ทดลองอ่าน วิวาห์ส่วนบุคคล บทที่ 6 – บทที่ 7

บทที่ 7 (ความมโนบอกไว้ว่า) ‘โลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญ มีแต่พรหมลิขิต’

 หลังจากวันนั้นที่มนายุทักมาขอบคุณก่อนที่เธอจะโป๊ะแตกแสดงความ ‘ติ่ง’ น่าอับอายขายหน้าออกไป ทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยกันอีก ส่วนหนึ่งคงเพราะว่าลิปสาอายจนไม่กล้าตอบอะไร ซึ่งถ้าพระเอกคนโปรดกลับมาเปิดแชตดูคงได้เห็นว่าข้อความถูกอ่านแล้วแต่ไม่มีคนตอบ และด้วยอีโก้ของคนโด่งดังแบบนั้นก็คงตัดสินใจเลิกสนใจคนที่กล้าเมินเขาไปแล้ว เพราะจะว่าไปเรื่องระหว่างทั้งคู่ก็แค่หญิงสาวบังเอิญช่วยเขาไว้ มนายุเลยทักมาขอบคุณ เมื่อแสดงมารยาทขั้นพื้นฐานทางสังคมกันไปแล้ว ก็ถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกันอีก

หากก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าแม้ความอับอายในคราวนั้นจะทำให้ลิปสาอยากจะกดบล็อกเขาล้างอาย ทว่าสุดท้ายแล้วมีหลายครั้งที่เธอกดกลับเข้าไปอ่านบทสนทนาที่เคยคุยกับเขา หลายคราวที่ฝันลมๆ แล้งๆ อยู่คนเดียวว่ามนายุจะทักมา และถ้าไม่ติดอีโก้ที่รั้งอยู่บนคอหญิงสาวยังนึกอยากจะเป็นฝ่ายทักเขาไปก่อนด้วยซ้ำ

แต่ด้วยรู้สถานะของตัวเองดีว่าเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งที่หลงใหลเขาอย่างบ้าคลั่ง จากที่บังเอิญได้ช่วยมนายุไว้ครั้งเดียวเธอก็เก็บมาวาดฝันถึงตำนานรักสุดลึกซึ้งที่อาจจะเกิดขึ้น ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่มีทางมีอะไรอย่างนั้นเกิดขึ้นได้ ดังนั้นต่อให้เธอข่มศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงที่ยึดถือและทักเขาไปก่อนก็ใช่ว่าคนระดับนั้นจะตอบกลับมาง่ายๆ คนที่รู้จักนิสัยตัวเองดีว่าถ้าเธอทักแล้วเขาไม่ตอบคงได้อับอายจนอยากจะกระโดดตึกตายวันละพันรอบจึงตัดสินใจไม่ทักไปให้เสียศักดิ์ศรีและนั่งวนอ่านข้อความเดิมซ้ำๆ อยู่แบบนั้นแทน

ก่อนหน้านี้ตอนที่ชีวิตเธอกับเขายังไม่มีอะไรเชื่อมโยงกันมากกว่า ‘แฟนคลับ’ กับ ‘พระเอกคนโปรด’ ลิปสาเคยคิดว่าถ้ามีโอกาสได้คุยกับเขา เธอจะแคปข้อความประกาศความติ่งออกไปให้คนทั้งโลกได้รับรู้ถึงความฟินของตัวเอง แต่พอเกิดขึ้นจริงก็ไม่รู้ว่าเพราะลึกๆ เธออายที่ปล่อยไก่หมดเล้าจนความฟินหดลงหรืออะไรกันแน่ ทว่าสุดท้ายเรื่องที่ครั้งหนึ่งในชีวิตเธอเคยได้คุยกับ ‘เหมือน มนายุ’ ก็มีเพียงเพื่อนรักอย่างปรียาวตีที่รับรู้

อาชีพนักเขียนทำให้ปรียาวตีมีพลังจินตนาการสูงกว่าเธอเป็นร้อยเท่า ดังนั้นเมื่อรู้ว่าวันนี้พวกเธอจะต้องไปร่วมงานฉลองมงคลสมรสของหฤทชนัน น้องรหัสซึ่งลิปสาเป็นคนเอ่ยปากชวนให้มาสมัครงานในตำแหน่งกองบรรณาธิการของสำนักพิมพ์เหนือฝัน ทำให้ปรียาวตีแอบกระซิบกระซาบกับเธอหลายต่อหลายครั้งว่าวันนี้เธออาจได้พบกับมนายุอีกครั้ง!

