ทดลองอ่าน ยิ่งเกลียด (เธอ) ยิ่งเจอรัก บทที่ 4-บทที่ 5

“ทำไมมันยุ่งอย่างนี้วะ”

“ก็เพราะความชุ่ย มักง่ายของใครล่ะ หน็อย…ทำคุยว่าเป็นเสือ สุดท้ายก็เป็นแมวลายเสือ!”

โดนไม้นี้เข้าพิรัลก็ถึงกับอึ้ง อับจนหนทางเถียง…ความผิดที่ก่อขึ้นโดยประมาทกลายเป็นชนักติดหลังอันโต แกะยังก็ไม่ออก ทำได้แค่ก้มหน้าแบกรับความอับอายนี้ไว้ต่อไป

“จริงน้าไอ้พิ…” น้ำเสียงของเอกภพอ่อนลงเล็กน้อย มีความระอาใจมากกว่าหงุดหงิดเหมือนเมื่อครู่ “ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นพี่ยายเพิร์ล กูตื้บมึงติดซีเมนต์จริงๆ ด้วย ดีแต่หาเรื่องยุ่งมาให้”

“นี่มึงเห็นแก่ยายเพิร์ลมากกว่ากูอีกเรอะ”

“เออสิวะ ก่อนเดินทางมานี่ ยายตัวยุ่งนั่นพูดอย่างกับรู้ว่าจะเกิดเรื่องขึ้น ฝากฝังมึงไว้กับกูใหญ่ บอกให้ทนๆ มึงหน่อย ตอนนั้นกูยังล้อยายตัวยุ่งเลยว่าพูดจาเหมือนแม่ที่ลูกสาวจะออกเรือน คิดไม่ถึงจริงๆ…”

วิศวกรหนุ่มผู้ถูกหางเลขพายุถอนใจแรง ทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ที่ใกล้ที่สุดแล้วพูดต่อ

“เรื่องอะไรกูก็ทนได้ แต่ไอ้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับน้องดาวนี่สิ…เหลือทนจริงๆ ให้ตายเถอะ! นี่กูคิดถูกหรือผิดวะที่มากับมึง อยู่ดีไม่ว่าดี วอนหาเรื่องติดร่างแหไปด้วยจนถูกน้องดาวโกรธอยู่นี่”

“ผู้หญิงโกรธแปลว่าผู้หญิงรัก”

พิรัลบอกหน้าตาย หวังแหย่ให้อีกฝ่ายอารมณ์ดี แต่เอกภพไม่รับมุขเหมือนทุกครั้ง แสยะเขี้ยวใส่ ทั้งยังย้อนเข้าให้อย่างเจ็บแสบ

“อ้อ งั้นที่โกรธขนาดชกหน้า แล้วผลักเข้าดงกุหลาบต่อนั่น คงพิศวาสเกินห้ามใจเลยสิท่า”

‘คนถูกพิศวาส’ เหลือกตาขึ้นข้างบน นึกอยากชกปากตัวเองสักที ค่าที่ไม่รู้จักคิด เปิดโอกาสให้เพื่อนกัดเอาได้ (ก็ได้แต่นึกนะ เอาเข้าจริงแล้วไม่ทำหรอก ธุระอะไรจะทำร้ายตัวเองให้เจ็บตัวฟรีล่ะ)

“อย่ารวนกันนักเลยน่า มาช่วยกันคิดดีกว่าว่าทำยังไงยายน้องดาวถึงจะหายโกรธ”

เอกภพถอนใจอีกครั้ง ถ้าวลีที่ว่า ‘ถอนใจหนึ่งครั้งแก่ไปหนึ่งปี’ เป็นความจริงล่ะก็…วันนี้วันเดียวเขาคงแก่หง่อม ผมขาวโพลนไปหมดทั้งหัวแล้ว ดีไม่ดีอาจร่วงโกร๋นจนล้านเลี่ยนอีกต่างหาก

ถึงพิรัลจะหาเรื่องยุ่งยากมาให้ยังไง มันก็ยังเป็นเพื่อนคนสำคัญ…คบหากันมานานเกือบยี่สิบปี จะให้เลิกคบกันง่ายๆ อย่างที่ดวงดาวแนะเขาก็ทำไม่ได้

โบราณว่าได้อย่างเสียอย่าง แต่สำหรับเรื่องนี้เขาจะไม่ยอมเสียสักอย่าง

จะคบทั้งเพื่อนและยึดคนรักไว้พร้อมกันจนได้นั่นแหละ!

“กูว่ามึงรีบไปขอโทษคุณปายเร็วๆ ดีกว่า ถ้าเขาหายโกรธ น้องดาวก็คงหายโกรธด้วยล่ะ”

เอกภพเสนอวิธีเดียวที่นึกออกทำให้เพื่อนหนุ่มหน้าม่อย อุบอิบบอกแหยงๆ

“พูดง่ายแต่ทำยากนา…ยายนั่นดุยังกับเสือ แถมตอนนี้เป็นเสือแค้นด้วย…ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปมีหวังถูกตะปบตายแหง”