นางเตรียมพร้อมป้องกันเงียบๆ ก่อนจะเงยหน้าคลี่ยิ้มถามตรงๆ “เจ้าตั้งใจจะล่อข้าไปที่ห้องลับใต้ห้องหนังสือใช่หรือไม่”
ลวี่อี้อึ้งงันไป นางคุกเข่าลงกับพื้นก่อนเอ่ยว่า “พระชายา หม่อมฉันมิกล้าเพคะ!”
ฉินโยวโยวกำลังสองจิตสองใจ ฉับพลันก็รู้สึกวิงเวียนตาลาย ตัวชาขยับเขยื้อนไม่ได้ นางกำนัลทั้งสามที่เดิมยืนอยู่ข้างกายลวี่อี้ล้วนล้มลงสลบไสลไปสิ้น
ในหูนางได้ยินเสียงขันทีชราผู้หนึ่งที่อยู่นอกหน้าต่างพูดว่า “ข้าบอกให้ลงมือตรงๆ ไปเลย เจ้ากลับยังจะเปลืองน้ำลายล่อให้นางไปเองอีก”
เสียงนี้…เป็นจี่กงกงราชันยุทธ์อีกคนที่รับใช้อยู่ข้างกายฮ่องเต้นอกเหนือจากฉิวกงกงที่สละชีพในหน้าที่ และก็เป็นคนสนิทที่ฮ่องเต้ให้ความสำคัญที่สุดในยามนี้
เป็นฮ่องเต้ต้องการจัดการข้าหรือว่าคนเหล่านี้ถูกคนของสำนักเฟิ่งเสินทำให้กลายเป็นหุ่นเชิดมีชีวิตไปแล้ว! ฉินโยวโยวในใจหวาดหวั่นสับสน แม้แต่พูดยังพูดไม่ออกสักคำ นับประสาอะไรกับการใช้อาวุธลับในตัว
นางประมาทเกินไปแล้ว สามีปีศาจพูดได้ถูกต้อง นางสมควรลงมือทันทีที่พบว่าลวี่อี้มีปัญหา! นางไม่ควรใจอ่อนลังเล
ลวี่อี้ลุกขึ้นยืนพลางถอนหายใจเบาๆ ก่อนกล่าวกับฉินโยวโยว “เดิมทีข้าไม่อยากทำเช่นนี้กับท่านจริงๆ ท่านไม่ต้องกลัว พวกเราไม่ได้ต้องการสังหารท่าน เพียงแต่จะพาท่านไปทำความกระจ่างกับเรื่องหนึ่ง”
ถึงเวลานี้แล้ว ลวี่อี้ไม่มีความจำเป็นต้องหลอกอีก ฉินโยวโยวสบายใจขึ้นเล็กน้อย ทว่าเพียงไม่นานก็รู้สึกกลัวขึ้นมาอีก…เรื่องที่พวกเขาใช้อุบายพรรค์นี้ สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงไปมากเพื่อให้ข้าได้รู้ชัด เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องดี
ในสมองฉินโยวโยวมีบางอย่างวาบผ่าน คล้ายตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อนัก
ลวี่อี้ก้าวมาอุ้มนางขึ้น ก่อนหันหลังกลับเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องหนังสือที่ด้านข้าง
ฉินโยวโยวมองดูลวี่อี้กับจี่กงกงเปิดกลไกห้องลับใต้ห้องหนังสืออย่างชำนาญยิ่ง ก่อนพานางมาส่งถึงในห้องลับแล้ววางลงข้างท่อทองแดงที่ใช้สำหรับถ่ายทอดเสียง
คนทั้งสองถอยออกไปอย่างรวดเร็วเป็นที่สุด เพียงไม่นานฉินโยวโยวก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนสองคนดังมาจากท่อทองแดง
“ท่านมีเรื่องอะไรก็รีบว่ามา” เป็นเสียงของเหยียนตี้
จากนั้นฉินโยวโยวก็ได้ยินฮ่องเต้เสือหน้ายิ้มพูดอย่างเอ้อระเหย “ทำไมเล่า รีบร้อนอยากกลับไปเข้าหอ?”
“ไม่ผิด!” คำตอบของเหยียนตี้ยังคงเถรตรงยิ่ง แต่ฉินโยวโยวกลับหัวเราะไม่ออก นางสังหรณ์ใจว่าเรื่องที่พวกเขาจะพูดต่อจากนี้เป็นเรื่องที่นางไม่อยากได้ยินที่สุด
“ข้อเสนอคราวก่อนของข้า เจ้าจะไม่พิจารณาจริงๆ?”
“ข้าบอกไปชัดเจนแล้ว โยวโยวเป็นภรรยาของข้า”
“ข้ามีวิธีที่ดียิ่งกว่า ไม่จำเป็นต้องให้เจ้าเอาตัวมารับดาบของข้าอีก เจ้าเองก็ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ดวงใจของเจ้าต้องตกใจด้วย”
“ท่านไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ข้าไม่มีทางตอบตกลง!”
หลังจากนั้นพวกเขาพูดอะไรกันบ้าง ฉินโยวโยวก็ฟังไม่ได้ยินอีก อย่างไรคงไม่พ้นฮ่องเต้เกลี้ยกล่อมเหยียนตี้อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย เพื่อหาทางให้นางยอมถอดรหัสขีดเครื่องหมายลึกลับบนแบบร่างกลไกบรรพบุรุษออกมา
เป็นเช่นนี้นี่เอง…เป็นเช่นที่คิดจริงๆ