เพราะคนที่น้องรหัสของลิปสาแต่งงานด้วย คือ ‘ภพสยาม พิริยะพัฒน์’ แฝดคนโตในบรรดาแฝดสามที่โด่งดังมาตั้งแต่เกิด ด้วยบิดาของสามหนุ่มเป็นอดีตพระเอกรุ่นใหญ่ชื่อดัง มีปู่เป็นอดีตคณะรัฐมนตรีมาก่อน มารดาก็สืบเชื้อสายตระกูลเก่าแก่แห่งประเทศนิศมา และเมื่อหลายปีก่อน ‘ภักดิ์สยาม พิริยะพัฒน์’ แฝดคนกลางของบ้านได้ก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงในฐานะนักร้องวัยรุ่นชื่อดัง ขณะที่ ‘ภาสยาม พิริยะพัฒน์’ แฝดคนเล็กก็เป็นนายแบบมือสมัครเล่นอยู่หลายหนพ่วงตำแหน่งคาสโนว่ามาตั้งแต่ยังละอ่อน กระแสของแฝดสามจึงยังโด่งดังในวงสังคมไม่จาง

จำได้ว่าครั้งแรกที่เห็นชื่อนามสกุลของน้องรหัส ‘หฤทชนัน พิริยะพัฒน์’ เธอและคนอีกจำนวนไม่น้อยต่างตั้งคำถามกับสาวน้อยตัวเล็กท่าทางนุ่มนิ่มสมชื่อเล่นว่าหล่อนเป็นญาติกับ ‘ภักดิ์ ภักดิ์สยาม’ รึเปล่า ซึ่งหลังจากนิ่งคิดไปครู่หนึ่งหฤทชนันก็ตอบกลับมาว่า ‘ใช่’

พี่รหัสที่ค่อนข้างสนิทสนมกับสาวเจ้าอย่างลิปสาเพิ่งรู้ความจริงเอาตอนได้รับการ์ดแต่งงานสีเงินสวยหรูดูแพงจากมือน้องรหัสคนดีว่าที่เป็น ‘ญาติ’ กันน่ะ เพราะหฤทชนันจดทะเบียนสมรสและแต่งงานเงียบๆ กับภพสยามตั้งแต่จบมัธยมปลาย พอเข้ามหาวิทยาลัยจึงได้ใช้นามสกุลพิริยะพัฒน์ และการแต่งงานกับแฝดคนโตก็ทำให้หล่อนเป็นญาติกับแฝดคนรองไปโดยปริยาย

ฟังแล้วลิปสาก็ได้แต่อึ้ง นึกสงสัยขึ้นมาครามครันว่าถ้าวันนั้นคนที่พวกเธอถามว่าเป็นญาติรึเปล่าไม่ใช่ภักดิ์สยามหรือภาสยาม แต่เป็นภพสยาม หฤทชนันจะตอบกลับมาว่าอย่างไร

อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเรื่องของคนอื่น ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ว่าเจ้าบ่าวอย่างภพสยามมีพ่อเป็นอดีตพระเอกดัง มีน้องชายคนรองเป็นนักร้องพ่วงตำแหน่งพระเอกร่วมช่องของมนายุ แถมยังมีน้องชายคนเล็กที่แม้จะมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนมาตั้งแต่ยังเด็กแต่ก็ไม่วายมีข่าวกับสาวๆ ทั่ววงการอย่างโชกโชน ทำให้ปรียาวตีกรอกหูเธอมาตลอดว่าด้วยสายสัมพันธ์อันมากมายเหล่านั้นทำให้วันนี้มีบรรดาคนในวงการบันเทิงหลายคนถูกเชิญมาร่วมงาน และเพื่อนของเธอก็มั่นใจมากว่ามนายุต้องเป็นหนึ่งในนั้น

ลิปสาเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ จากครอบครัวชนชั้นกลางคนหนึ่ง เธออาจจะชอบเพ้อฝันไปเรื่อยเปื่อยตามนิสัยของคนที่อ่านนิยายมาตั้งแต่แตกเนื้อสาว ทว่าด้วยสังคมรอบตัวที่แสนจะธรรมดาทำให้เธอไม่เคยกล้าคิดว่าตัวเองจะได้มาเหยียบอยู่ในงานแต่งงานระดับช้างร่วมกับบรรดาคนเด่นคนดังของประเทศแบบนี้ นั่นทำให้เธอ ปรียาวตี รวมถึงแขกฝั่งหฤทชนันซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับรุ่นพี่รุ่นน้องทั้งรู้สึกตื่นเต้น เกร็ง และประหม่ากับการออกงานครั้งนี้ จนในวินาทีสุดท้ายรีไรเตอร์สาวเกือบจะเทงานแต่งงานของน้องรหัสคนสนิททิ้ง ติดแค่ว่าเจ้าสาวของงานเคยเดินมากอดเธอไว้ ขอร้องด้วยแววตาอ้อนๆ ตั้งแต่ก่อนวันงานแล้วว่า

‘พี่รักต้องไปให้ได้นะคะ นิ่มรู้ว่างานแต่งนิ่มคงทำให้หลายคนอึดอัดไม่อยากไป แต่นิ่มยังหวังว่า…พี่รักกับพี่ปิ๊งจะยอมไปนะคะ’

น้องรหัสที่แสนน่ารักขอร้องมาแบบนั้นแล้ว ไหนจะเสื้อผ้าหน้าผมที่เธอหน้ามืดลงทุนไปเกือบหมื่น สุดท้ายแล้วหญิงสาวก็กัดฟันมาร่วมงานด้วยใจตุ๊มๆ ต่อมๆ

