ทดลองอ่าน วายร้ายสายเปย์ บทที่ 6

ขณะที่บรรยากาศอึดอัดลอยคว้างระหว่างคนทั้งสอง จู่ๆ เสียงใสก็ดังขึ้นที่หน้าประตูรั้ว

“คุณยาย คุณยายจ๋า”

หญิงชราหันมองหญิงสาววัยรุ่นหน้าอ่อนที่โผล่หน้ามาทางรอยแยกของประตูรั้ว แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

“หวานใจเข้ามาสิลูก ยายไม่ได้ล็อกประตู”

หญิงสาวในชุดนักศึกษาไว้ผมซอยสั้น ตาเรียวเล็กแบบคนมีเชื้อจีนยกมือไหว้คุณยาย แต่สายตากลับเหลือบแลไปทางชายหนุ่มลุคโอป้าเกาหลีซึ่งยืนอยู่ทางด้านหลังหญิงชราด้วยความสนอกสนใจ

“ใครเหรอคุณยาย หล่อจัง”

“หวานใจ!”

คุณยายปรามอย่างอ่อนใจ ทำเอาสาววัยรุ่นยิ้มตาหยี

“ก็เขาหล่อจริงๆ นี่นา ว่าแต่พี่เขาเป็นใครอะ แฟนพี่เนตรเหรอ”

“ไม่ใช่”

“ไม่ใช่แฟนพี่เนตร แล้วทำไมอยู่บ้านคุณยายล่ะ หรือว่าเป็นญาติ?”

ทว่าแทนที่จะตอบคำถาม หญิงชรากลับเลือกตัดบทแทน

“หวานใจมาหายายมีอะไรรึเปล่าลูก”

“หวานลืมไปเลย มัวแต่มองหน้าหล่อๆ ของพี่เขา คือแม่ให้แวะมาถามว่าคุณยายจะเอาปลาช่อนไหม ของเพิ่งเข้าเลยจ้ะ แม่จำได้ว่าเห็นคุณยายเคยสั่งไว้”

“เอาสิ ยายว่าจะทำปลาช่อนลุยสวน พ่อยักษ์กินเผ็ดได้ไหมลูก”

“ได้นิดหน่อยครับคุณยาย”

“ชื่อยักษ์เหรอคะพี่” สาววัยรุ่นกระแซะถาม ทำเอาหญิงชราส่ายหน้าระอา

“หวานใจ!”

“แค่ถามชื่อเองคุณยาย ถ้าไม่ใช่แฟนพี่เนตร งั้นหวานจีบได้ใช่ไหมจ๊ะ”

“เด็กคนนี้เซี้ยวจริงๆ”

“ก็พี่เขาหล่อนี่นา หวานขอเบอร์หน่อยสิจ๊ะพี่ยักษ์”

“ไม่มี!”