ทดลองอ่าน ราชันใต้อาณัติ บทที่ 3

“เหวินเฟิงเซิ่งอยากจะแก้แค้นให้บิดากับเหล่าศิษย์พี่ แต่ศัตรูกลายเป็นประมุขตระกูลไปแล้ว อำนาจฝ่ายนั้นก็มั่นคงขึ้นทุกวัน อาศัยกำลังเขาเพียงคนเดียวย่อมยากที่จะพลิกสถานการณ์ได้ ต่อมาเขาก็นึกถึง ‘เวทีประลองสุดยอดฝีมือ’ ที่สามตระกูลใหญ่ด้านวิชากลไกจัดขึ้นทุกสิบปี เขาต้องการจะเอาชนะคนสกุลเหวินทั้งหมดอย่างสง่าผ่าเผยบนเวทีประลองนั้น ขอเพียงเขาชนะได้ก็จะมีอำนาจในการรับมือประมุขสกุลเหวินมากขึ้น อีกทั้งยังแย่งการสนับสนุนจากกลุ่มผู้อาวุโสสกุลเหวินมาได้ง่ายขึ้นด้วย เขาจึงใช้เวลาหลายปีนั้นไปกับการสร้างขุมอำนาจของตนเองและศึกษาค้นคว้าวิชากลไก…”

ฉินโยวโยวพลันนึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้ นางเงยหน้าถามเหยียนตี้ “ผู้มีพระคุณ เวทีประลองสุดยอดฝีมือใช่จะจัดขึ้นในอีกสองเดือนนี้แล้วหรือไม่”

“อืม จัดที่เมืองจื่อเยี่ย มีเซิ่งผิงชินอ๋องเป็นประธาน” ภายใต้แสงจันทร์ สีหน้าท่าทางของเหยียนตี้ดูคลุมเครืออ่านยากเป็นพิเศษ

“หากเป็นเช่นนี้ ข้าไม่ไปร่วมสนุกด้วยดีกว่า” ฉินโยวโยวกระซิบพึมพำ เพียงนางได้ยินชื่อ ‘เซิ่งผิงชินอ๋อง’ ก็ปวดหัวแล้ว นางเคราะห์ร้ายพอแล้วกระมัง ไม่จำเป็นต้องพาตนเองไปเข้าถ้ำเสือทั้งๆ ที่รู้ว่ามีเสืออยู่

เหยียนตี้ค่อยๆ เลื่อนสายตาหนี มุมปากยกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะเผยสีหน้าที่ใกล้เคียงกับรอยยิ้มออกมา แต่เพราะยามนี้มืดเกินไป ฉินโยวโยวจึงมองอะไรไม่เห็น ได้แต่รู้สึกว่าบริเวณนี้เหมือนจะหนาวยะเยือกขึ้น กระทั่งเสื้อคลุมกำมะหยี่ตัวหนาก็ยังป้องกันความหนาวนี้ไม่อยู่

ฉินโยวโยวไม่อยากพูดเรื่องเกี่ยวกับเซิ่งผิงชินอ๋องต่อ นางจึงบอกสิ่งที่ตนเองคาดเดาออกมาเสียงเบา “เหวินเฟิงเซิ่งจะต้องจากไปเพื่อเตรียมร่วมงานประลองแน่ ห้าปีก่อนตอนอาจารย์มาที่นี่ได้คุยกับเขาอยู่หลายวัน เหมือนเขาบอกว่าเตรียมตัวเกือบพร้อมแล้ว ต้องการจะเข้าร่วมงานเวทีประลองสุดยอดฝีมือในครั้งที่จะถึงนี้ มิน่าที่นี่ถึงได้เปลี่ยนคนดูแล ทว่าคนสกุลเหวินรู้ได้อย่างไรว่าเขาจากไป ซ้ำยังส่งยอดฝีมือมารับงานต่อ”

“ไปดูก็จะรู้เอง”

ระหว่างที่คุยกัน พวกเขาก็เดินมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์สกุลเหวินแล้ว ทั้งสองมองเห็นเพียงประตูใหญ่ที่เปิดกว้าง ภายในคฤหาสน์เงียบงันไร้ซึ่งเสียงใด เหยียนตี้เห็นเช่นนั้นก็จูงมือฉินโยวโยวเดินเข้าไปตรงๆ เลย

“พวกเราจะเข้าไปทั้งอย่างนี้?” ฉินโยวโยวถามด้วยความตกใจ หากคนสกุลเหวินวางกับดักไว้ข้างในจะทำเช่นไรเล่า

เหยียนตี้ไม่สนใจนางแม้แต่น้อย

พอฉินโยวโยวเดินเข้าประตูใหญ่สกุลเหวินมาก็รู้ตัวในทันใดว่าตนเองได้พูดเรื่องโง่ๆ ออกไป

ในลานเรือนมีแสงโคมสว่างไสว ภายในห้องโถงใหญ่มีคนสกุลเหวินนอนกองระเกะระกะอยู่เต็มพื้นที่ แต่ละคนล้วนเคลื่อนไหวไม่ได้ เผยสีหน้าหวาดผวา ทว่ากลับเงียบกริบปราศจากเสียงใดๆ

ฉินโยวโยวแจ้งใจถึงที่สุดแล้ว “ท่านวางยาพวกเขา?”

เหยียนตี้พยักหน้า องครักษ์ชุดดำคนหนึ่งพลันก้าวมารายงาน “คนสำคัญทั้งคฤหาสน์สกุลเหวินล้วนอยู่ที่นี่แล้ว แต่กลับไม่พบตัวยอดยุทธ์ขั้นเจ็ด ทั้งไม่เห็นร่องรอยของนกเอี้ยงเสียงศักดิ์สิทธิ์ ยามนี้ได้ล้อมเรือนที่อยู่ด้านหลังเอาไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ตรวจค้นพ่ะย่ะค่ะ”

เดิมทีเรือนด้านหลังเป็นที่พักของเหวินเฟิงเซิ่ง ก่อนหน้านี้ฉินโยวโยวเคยบอกว่ากับดักกลไกข้างในร้ายกาจยิ่งยวด องครักษ์เหล่านี้จึงไม่ได้ทะเล่อทะล่าเข้าไปโดยไม่ไตร่ตรอง เพียงแต่ล้อมไว้และคอยสังเกตการณ์อยู่ด้านนอกไปก่อน