหน้านี้เคยเชิญไปรักษาสุนัขตำรวจ ดังนั้นทุกคนจึงรู้ว่าเธอเป็นสัตวแพทย์ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าเธอยังสามารถสื่อสารกับงูได้ด้วย ขณะที่งุนงงอยู่นั้น เมื่อครู่ก็เห็นงูเขียวมอบของสิ่งหนึ่งให้เธอ
และนั่นคือภารกิจของพวกเขาในครั้งนี้!
“ทำไมพวกคุณถึงต้องการของสิ่งนี้คะ” โม่อียังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่รู้ว่าพวกเขาต้องการไข่มุกเขียวที่ทุนมอบให้เธอ
หรือเพราะว่ามี ‘สัญญา’ ต่อกัน เธอจึงรู้ได้เองว่าไข่มุกเขียวเม็ดนี้คล้ายแฝงพลังมหาศาลไว้ สามารถทำลายฟ้าดินได้
“คุณหมอโม่ เชิญกลับประเทศ C ไปกับพวกเราเถอะครับ” ไม่มีใครตอบคำถามเธอ สายลับประเทศ C จึงพูดต่อ
“แล้วถ้าดิฉันไม่ยอมล่ะคะ”
โม่อีเห็นแผนการและรังสีอำมหิตจากแววตาของสายลับแต่ละคนในขณะนี้ เธอมีลางสังหรณ์ว่าคงไม่รอดไปจากที่นี่แล้ว แต่เธอกลับไม่หวาดกลัว แค่ก้าวถอยหลังเล็กน้อย แผ่นหลังพิง ‘ทุน’ ไว้ เพียงเท่านี้ก็คล้ายกับได้รับการปลอบโยน ไม่รู้สึกโดดเดี่ยวอีกต่อไป
“เกิดเป็นคนประเทศ C ควรเคารพในการตัดสินใจของประเทศ C เชิญคุณกลับไปกับพวกเราเถอะครับ” สายลับประเทศ C ฉวยโอกาสก่อนที่ทุกคนจะทันตัดสินใจวิ่งไปหาโม่อี วางแผนจะควบคุมตัวเธอไว้ในกำมือก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธีออกไป
โม่อีหันไปโอบกอดงูเขียวยักษ์ด้วยมือทั้งสองข้าง
ยามนั้นเองงูเขียวยักษ์ที่เดิมทีทุกคนนึกว่าตายไปแล้วจู่ๆ ก็ชูคอขึ้น เปิดปากกว้าง และออกแรงคำรามทันใด
“ฝ่อ…”
เสียงดังกึกก้องวนเวียนอยู่ทุกส่วนในถ้ำ ทำให้ทุกคนปวดเศียรเวียนเกล้าและหูอื้อ ทรมานจนแทบยืนไม่อยู่ ขณะเดียวกันถ้ำก็ถล่มลงมา
ตูม!
ก้อนหินจากยอดเขากลิ้งตกลงมากระแทกร่างของสายลับทั้งหมด ถ้ำถูกฝังกลบ โม่อีที่กอดงูเขียวยักษ์อยู่ก็ถูกฝังอยู่ด้านในด้วย
ครั้งนี้คงต้องจบชีวิตที่นี่จริงๆ ซะแล้ว…
โม่อีไม่ดิ้นรน ไม่หนี แค่คิดก่อนหมดสติว่า
ที่จริงการที่ฉันได้อยู่กับ ‘ทุน’ ในช่วงเวลาสุดท้ายก็นับว่าไม่โดดเดี่ยวแล้ว แต่ชาตินี้ฉันยังเที่ยวเล่นไม่พอเลย ก็ต้องมาตายซะก่อน…ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันขอมีกำลังแข็งแกร่งมากกว่านี้บ้างได้ไหม เพื่อจะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระต่อไป…