ใจหนึ่งก็โคตรดีใจที่ได้มาร่วมงานระดับนี้ ได้เจอดาราหลายคนที่เคยเห็นแต่ในทีวี แต่อีกใจก็กลัวโก๊ะ เปิ่น ทำอะไรให้ตัวเองและหฤทชนันขายหน้าในฐานะที่เธอเป็นแขกฝ่ายเจ้าสาว สุดท้ายสิ่งที่ลิปสาทำได้ดีที่สุดคือพยายามตั้งสติ ข่มทุกความติ่งลงไปจนหมด ไม่ทำท่ากระเหี้ยนกระหือรืออยากขอถ่ายรูปกับพระเอกนางเอก นางร้ายตัวโกง ยันนักร้องและเหล่าคนเบื้องหลังที่เดินว่อนเต็มงาน รวมถึงพยายามไม่สอดส่ายสายตามองหาคนที่เธอทั้งอยากเจอและไม่อยากเจอที่สุดอย่าง…มนายุ

ตอนที่ลิปสากำลังนั่งกินอกเป็ดอบไวน์แดงที่เธอติดอกติดใจจนกำลังคิดจะไปตักเพิ่มอีกสักรอบ เจ้าสาวของงานก็หอบชายกระโปรงยาววิ่งกระหืดกระหอบมาที่โต๊ะและคว้าไหล่เธอไว้ทั้งที่ยังหอบแฮก

“เฮ้ย นิ่ม เป็นไร ทำไมวิ่งมาแบบนี้เนี่ย”

ลิปสาตกใจจนรีบกลืนเป็ดลงคอ มือหนึ่งป้องปาก อีกมือหันไปจับมือรุ่นน้องเบาๆ

“พี่…พี่รัก ทำไมนิ่มโทรหาไม่รับคะเนี่ย”

“อ้าว โทรมาเหรอ สงสัยเสียงในงานดังอ่ะ พี่เลยไม่ได้ยิน” พี่รหัสของเจ้าสาวยิ้มแหย ล้วงสมาร์ตโฟนในกระเป๋าคลัตช์ใบเล็กขึ้นมาแล้วพบมิสคอลล์อยู่จริงๆ “ว่าแต่เราโทรหาพี่ทำไม แล้ววิ่งมาทำไมเนี่ย เป็นเจ้าสาวตอนนี้ต้องยืนตรงแบ็กดร็อปคอยถ่ายรูปกับแขกไม่ใช่หรือไง”

“นิ่มถ่ายรูปเสร็จแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวจะเริ่มพิธีบนเวทีแล้ว แต่นิ่มอยากให้พี่รักไปเจอคนคนนึงก่อน”

หัวใจลิปสาเต้นระรัว ในหัวแอบคาดเดาถึงคนที่น้องรหัสอยากให้เธอได้เจอจนถึงขั้นหอบชุดเจ้าสาวน้ำหนักหลายกิโลวิ่งมาหา แถมดวงตาของน้องยังดูเป็นประกายวิบวับอย่างประหลาด

“ไม่ต้องถามแล้วค่ะ ไปกับนิ่มดีกว่า…พี่ปิ๊ง ไปด้วยกันนะคะ” ท้ายประโยคหฤทชนันหันไปชวนเพื่อนสนิทของพี่รหัส เพราะรู้ดีว่าคนที่ดูเหมือนกล้าแกร่งไม่กลัวใครอย่างลิปสาลึกๆ ค่อนข้างขี้อายและคงประหม่าหากต้องไปคนเดียว

“หา? อื้อ ได้ดิ” นักเขียนสาวพยักหน้ารับพร้อมจัดชายกระโปรงให้เข้าที่ก่อนลุกขึ้นยืน ลิปสาเห็นแบบนั้นเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากยกน้ำอัดลมขึ้นดื่มอึกใหญ่และก้าวตามแรงจูงของเจ้าสาว

เดินมาจนถึงมุมห้องจัดเลี้ยงซึ่งค่อนข้างเงียบกว่ามุมอื่น สะใภ้ใหญ่ตระกูลดังก็หยุดเดิน ดวงตากวาดมองรอบตัวของพี่รหัส ไล่ตั้งแต่ดวงหน้าจิ้มลิ้มซึ่งถูกแต่งอย่างประณีตด้วยฝีมือช่างแต่งหน้าคนเดียวกับที่แต่งให้เจ้าตัวในวันรับปริญญาจนลิปสาเชื่อมั่นในฝีมือว่าแม้จะไม่อาจสู้กับดาราเซเลบในงานได้ แต่ก็จะไม่ทำให้เธอต้องขายหน้า เรือนผมยาวสีน้ำตาลเข้มใส่แฮร์พีซเปียที่คาดผมประดับด้วยดาวจิ๋ววิบวับ ส่วนผมที่เหลือทั้งผมจริงและที่เพิ่มแฮร์พีซให้ดูหนาขึ้นถูกถักเป็นเปียใหญ่วางพาดไว้บนบ่าด้านขวาอย่างมีศิลป์ เปิดเปลือยไหล่บอบบางด้านซ้ายในชุดเดรสความยาวเคลียเข่าเข้ากับรองเท้าส้นสูงราวสองนิ้วครึ่งที่พันขึ้นมาเหนือข้อเท้าเล็กน้อย

