ทว่าเถาวัลย์พันลี้ดึงมือนางไปหาน้ำนมวิเศษ แล้วชี้มันแสดงความหมายว่า…มอบให้ท่าน
เหตุใดเถาวัลย์พันลี้ถึงเป็นมิตรต่อโม่อีเหรินถึงเพียงนี้
เดิมทีขณะโม่อีเหรินกับเขี้ยวเงินปรากฏตัวในตอนแรก เถาวัลย์พันลี้อยากจะโจมตียิ่ง แต่ไม่รู้เพราะอะไรมันกลับรู้สึกว่าบนตัวโม่อีเหรินให้ความรู้สึกที่มันชอบอย่างมาก แต่ก็มีกลิ่นอายที่ทำให้มันเกรงกลัวโดยสัญชาตญาณด้วยเช่นกัน ทำให้มันไม่กล้าบังอาจทำอะไร
ต่อมาโม่อีเหรินนำดินสีเขียวออกมาเล็กน้อย เถาวัลย์พันลี้ก็กลืนลงไปทันที
แค่ดินเขียวหยิบมือเล็กๆ ก็ทำให้เถาวัลย์พันลี้มีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น หรือที่เรียกว่า ‘วิวัฒนาการ’ ได้ทันที
หลังจากนั้นคนน่ารำคาญก็มาถึง เถาวัลย์พันลี้เข้าสู่สภาวะต่อสู้ในทันใด จนกระทั่งสู้ชนะถึงได้กลับมาอยู่เบื้องหน้าโม่อีเหริน แสร้งทำตัวว่านอนสอนง่ายเพื่อเอาใจ
เถาวัลย์พันลี้ที่เกิดสติปัญญาขึ้นมาเล็กน้อยแล้วคิดโดยสัญชาตญาณว่าติดตามนางมีเนื้อให้กิน…อา ไม่ใช่สิ ต้องเป็นติดตามนาง ‘มีดินให้กิน’ ต่างหาก
“เจ้าไม่ต้องการหรือ” โม่อีเหรินถาม
พอมองดูดีๆ น้ำนมวิเศษนี้ถึงกับมีอายุร่วมหมื่นปี แม้เถาวัลย์พันลี้จะไม่อาจกินหรือใช้มันได้โดยตรง แต่การที่มีน้ำนมวิเศษอยู่ ไอวิเศษโดยรอบก็จะเต็มเปี่ยมกว่าที่อื่น มีผลดีต่อเถาวัลย์พันลี้
เถาวัลย์พันลี้บิดตัวใส่โม่อีเหรินอีกครั้ง ยังคงชี้น้ำนมวิเศษอีกทั้งดึงมือนาง
“ก็ได้ ขอบใจ” โม่อีเหรินพูดกับมัน จากนั้นก็มองก้อนหินก้อนนั้น นึกคิดเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือไปแตะ เก็บหินทั้งก้อนเข้าไปไว้ในแหวนพู่สวรรค์
ก้อนหินหายไป เถาวัลย์พันลี้ที่เดิมทีเกาะอยู่บนนั้นก็ตกลงพื้นทันที
จากที่มีความสูงระดับมือโม่อีเหริน เถาวัลย์กลับลดไปอยู่แค่ระดับเข่าในชั่วพริบตา ซ้ำยังบิดตัวไปมา ท่าทางไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงได้เตี้ยลง
ทว่าไม่เป็นไร มันสามารถยืดตัวให้สูงขึ้นมาถึงมือโม่อีเหรินเพื่อจะถูไถต่อได้
เวลานี้เองเขี้ยวเงินก็บินกลับมา
“ข้าจะไปแล้ว” โม่อีเหรินพูดกับเถาวัลย์พันลี้
เถาวัลย์พันลี้ชะงักงันอยู่บนมือโม่อีเหริน
โม่อีเหรินลูบมัน “เจ้าต้องระวัง ซ่อนตัวให้ดี อย่าออกมาให้เห็นส่งเดช มิเช่นนั้นเกิดเจอกับคนที่มีเชื้อไฟอัศจรรย์เข้า เจ้าจะเสียเปรียบยิ่ง เข้าใจหรือไม่”
ไป่หลี่จิงเทานับว่าดวงยังไม่ถึงฆาต ถูกไป่หลี่จิงหลันช่วยไว้ได้พอดีในขณะหน้าสิ่วหน้าขวาน และในตัวของไป่หลี่จิงหลันก็มีเชื้อไฟอัศจรรย์…เปลวเพลิงสีส้มนั้นคืออัคนีส้มกระมัง!
เถาวัลย์พันลี้ในตอนนี้ยังไม่มีความสามารถพอจะต่อกรกับเชื้อไฟอัศจรรย์ เว้นแต่ว่ามันจะมีวิวัฒนาการอีกครั้ง
ประหนึ่งรู้ว่านางจะไปแล้ว เถาวัลย์พันลี้จึงม้วนพันมือนางไว้ ดึงนางไว้ไม่ยอมปล่อย