ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 เล่ม 3 บทที่ 6

“หลงชิงเหยา ข้าเองก็ไม่ได้อยากมีความแค้นกับท่าน เอาอย่างนี้แล้วกัน หากท่านยอมหลีกทาง ข้าไม่เพียงจะช่วยแก้พิษให้ชิงอู๋หยา แต่ยังจะไม่ทำให้พวกท่านลำบากใจอีกเช่นกัน มิหนำซ้ำขณะอยู่ในแดนสมบัตินี้ข้าก็จะไม่แย่งชิงสิ่งใดกับท่านอีกด้วย” เมื่อขู่ไม่ได้ผล ไป่หลี่จิงไห่จึงเปลี่ยนวิธีการมาเสนอข้อแลกเปลี่ยนที่ยอมอ่อนข้อมากขึ้น

เงื่อนไขนี้ดีมาก ถ้าหากว่าไป่หลี่จิงไห่ยอมรักษาสัญญาจริงๆ

โม่อีเหรินฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็น หากแต่มุมนี้มองไม่เห็นว่าในบ่อน้ำปากปล่องมีอะไรอยู่ เพื่อไม่ให้ถูกพบเห็น โม่อีเหรินจึงมิได้ใช้ญาณวิเศษไปสอดส่อง

พอคิดแล้วนางก็คว้ามือของไป่หลี่จิงหงมาเขียน ‘ไป่หลี่จิงไห่จะรักษาคำพูดหรือไม่’

ไป่หลี่จิงหงส่ายหน้า

โม่อีเหรินเขียนอีกว่า ‘คนที่ยืนอยู่กับเขาเป็นใคร’

ไป่หลี่จิงหงขยับปากตอบโดยไร้เสียง ‘เสวียนหมิง’

‘พิษนั้น…’

‘ตระกูลเสวียนหมิง ชำนาญพิษ’

‘ช่วยคนหรือไม่’

‘ช่วย’

อย่างนั้นก็ไม่หลบแล้ว โม่อีเหรินจูงไป่หลี่จิงหงเดินออกมาอย่างสง่าผ่าเผยทันที

“ครึกครื้นกันยิ่งนัก!”

เพราะมีเสียงโผล่มากะทันหัน ทำให้คนทั้งหมดในที่นี้มองไปด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาถึงกับไม่มีใครค้นพบเลยว่ามีคนเข้ามาใกล้ถึงเพียงนี้

“สถานที่ที่ร้อนถึงเพียงนี้ถึงกับมีคนมากเช่นนี้กำลังชมทิวทัศน์กันอยู่ตรงนี้ แสดงว่าที่นี่จะต้องงดงามมากเป็นแน่ จิงหง พวกเราก็ไปดูกันเสียหน่อย”

พวกไป่หลี่จิงไห่อึ้งงัน “…”

หลงชิงเหยากับชิงอู๋หยาก็พูดไม่ออกเช่นกัน “…”

โม่อีเหรินจูงไป่หลี่จิงหงวิ่งไป

คราวนี้จึงกลายเป็นเผชิญหน้ากันสามฝ่ายแล้ว

“ไป่หลี่จิงหง! โม่อีเหริน!” ทว่าหลงชิงเหยามองเห็นคนทั้งสองแล้วกลับยินดียิ่ง

โม่อีเหรินเดินไปอีกเล็กน้อยอย่างอยากรู้อยากเห็น และยื่นมือออกไปเหมือนจะแตะเปลวไฟสีแดงทองนั้น…

ไป่หลี่จิงหงดึงตัวนางกลับมาอย่างตาไวมือไว ก่อนจะถลึงตาใส่นางทีหนึ่ง

โม่อีเหรินทำสีหน้าท่าทางบริสุทธิ์ไร้ความผิดทันที

“สีของไฟงดงามยิ่ง แตะหน่อยไม่ได้หรือ”

คราวนี้พวกไป่หลี่จิงไห่กระตุกมุมปากมองโม่อีเหรินแล้ว