เจ้าสาวคนสวยมองพี่รหัสที่วันนี้น่ารักบอบบางอย่างพึงพอใจ แต่พอเห็นริมฝีปากเคลือบสีชมพูที่อ่อนจางลงจากการกินดื่มในงานเลี้ยงก็ส่ายหน้าเล็กน้อย

“นิ่มว่าเติมปากอีกหน่อยดีกว่า”

“หา?” ลิปสากะพริบตาที่วันนี้กรอบตาดูคมชัดหวานเป็นพิเศษจากขนตาปลอมทั้งบนล่างปริบๆ มองหฤทชนันถือวิสาสะคว้ากระเป๋าใบเล็กของตัวเองไปเปิดหาลิปสติก

ภรรยาของหนึ่งในแฝดสามคนดังยื่นแท่งลิปสติกมาเกือบถึงริมฝีปากอวบอิ่ม กะมือเหมือนจะทาอยู่นานแต่สุดท้ายแล้วก็ถอนหายใจด้วยรู้ดีว่าตัวเองแต่งหน้าได้แย่พอๆ กับพี่รหัส สุดท้ายจึงหันไปฝากความหวังกับรุ่นพี่ควบตำแหน่งนักเขียนที่ดูแลอยู่

ปรียาวตีไม่ใช่ลิปสาที่ปล่อยให้รูปร่างหน้าตาดั้งเดิมเสียเปล่า สาวหมวยเป็นคนสวยที่รู้ตัวว่าสวย (จากคำชื่นชมเยินยอที่ได้รับจากเพื่อนสนิทตั้งแต่เล็ก) และรู้จักหาวิธีเสริมสร้างความสวยให้เพิ่มขึ้น จึงใช้เวลาช่วงปิดเทอมก่อนเข้ามหาวิทยาลัยไปกับการศึกษาเทคนิคแต่งหน้าทำผมจนทุกวันนี้เชี่ยวชาญศาสตร์และศิลป์เหล่านั้นจนสามารถไปเป็นบิวตี้บล็อกเกอร์ได้ไม่ยาก แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวทำให้ปรียาวตีเลือกจะเป็นนักเขียนที่ไม่ต้องพบเจอกับผู้คนเยอะแยะ ไม่ต้องปั้นหน้าใส่ใคร

“พี่ปิ๊งงง เติมลิปให้พี่รักหน่อยสิคะ นิ่มว่าการเจอกันครั้งแรกมันควรประทับใจจจ”

นักเขียนสาวเลิกคิ้วมอง บ.ก. ของตัวเอง พลังแห่งจินตนาการอันแรงกล้าทำให้หล่อนพอนึกออกว่าเจ้าสาวคนสวยตั้งใจจะพาลิปสามาพบใครกันแน่ ดวงตาที่หางเชิดขึ้นนิดๆ เป็นประกายระยับ รับลิปสติกจากรุ่นน้อง จับใบหน้าที่ยังดูงุนงงของเพื่อนมาปาดลิปอย่างรวดเร็ว กว่ารีไรเตอร์สาวจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หฤทชนันคว้าข้อมือเธอรีบออกเดินอีกครั้งพลางพึมพำ

“เราต้องรีบแล้วค่ะ นิ่มให้พี่ภักดิ์ช่วยพี่ภพรั้งไว้ก็จริง แต่ไม่รู้จะได้นานแค่ไหนกัน”

ตอนแรกลิปสาอาจจะยังไม่เข้าใจว่าน้องรหัสจะลากเธอไปไหน แต่พอระยะห่างระหว่างพวกเธอและกลุ่มที่มีเจ้าบ่าวของงานยืนอยู่ร่นน้อยลง หญิงสาวก็เข้าใจได้ในทันที

หัวใจดวงเล็กในอกซ้ายกระหน่ำระรัวอีกหน เพียงแค่เห็นแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มในชุดสูทสีดำเธอก็นึกออกทันทีว่าเขาเป็นใคร

นี่น้องรหัสสุดที่รักคงหวังดีกับรุ่นพี่อย่างเธอ ถึงได้จะสานฝันให้เป็นจริงด้วยการให้เธอได้เจอกับสามีมโน!

