ทดลองอ่าน วิวาห์ส่วนบุคคล บทนำ-บทที่ 1

คุณรู้จักเบญจเพสรึเปล่า

ฉันรู้จักนะ และคิดว่าคนส่วนมากในสยามประเทศนี้ก็น่าจะรู้จักมัน แบบว่าคงเคยได้ยินเกี่ยวกับอาถรรพ์เบญจเพสกันมามากมาย ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย ฉันเองก็เคยได้ยินมาว่าในวัยเบญจเพสอาจจะเป็นช่วง ‘ชี้เป็นชี้ตาย’ ของใครหลายๆ คน ซึ่งสารภาพตรงนี้เลยว่าเพิ่งไปกูเกิลเจอเรื่องเล่าตำนานเบญจเพสว่าเป็นช่วงชีวิตที่เทวดาจะลงมาตรวจสะสมคะแนนความดีว่ามีมากน้อยแค่ไหน ถ้าสะสมมามาก…ชีวิตนับจากนี้ก็ราบรื่นหน่อย แต่ถ้าความดีที่สะสมมามันน้อยก็ลำบากกันไป ถือเป็นการตักเตือนให้รีบเร่งทำความดี (ซึ่งฉันว่ามันเป็นกุศโลบายที่ประสบความสำเร็จนะ เพราะพอเจอเรื่องร้ายๆ ซวยๆ กันคนเราจะรีบวิ่งเข้าวัดทำบุญสะเดาะเคราะห์กันยกใหญ่) หรือถ้าคะแนนความดีของคุณอยู่ในเกณฑ์สอบตกขึ้นมาล่ะก็…บางคนอาจจะได้กลับบ้านเก่ากันเลยทีเดียว

คุณคิดว่าเบญจเพสคือช่วงอายุเท่าไหร่

ฉันเคยคิดว่ายี่สิบห้า นิยายกับละครหลายๆ เรื่องเวลาเล่นเกี่ยวกับวัยเบญจเพสก็คืออายุยี่สิบห้าทั้งนั้น แต่หลังจากไปกูเกิลมาฉันถึงเพิ่งรู้ว่ามันมีหลายทฤษฎีอยู่ เคยอ่านเจอว่าบางทีผู้ชายก็เริ่มนับที่ยี่สิบสี่ย่างยี่สิบห้า ส่วนผู้หญิงก็สักช่วงยี่สิบห้าย่างยี่สิบหก แต่กล่าวรวมๆ ก็คือช่วงยี่สิบสี่เป็นต้นไปถึงยี่สิบหก อ้อใช่ มีบางทฤษฎีบอกว่ามันไม่ใช่แค่ช่วงวัยนี้เท่านั้นนะ เกือบทุกช่วงอายุที่ลงท้ายด้วยห้าก็นับเป็นเบญจเพสเหมือนกัน คิดว่าคงให้ระวังตัว หมั่นสะสมความดีตลอดไปมั้ง

คุณเชื่อเรื่องเบญจเพสไหม

ในฐานะผู้หญิงที่ชอบเรื่องลี้ลับและการดูดวง ฉัน ‘เชื่อ’ เรื่องอะไรแบบนี้มาตลอด แต่ก็ออกแนวเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งทำนองนั้น

เบญจเพสของคุณเป็นยังไง

เบญจเพสของฉัน…ฉันไม่รู้ว่าควรเริ่มนับมันจากตรงไหนแฮะ ถ้าตามเกณฑ์ก็ควรเริ่มจากยี่สิบสี่เป็นต้นไปล่ะมั้ง และ…อืม ช่วงนั้นถือเป็นช่วงชีวิตที่ดีและมีสีสันมากที่สุดในชีวิตของฉัน มันจะเป็นช่วงเวลาที่ฉันไม่มีวันลืมไปทั้งชีวิต

อีเวนต์สำคัญในช่วงเบญจเพสของคุณคืออะไร

คนอื่นอาจจะเจอเรื่องดีๆ อย่างแต่งงาน คลอดลูก เลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงาน หรือถ้าเป็นเรื่องไม่ค่อยดีก็อาจจะโดนรถชน ผ่าตัด กระทั่งเสียชีวิต แต่สำหรับฉัน…

ฉันหย่ากับสามี

หลังเข้าสู่อายุยี่สิบห้าได้ไม่ถึงเดือนฉันก็หย่ากับสามีที่ใช้ชีวิตร่วมกันเกือบหนึ่งปีเต็ม แม้จะพยายามบังคับตัวเองให้นิ่งที่สุด แต่ตอนก้มมองเอกสารสำคัญทางกฎหมายที่หากเซ็นชื่อลงไปแล้ว…ระหว่างฉันกับเขาจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องผูกพันกันอีก…

น้ำตาหยดหนึ่งก็ร่วงลงสู่กระดาษ

ฉันสูดลมหายใจลึก เลื่อนสายตาไปยังมือของใครบางคนที่กุมหลังมือของฉันเอาไว้โดยไม่กล้าเงยหน้าสบตาเขา

ผู้ชายที่ฉันยังรักอยู่เต็มหัวใจ

แม้ลึกลงไปจะเจ็บปวดมากแค่ไหน และถึงเขาจะบอกว่าเราไม่เซ็นมันลงไปก็ได้ แต่สุดท้ายแล้ว…

…ฉันก็ยังตวัดปากกาเซ็นชื่อลงไปอยู่ดี