บทที่ 1
ไร้เซ็กซ์แอพพีล
‘เทพบุตร ปกรณ์เกียรติ’ ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปี ผิวพรรณของเขาขาวเหลือง เครื่องหน้าออกจีน มีส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้า แต่ทว่าน้ำหนักตัวมากถึงหนึ่งร้อยยี่สิบกิโลกรัมกำลังนอนซมจมทะเลน้ำตาอยู่ภายในห้องส่วนตัวที่ตั้งอยู่ชั้นสองของคฤหาสน์ปกรณ์เกียรติ ลูกตาดำของคนอกหักลอยคว้างเหม่อมองไปยังฝ้าเพดานยิปซัมสีขาว เขาปิดการรับรู้ทุกประสาทสัมผัสโดยไม่สนใจว่าเข็มนาฬิกาได้เดินผ่านไปเนินนานเท่าไหร่แล้ว
คิดถึง
ไม่ว่าชายหนุ่มจะหลับตาหรือลืมตา ภาพใบหน้า ‘เรียวหนาม มาหยา’ คนรักเก่ายังคอยผุดฉายวนเวียนและชัดเจนอยู่ในหัวสมองของเขาคล้ายกับอาการแฟลชแบ็ก ความทรงจำในอดีตเกี่ยวกับเธอคนนั้นตีย้อนกลับมาตัดสลับกับเรื่องราวความเป็นจริงในปัจจุบันที่เขาไม่มีเธออีกแล้ว
เทพบุตรพลิกใบหน้าหันมองไปยังเหล่าข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องนอนตัวเองที่ล้วนแล้วแต่เป็นแบรนด์เนมจากเมืองนอกซึ่งมีราคาสูงลิบลิ่ว แน่นอนว่ามันบ่งบอกถึงสถานภาพความเป็นอยู่ของเจ้าของได้เป็นอย่างดี แต่ความร่ำรวยไม่อาจช่วยให้มนุษย์เจอรักแท้ได้เลย มันไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลยสักนิด หรือบางที…ดวงชะตาชีวิตของเขาอาจจะถูกกำหนดมาแล้วว่าให้เป็นคนอาภัพรัก
คนหัวใจสลายจัดการกับอารมณ์เศร้าของตัวเองไม่ถูก เพราะเจ้าตัวเพิ่งเริ่มทำความรู้จักกับเรื่องรักแบบหนุ่มสาวเอาตอนอายุย่างเข้ายี่สิบห้าปีนี่เอง การเป็นเด็กเนิร์ดตัวอ้วนใส่แว่นหนาเตอะที่เอาแต่ท่องตำราเรียน ไม่สนใจดูแลหน้าตาและรูปร่างของตัวเอง ไม่ตื่นตัวกับเพศตรงข้าม ทำให้เขาจีบสาวไม่เป็น เรียกว่าไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยในชีวิต ทว่าหลังจากศึกษาจบปริญญาโท สาขาการบริหารธุรกิจจากประเทศอังกฤษกลับมาเมืองไทยและได้มีโอกาสไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนสมัยเรียน ทำให้เขาเจอกับเธอคนนั้น ผู้หญิงที่ทำให้เขารู้จักกับความรักแบบเสน่หาเป็นครั้งแรก
ด้วยความที่เห็นเพื่อนสมัยเรียนเริ่มทยอยแต่งงานมีครอบครัวกันแล้ว ทำให้เทพบุตรนึกย้อนดูตัวเองว่ามันคงถึงเวลาที่เขาจะต้องมองหาใครสักคนมาร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน อายุเขาสมควรจะมีคู่แล้วจริงๆ เจ้าตัวจึงไม่ปฏิเสธที่จะทำความรู้จักกับเรียวหนาม มาหยาผ่านการแนะนำของเพื่อนสมัยเรียนภายในงาน เธอทำอาชีพเป็นดาราและพิธีกรที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่ในวงการระดับหนึ่ง เขากับเธอทำความรู้จักกันอยู่ประมาณสองสัปดาห์กว่า ก่อนจะตัดสินใจขยับสถานะเป็นคนพิเศษของกันและกัน ชายหนุ่มมอบความรักและตามใจเรียวหนามหมดทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะเอ่ยปากขออะไร ราคาสูงลิบลิ่วแค่ไหน ถ้าเพื่อความสุขของคนรักแล้วเขาเต็มใจจ่ายให้เธออย่างไม่อิดออด ความสัมพันธ์ของคนสองคนดำเนินเป็นไปอย่างราบรื่นตลอดแปดเดือนเต็ม ถึงขั้นที่ว่าเทพบุตรเริ่มมีความคิดอยากจะคุกเข่าขอหญิงสาวแต่งงาน
ทว่า…มันดันมีเรื่องราวเกิดขึ้นมาเสียก่อนนี่แหละ
พวกมือที่สาม!
“ทำไม”
เทพบุตรเค้นน้ำเสียงย้ำความคิดในหัวของตนลอดผ่านไรฟันที่เจ้าตัวขบกัดกันจนแน่น
ใช่ เขากำลังโกรธผู้ชายคนนั้น มันแย่งเรียวหนามของเขาไป แต่เหนือความต้องการอื่นใด เขาอยากได้ผู้หญิงของเขาคืนมา ทว่าพอเจ้าตัวคิดถึงใบหน้าแฟนเก่า ไฟแค้นที่สุมตัวลุกโชนอยู่ในอกก็ค่อยๆ ดับมอดลง หลงเหลือเพียงความเศร้าระคนหดหู่
‘คุณมันอ้วน ไร้เซ็กซ์แอพพีล เรียวรักคุณไม่ลงหรอกค่ะ’
คำพูดสุดท้ายของเรียวหนามก่อนที่เจ้าหล่อนจะจากไปยังคงดังก้องกังวานอยู่ในหูของคนที่เธอจงใจด่าตอกหน้าให้หงาย มันหลอกหลอนผู้ฟังยิ่งกว่าเพลงฮิต เจ็บจี๊ดยิ่งกว่าถูกประตูหนีบนิ้ว
แค่เพราะเขาอ้วนเขาก็ไม่สมควรจะได้รับความรักจากผู้หญิงคนไหนเลยใช่ไหม
แล้วความรักที่เขาทุ่มเทมอบให้เรียวหนามไปล่ะ มันไม่มีค่าเลยงั้นเหรอ
และเหมือนดั่งที่หนังสือเล่มหนึ่งเขียนเอาไว้ว่า…
‘คำพูดคืออาวุธราคาถูกที่สามารถฆ่ามนุษย์ให้ตายได้’