ทั้งๆ ที่ใจหนึ่งยังรู้สึกอับอายขายหน้ากับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ แต่ลิปสาก็ปล่อยให้หฤทชนันจูงมือไปโดยไม่ขัดขืน รีไรเตอร์สาวเม้มปากแน่น แอบหลุบตามองสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้ง และอดไม่ได้ที่จะหันไปสบตาเพื่อนสนิท อ้าปากพะงาบๆ ถามโดยไร้เสียงว่า

‘รักโอเคมั้ยอ่ะ’

ซึ่งปรียาวตีก็ส่งยิ้มกว้าง ชูนิ้วหัวแม่มือมาให้แทนคำตอบ

สองสาวเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ยังไม่ประสา สนิทสนมกันมาเกือบทั้งชีวิตชนิดแค่มองตาก็รู้ใจ ตัวตนของพวกเธอที่คนข้างนอกไม่รู้ แต่พวกเธอกลับรู้จักกันและกันดีที่สุดราวกับฝาแฝด ดังนั้นปรียาวตีจึงรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่หล่อนแล้ว…ลิปสาจะไม่มีวันกล้าตั้งคำถามที่แสดงออกให้รู้ว่า ‘ใส่ใจ’ กับการปรากฏตัวต่อหน้ามนายุอีกครั้งแบบนี้เด็ดขาด

และแน่ล่ะ เพราะสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันของพวกเธอคืออีโก้นี่นา พวกเธอไม่มีวันปล่อยให้คนอื่นรู้หรอกว่ากำลังเขินหรือประหม่า ดังนั้นเมื่อหยุดอยู่ตรงหน้ากลุ่มผู้ชายที่คุยกันอยู่ ลิปสาจึงพยายามซ่อนความตื่นเต้นดีใจระคนเขินอายอย่างสุดความสามารถ

แต่อย่างที่รู้กัน เพื่อนหล่อนมักแสดงทุกอย่างออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน…เกินไป

“พี่เหมือนคะ นี่ไงคะพี่รหัสนิ่ม คนที่นิ่มบอกว่าเป็นแฟนคลับพี่เหมือนน่ะค่ะ” หฤทชนันดึงแขนพี่รหัสไปยืนตรงหน้าชายหนุ่ม เอ่ยแนะนำหญิงสาวอย่างกระตือรือร้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่านอกจากตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ให้รุ่นพี่ที่รักได้มีโมเมนต์กับพระเอกคนโปรดแล้ว ลึกๆ หล่อนยังแอบหวังตามประสาสาวน้อยผู้เพ้อฝันว่าอาจจะได้เป็นกามเทพอุ้มสมให้ความรัก (?) ของพี่รหัสได้สมหวัง ให้สมกับที่เพ้อให้หล่อนฟังมาตั้งแต่เริ่มสนิทกันเมื่อหลายปีก่อนโน้น

มนายุหันมายิ้มให้กับสะใภ้คนโตของพิริยะพัฒน์ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองไปยังหญิงสาวที่ได้รับคำแนะนำว่าเป็นแฟนคลับของเขา แวบแรกที่ได้เห็นพระเอกหนุ่มรู้สึกคุ้นหน้าเธออย่างประหลาด ทว่านึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหน ซึ่งเขาก็ตัดสินไปว่าทั้งคู่อาจจะเคยเจอกันในอีเวนต์ไหนสักงานที่เขาไปออกและเธอตามไปเชียร์เหมือนแฟนคลับทั่วๆ ไป

“สวัสดีฮะ ดีใจมากเลยอ่ะที่ได้เจอแฟนคลับน่ารักๆ แบบนี้”

พระเอกคนโปรดทักทายอย่างเป็นมิตรด้วยสีหน้าปลื้มปริ่มแบบนั้น ลิปสาก็อดไม่ได้ที่จะส่งยิ้มตอบกลับไป ทว่าเพราะเสียงหัวใจที่เต้นระรัวไม่หยุดทำให้หญิงสาวนึกไม่ออกว่าควรจะพูดอะไรกับเขาบ้าง แต่ที่แน่ๆ เธอมั่นใจอย่างหนึ่งว่า

มนายุจำไม่ได้ว่าเธอคือคนที่ช่วยเขาไว้และเป็นคนที่คุยไลน์กับเขาเมื่อเกือบสองเดือนก่อน!

ก็ไม่แปลก

หญิงสาวบอกตัวเองในใจ ข่มความผิดหวังที่พลุ่งพล่านขึ้นมาเอาไว้สุดความสามารถ

วันนั้นทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก มนายุจำเธอไม่ได้คือไม่แปลกเลย แถมในไลน์ช่วงนั้นเธอก็แสดงความติ่งด้วยการใช้รูปเขาเป็นโพรไฟล์ แล้วหลังจากนั้นแม้จะรีบเปลี่ยนรูปเป็นภาพตัวเอง…แต่ก็เป็นรูปถ่ายไกลๆ ที่ไม่ได้ชัดนัก หากไม่นั่งซูมนั่งส่องคงจำไม่ได้หรอกว่าเป็นเธอ ซึ่งจากปฏิกิริยาของเขา…แน่นอนเลยว่าชายหนุ่มไม่ได้ส่อง เผลอๆ เขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเปลี่ยนรูปตั้งนานแล้ว

