ทดลองอ่าน สวมรอยรักแม่ทัพหญิง บทที่ 3-4

จ้าวฉงอีเดินไปตามเสียง ถึงได้สังเกตเห็นว่าเรือนหน้าดูเหมือนจะเป็นโรงแพทย์ เวลานี้ในโรงแพทย์มีคนจำนวนหนึ่งมารวมตัวกัน เจ้าหน้าที่ที่ว่าการสองคนหามร่างคนผู้หนึ่งเข้ามา ซูเจ๋อหลันกำลังพูดคุยกับพวกเขา ส่วนคู่แฝดมังกรหงส์ของสกุลซูก็มามุงดูความคึกคักอยู่ข้างๆ ด้วย

“พี่ซู นายพรานคนหนึ่งเจอคนผู้นี้บนเขา ทั้งตัวมีแต่บาดแผลทั้งยังหมดสติด้วย คิดว่าคงไปเจอโจรภูเขามา คงต้องรบกวนท่านหมอซูดูอาการให้แล้ว” เจ้าหน้าที่ที่ว่าการคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

“ท่านพ่อข้ากำลังสอบถามอาการคนป่วยอยู่ หามร่างเขาเข้าไปก่อนเถอะ” ซูเจ๋อหลันเหลือบมองบุรุษที่นอนอยู่แวบหนึ่ง เห็นอีกฝ่ายเลือดไหลท่วมร่างจึงรีบเบี่ยงกายหลบเปิดทางให้

เจ้าหน้าที่ที่ว่าการทั้งสองจึงหามร่างคนเข้าไป

จ้าวฉงอีถือโอกาสเหลือบมองบุรุษที่นอนอยู่บนแผ่นบานประตู จากนั้นก็พลันตกตะลึงไปชั่วขณะ

คนผู้นั้นนอนหลับตาอยู่บนแผ่นบานประตู ใบหน้าขาวซีด ผมหลุดลุ่ย บนร่างล้วนเต็มไปด้วยบาดแผลน้อยใหญ่ ว่ากันตามหลักแล้วสภาพน่าอนาถอย่างที่สุดเช่นนี้คงไม่มีทางน่ามองเป็นแน่ แต่เพราะเขามีใบหน้าหล่อเหลาน่ามองมากเหลือเกิน ทำให้แม้ว่าจะนอนอยู่บนแผ่นบานประตูไม้เก่าซอมซ่อในสภาพย่ำแย่ก็ยากจะบดบังความสง่างามของเขาไปได้

…หน้าตาหล่อเหลามากจริงๆ

จ้าวฉงอีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจชื่นชมอย่างจริงใจ

“เสี่ยวหม่าน เจ้าไม่พักผ่อนอยู่ในห้องดีๆ เล่า มาถึงเรือนหน้าด้วยเหตุใดกัน” ในตอนนี้เองจู่ๆ ด้านหลังก็มีเสียงเป็นกังวลของท่านแม่ซูดังมา

จ้าวฉงอีหันหลังไปพร้อมคลี่ยิ้มให้ “ข้าเพิ่งตื่น เห็นในเรือนไม่มีใครเลยออกมาดู”

ทันใดนั้นท่านแม่ซูก็จ้องเขม็งไปทางซูปั้นซย่าที่มุงดูความคึกคักอยู่ที่เรือนหน้า นางเอ่ยเสียงดังขึ้นว่า “ปั้นซย่า เจ้าทำอะไรอยู่ตรงนั้นเล่า ให้เจ้าคอยเฝ้าพี่สาวไว้ไม่ใช่หรือ!”

ซูปั้นซย่าได้ยินเสียงก็ทำแก้มป่องวิ่งออกมา เบ้ปากพลางเอ่ยว่า “เมื่อครู่พวกหัวหน้ามือปราบหลี่ส่งคนบาดเจ็บสาหัสคนหนึ่งมาที่โรงแพทย์ ข้าเลยออกมาดูว่าต้องช่วยอะไรหรือไม่ต่างหาก”

“เจ้าจะช่วยอะไรได้ แม้แต่สมุนไพรก็รู้จักชื่อไม่หมด มาสร้างปัญหาหรือไร!” ท่านแม่ซูเคาะศีรษะนาง

ซูปั้นซย่าขยับหลบอย่างไม่พอใจ อ้าปากเตรียมจะโต้เถียง แต่ครั้นเหลือบมองจ้าวฉงอีแวบหนึ่ง ไม่รู้ว่านึกถึงเรื่องอะไรขึ้นมาได้ ท่าทางจึงคล้ายห่อเหี่ยวลง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

จ้าวฉงอีมองท่าทางของซูปั้นซย่า อืม…ดูเหมือนสาวน้อยคนนี้น่าจะทำเรื่องน่าละอายใจมาแน่

การหายตัวไปของซูเสี่ยวหม่านคงไม่ได้เกี่ยวข้องกับนางกระมัง