ทดลองอ่าน ราชันใต้อาณัติ บทที่ 2

ฉินโยวโยวพูดพลางสาธิตให้ดูวิธีเปิดกล่องพกจิ๋วบรรจุเข็มเหล็กกล้าและวิธีขยับกลไกเพื่อยิง กล่องพกจิ๋วอันน้อยนี้มีขนาดเพียงเท่าฝ่ามือทารก บนผิวหน้ามีลวดลายงดงามหรูหราซับซ้อน ด้านหลังมีตะขอเกี่ยว ยามกลัดไว้บนสายรัดเอวก็ดูเหมือนเครื่องประดับงามแปลกตาชิ้นหนึ่ง ไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นอาวุธลับน่ากลัวที่สามารถเอาชีวิตคนได้ในพริบตา

ฉินโยวโยวสาธิตการใช้งานเสร็จก็เงยหน้าขึ้นกล่าวกับเหยียนตี้ “ผู้มีพระคุณมีตบะไม่ธรรมดา คิดว่าคงไม่ต้องใช้ของเล่นเล็กๆ พรรค์นี้หรอก ทว่านี่เป็นน้ำใจของข้า ขอท่านโปรดอย่าได้รังเกียจ”

กล่องพกจิ๋วนี้อันที่จริงฉินโยวโยวเป็นคนทำขึ้นเอง หากกล่าวถึงราคาแล้ว ทองหมื่นแผ่นก็ใช่จะแลกมาได้ ทว่านางไม่กล้าโอ้อวดตนเอง จึงได้แต่อ้างไปว่าได้มาจากอาจารย์ เหยียนตี้รับของขวัญชิ้นนี้ไว้ นางก็นับว่าได้ตอบแทนน้ำใจแล้ว

เหยียนตี้พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรมากความอีก เพียงสั่งให้เหลียงลิ่งไปส่งฉินโยวโยวออกประตูไป

เหลียงลิ่งพาฉินโยวโยวมาส่งถึงหน้าประตูคฤหาสน์ เขาถอนหายใจก่อนประสานมือคำนับนาง แล้วหันหลังเดินกลับไปโถงรับแขกเพื่อรายงานภารกิจ

ภายในโถงรับแขก เหยียนตี้กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง เขาจับกล่องพกจิ๋วที่ฉินโยวโยวให้มาด้วยท่าทางใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เหลียงลิ่งก้าวมารายงาน “แม่นางฉินจากไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม” เหยียนตี้มองเหลียงลิ่งปราดหนึ่งก่อนเอ่ยว่า “เจ้าอยากถามใช่หรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงยอมให้นางจากไป”

เหลียงลิ่งพยักหน้าตอบว่าใช่ เขารู้สึกแปลกใจจริงๆ

“หากไม่ให้นางหนีสักสองสามครั้ง นางจะยอมจำนนต่อชะตากรรมที่ตนเองไม่มีทางหนีพ้นได้อย่างไร” เหยียนตี้เก็บกล่องพกจิ๋วเข้าอกเสื้อ

แค่กล่องพกจิ๋วอันน้อยอันเดียวก็คิดจะสลัดเขาทิ้งแล้วหรือ สาวน้อยนางนี้ช่างไร้เดียงสาเกินไปหน่อยแล้ว

สวรรค์ส่งนางมาถึงมือเขาเช่นนี้ เขาจะยังคลายมือปล่อยให้นางหนีจากไปจริงๆ ได้อย่างไร อีกไม่นานนางจะได้รู้ว่าสถานที่เดียวที่นางควรไปก็คือข้างกายของเขา!

เหลียงลิ่งฟังคำของเหยียนตี้แล้วก็อดจะเห็นใจฉินโยวโยวขึ้นมาไม่ได้ หวังว่านางจะเข้าใจความเป็นจริงได้โดยเร็ว มิเช่นนั้นฝีมือของนายท่านจะต้องทำให้นางลืมไม่ลงไปชั่วชีวิตแน่นอน

ก่อนฉินโยวโยวจากมา นางได้สอบถามเหลียงลิ่งแล้วว่าเมืองปากุยที่อยู่ในตอนนี้ห่างจากเมืองปาไซ่ไปเพียงยี่สิบหลี่ จากเมืองนี้ขอให้ตรงไปทางตะวันตกเรื่อยๆ ก็เป็นอันใช้ได้

นางออกมาจากคฤหาสน์ของเหยียนตี้แล้วก็เลี้ยวเข้าตรอกเล็กตรอกหนึ่ง จัดการปลอมตัวใหม่ทันที ปรากฏตัวออกมาอีกครั้งก็เปลี่ยนเป็นเด็กชายร่างผอมอ่อนแอตัวดำในเสื้อตัวสั้นแล้ว

นางแบกห่อผ้าเดินไปยังร้านเครื่องมือเย็บปักที่อยู่ในเมืองก่อน หลังกว้านซื้อเข็มเย็บผ้าที่หามาได้จนหมดแล้วก็เดินวนดูร้านตีเหล็กรอบหนึ่ง ซื้อคีมและตะไบเหล็กที่ดีที่สุดมา จากนั้นก็กลับไปหาโรงเตี๊ยมที่อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ผู้มีพระคุณปีศาจเข้าพัก ปิดประตูลงมือทำบางอย่างเป็นครึ่งค่อนวัน ในที่สุดก็ตัดและฝนเข็มเย็บผ้าจนมีความหนาที่เหมาะสมและมีความยาวได้ที่ ใส่เข้าไปในกล่องกลไกบนตัวทีละเล่ม