“เนี่ย พี่รักเขาชอบพี่เหมือนมากๆ เลยนะคะ กรี๊ดให้นิ่มฟังตลอดเลย” ด้วยรู้จักนิสัยพี่รหัสประมาณหนึ่ง หฤทชนันจึงเล่าสั้นๆ ไม่ได้ลงรายละเอียดลึกว่าลิปสา ‘กรี๊ด’ เข้าขั้นคลั่งไคล้ เพราะกลัวพี่รหัสหน้าบางของตัวเองจะอายจนพาลโกรธขึ้นมา หากก็ยังช่วยอธิบายแทนคนที่ตอนนี้หล่อนเดาว่าคงเขินและตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก

“รัก?” จากที่ไม่ได้สนใจเธอมากไปกว่าการได้เจอแฟนคลับคนหนึ่งซึ่งรู้จักกับภรรยาของคนที่เขารู้จัก พระเอกหนุ่มก็เพ่งความสนใจมาที่เธอมากขึ้น หัวสมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว

แม้ชื่อ ‘รัก’ จะไม่ได้หายากอะไร มีความเป็นไปได้สูงที่ในบรรดาแฟนคลับมากมายของเขาอาจจะมีชื่อนี้อยู่มากกว่าหนึ่ง แต่ไม่รู้ทำไม…มนายุสังหรณ์ใจว่าหญิงสาวตรงหน้าอาจจะเป็นคนเดียวกับ ‘หนูรักแรก’ คนที่คุยไลน์กับเขาเมื่อเกือบสองเดือนก่อนและถึงปัจจุบันก็ยังขึ้นว่า ‘Read’ แต่ไม่มีข้อความตอบกลับมา เป็นคนเดียวกับคนที่ช่วยเขาไว้จากอุบัติเหตุคราวนั้น…

และเป็นคนเดียวกับว่าที่เจ้าสาวสะเดาะเคราะห์ที่จะพาเขาผ่านเคราะห์เบญจเพสไปได้คนนั้น!

“ใช่ค่ะ รัก…เอ้อ รักแรกน่ะค่ะ…พี่รักไม่คุยอะไรกับพี่เหมือนหน่อยเหรอคะ หรือว่าเพิ่งได้เจอตัวจริงใกล้ๆ ครั้งแรกเลยเขิน อ๊ะ! ไม่สิ…เหมือนพี่รักเคยไปงานวันเกิดพี่เหมือนแล้วก็เคยเจอที่อีเวนต์อะไรสักอย่างแล้วด้วยนี่เนอะ”

“ไม่ใช่แค่นั้นนะนิ่ม ที่จริงเมื่อตอนที่พี่กับรักแรกไปเที่ยวกาญจน์ เราบังเอิญเจอเหมือนด้วย” ปรียาวตีอธิบายให้รุ่นน้องฟังพลางเหลือบมองเพื่อนสนิทสลับกับพระเอกคนดัง หล่อนทันเห็นประกายตาบางอย่างของผู้ชายที่เพื่อนคลั่งไคล้หัวปักหัวปำมาหลายปี นักเขียนสาวสูดลมหายใจลึก ลอบร้องเตือนตัวเองในใจอย่างเข้มงวดว่า

ห้ามเชียร์! ปิ๊ง! แกห้ามเชียร์รักแรกกับเหมือนเด็ดขาด!

เกิดอาถรรพ์ของเทพีแห่งการเลิกราทำงานจนทำร้ายเพื่อนรักขึ้นมา หล่อนจะทำยังไงล่ะนั่น

ดังนั้นแม้ในใจของนักเขียนสาวจะมโนไปไกลลิบแค่ไหน แต่ปรียาวตีก็ยังหยุดตัวเองแค่นั้น ไม่เอ่ยพูดอะไรอีก หางตาของสาวหมวยเหลือบมองไปทางอื่นจนได้สบตากับผู้ชายคนหนึ่งเข้า

เขาเป็นคนที่หล่อนรู้จักผ่านสื่อต่างๆ มาหลายปี ชายหนุ่มที่เป็นทั้งนักแสดงชื่อดัง ผู้จัดการส่วนตัว และเพื่อนรุ่นพี่ร่วมแก๊งของมนายุ

อิกด์ อาตมัน

คือชื่อของเขา

อะไรบางอย่างทำให้หัวใจของหญิงสาวที่ไม่เคยหวั่นไหวกับใครยกเว้นบรรดาพระเอกในนิยายกระตุกวาบ ยิ่งได้รับรอยยิ้มจากเขาก็ยิ่งทำให้อัตราการเต้นของชีพจรรัวขึ้นจนเลือกจะส่งยิ้มบางๆ ให้ก่อนรีบเบนความสนใจไปยังลิปสากับมนายุอีกครั้ง

“รักแรกนี่…ใช่คนที่ช่วยผมไว้ตอนนั้น แล้วก็อ่านแต่ไม่ตอบใช่มั้ย”

“เอ๋?” เจ้าสาวที่พยายามทำตัวเป็นกามเทพอุ้มสมกะพริบตาปริบอย่างอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ถูกสามีดึงแขนไว้อย่างนุ่มนวล

“เราต้องไปเตรียมตัวแล้ว”

หฤทชนันมองเหตุการณ์ตรงหน้าที่หล่อนสัมผัสได้ว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างตัดใจไม่ลงอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ยอมเดินตามแรงจับจูงของภพสยามไปอยู่ดี ซึ่งพอพี่ชายฝาแฝดพาภรรยาเด็กออกไป ลูกชายคนกลางของบ้านพิริยะพัฒน์จึงตั้งท่าจะเอ่ยขอตัวบ้าง เพราะการที่เขาถ่วงเวลาชวนเพื่อนรุ่นน้องอย่างมนายุสนทนากันจนหฤทชนันพาพี่รหัสมาเจอพระเอกหนุ่มได้ทันก็ถือว่าเขาทำตามที่พี่สะใภ้ของตัวเองขอได้สำเร็จแล้ว

ยิ่งตอนที่สายตาเหลือบไปเห็นร่างระหงคุ้นตาอยู่ไวๆ ภักดิ์สยามยิ่งมีเหตุผลในการปลีกตัวมากยิ่งขึ้น

“เหมือนฉันเห็นคนรู้จักว่ะ อิกด์ เหมือน ไปก่อนนะ…ขอตัวก่อนนะฮะสาวๆ”

ท้ายประโยคทายาทคนกลางแห่งพิริยะพัฒน์ก็หันไปบอกลารุ่นพี่ของหฤทชนัน ก่อนรีบก้าวเท้าไปยังทิศทางที่เห็นหญิงสาวคนหนึ่งลับตาไป

จนเมื่อวงสนทนาเหลือกันอยู่แค่สี่คน อาตมันที่มองสถานการณ์ตรงหน้าอยู่นานก็เป็นฝ่ายเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา

“พวกคุณสองคนเป็นคนช่วยเหมือนไว้ที่กาญจน์ใช่มั้ยครับ” หางตาของชายหนุ่มเหลือบมองพระเอกในสังกัดอย่างมีความนัย

วันนั้นกว่าเขาจะเคลียร์เรื่องนักข่าวได้จบลงจนมีเวลาหันไปสนใจรอบข้าง สองสาวก็ขอตัวจากไปก่อนแล้ว แต่คุณมัทนามารดาของมนายุซึ่งสนิทสนมกับเขามากจนเล่าอะไรหลายๆ อย่างให้ฟังเสมอได้เล่าให้เขาฟังด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจว่าเจอ ‘ผู้หญิงคนนั้น’ แล้ว

กล่าวกันตามตรง ชายหนุ่มที่เป็นทั้งอดีตพระเอกชื่อดัง เป็นนักแสดงที่มีคุณภาพ กระทั่งเปิดโมเดลลิ่งเล็กๆ รับนักแสดงในสังกัดไว้ไม่ถึงสิบคนแต่ล้วนมีคุณภาพและกลายเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงแถวหน้าของวงการไม่ได้เชื่อถือในเรื่องดวงชะตาราศีอะไรทำนองนั้นมากนัก หากปฏิเสธไม่ได้ว่าเคราะห์ร้ายหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นกับมนายุประกอบกับคำพูดกรอกหูของคุณมัทนาก็ทำให้เขาใส่ใจเรื่อง ‘เจ้าสาวสะเดาะเคราะห์เบญจเพส’ ของพระเอกในสังกัดอยู่ไม่น้อย

ลิปสาพอตั้งสติได้แล้วจึงเหลือบตาขึ้นมองชายหนุ่มสองคนซึ่งหน้าตาดีระดับทำลายล้างหัวใจสาวๆ ครึ่งค่อนประเทศ ก่อนพยักหน้ารับ เริ่มตอบคำถามทีละคน

“ใช่ค่ะ รักกับเพื่อนเป็นคนช่วยเหมือนไว้ตอนนั้น” เธอเลือกที่จะแทนตัวเองว่า ‘รัก’ อย่างที่มักใช้พูดกับผู้ใหญ่ เพราะจำได้รางๆ ว่าผู้จัดการส่วนตัวของมนายุอายุมากกว่าพวกเธอเกือบสิบปี “แล้วก็…ค่ะ เราคือ…รักแรกคนที่อ่านแล้วไม่ตอบ”

ประโยคหลังเธอเอ่ยเสียงแผ่วเบา

กลัวเหมือนกันว่ามนายุจะทวนความหนหลังขึ้นมาให้นึกอายอีกรอบ หากพระเอกหนุ่มกลับพยักหน้าหงึกหงัก ถามไปอีกเรื่องว่า

“แล้วได้ดูละครผมต่อมั้ยอ่ะ”

“หือ? ดูสิคะ” เธอพยักหน้ารับ ความประหม่าเริ่มลดลงเมื่ออีกฝ่ายชวนคุยในเรื่องที่ตัวเองสนใจโดยไม่วนกลับไปแตะต้องเรื่องที่ปล่อยไก่ไปคราวนั้น “คุณญาสวยน่ารักมากกก เราทีมคุณญาเลยดูต่อ”

“แล้วไม่ทีมคุณยะแล้วหรือไง ผมโดนคุณญารังแกไม่น้อยเหมือนกันนะ”

แม้ในใจลึกๆ ตอนดูละครเธอจะอยู่ #ทีมคุณยะ มากกว่า #ทีมคุณญา และเคยตัดพ้อต่อว่าการกระทำของนางเอกสาวไว้ไม่น้อย แต่หญิงสาวก็ยังตอบกลับไปว่า

“ไม่อ่ะค่ะ เราเพื่อนหญิงพลังหญิงมากกว่า ตอนใกล้จบคุณยะใจร้ายกับคุณญาสุดๆ อีกอย่าง…ตะกี้เจอตัวจริงของพี่ลิสสามา น่ารักมากกก เลยรู้สึกตัดสินใจไม่ผิดเลยที่อยู่ทีมคุณญา”

ลิปสากล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขึ้น งานแต่งงานของน้องรหัสทำให้เธอได้เจอดาราหลายคน แต่หนึ่งเดียวที่เธอรวบรวมความกล้าไปขอถ่ายรูปก็คือ ‘ลาลิสสา’ นางเอกในดวงใจ ซึ่งดาราสาวที่อายุไล่เลี่ยกับมนายุก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ตัวจริงหล่อนทั้งสวย ทั้งน่ารัก และนิสัยดีจนรีไรเตอร์สาวตั้งใจว่าจะเป็นแฟนคลับคอยสนับสนุนผลงานต่อไป

“แต่คุณยะโดนมาเกือบทั้งเรื่องเลยนะ! เอาคืนแค่สองตอนเอง แล้วอีกอย่างตัวจริงผมไม่น่ารักเหมือนลิสสาหรือไง”

คำถามด้วยสีหน้าจริงจังของมนายุทำให้คนฟังอึ้งกันถ้วนหน้า โดยเฉพาะคนต้องตอบอย่างลิปสาที่เผลอหน้าแดงอย่างห้ามไม่อยู่ ดวงตาเหลือบมองไปทางเพื่อนสนิทอย่างขอความช่วยเหลือ

ปรียาวตีซึ่งสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ มาตลอดและห้ามตัวเองเป็นครั้งที่ล้านว่าไม่ว่าหล่อนจะเห็นโมเมนต์อะไรก็ห้ามเชียร์เพื่อนรักกับพระเอกที่อีกฝ่ายคลั่งไคล้เด็ดขาดรีบเอ่ยว่า

“รักแรก เดี๋ยวพิธีบนเวทีน่าจะเริ่มแล้วอ่ะ รักแรกรีบขอถ่ายรูปคู่กับเหมือนไว้เป็นที่ระลึกสักรูปแล้วเรารีบกลับไปนั่งที่กันดีกว่า”

“ฮะ?” ลิปสาทำหน้าเหวอ ตกใจที่เธอทั้งเขินทั้งประหม่าจนทำอะไรไม่ถูกแต่เพื่อนก็ยังบอกให้ขอถ่ายรูปกับมนายุ

“เร็ว อุตส่าห์ได้เจอพระเอกคนโปรดทั้งทีจะไม่ขอถ่ายรูปเก็บไว้หรือไงล่ะยะ…ขออนุญาตถ่ายรูปคู่กับเหมือนนะคะ”

ประโยคหลังนักเขียนสาวหันไปขอทั้งพระเอกและผู้จัดการส่วนตัวของเขา ซึ่งหลังสองหนุ่มสบตากันแวบหนึ่งพระเอกหน้าหวานก็พยักหน้ารับ

“ได้สิ มาเลยฮะ”

ไม่ว่าเปล่า ร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบสี่เซนติเมตรยังก้าวเข้าไปใกล้ โอบไหล่เปิดเปลือยไว้ แล้วเลื่อนใบหน้าหล่อแบบหวานๆ ของตัวเองลงไปใกล้ใบหน้าแข็งเกร็งด้วยความตื่นเต้นของแฟนคลับสาว

ลิปสาสูดลมหายใจลึก พยายามบอกตัวเองว่าไม่ให้เขินหรือประหม่าแล้วฉีกยิ้มกว้างๆ ห้ามมโนอะไรเพ้อเจ้อเด็ดขาด เพราะจากรูปที่มนายุถ่ายกับแฟนคลับซึ่งเธอได้เห็นตามโซเชียลมีเดีย เขาก็มักจะให้ความใกล้ชิดสนิทสนมประมาณนี้อยู่แล้ว

“รักแรก ยิ้มดีๆ สิ โอกาสครั้งเดียวนะ!”

เสียงร้องเตือนของเพื่อนทำให้รีไรเตอร์สาวข่มทุกความรู้สึกที่ปะทุขึ้น ฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี แถมยังทำใจกล้าเอื้อมมือไปโอบเอวสอบกลับ สัมผัสได้เบาๆ ว่าร่างสูงข้างตัวดูเกร็งไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อถ่ายรูปเสร็จ…พระเอกคนโปรดที่เธอยกให้เป็นสามีมโนมาหลายปีก็หันกลับมาบอกว่า

“ถ้าลงไอจีแล้วอย่าลืมแท็กมานะฮะ”

โปรดติดตามตอนต่อไป