ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 2 – บทที่ 3

สิบห้านาทีต่อมาภาพฟ้ากับเทพบุตรก็มานั่งจุมปุ๊กอยู่ในร้านข้าวมันไก่ คนหนึ่งสั่งข้าวมันไก่ผสมขนาดพิเศษ ส่วนอีกคนสั่งข้าวขาวและเน้นเป็นเนื้อไก่ต้มส่วนอกเท่านั้น ไม่นานอาหารทั้งสองจานก็ถูกเสิร์ฟมาวางอยู่บนโต๊ะ ทั้งคู่เลยจัดการโซ้ยข้าวกับน้ำซุปเคียงกลิ่นหอมฉุยลงท้องทันที

“หมดแล้วเหรอคะ” มือบางทำท่าจะตักข้าวใส่ปากหยุดชะงัก เมื่อเจ้าตัวเพิ่งสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนจากการกินร่วมกันเป็นนั่งมองเธอกินแทน

“ครับ”

“กินเร็วไม่ดีต่อสุขภาพนะคุณเทพ” หญิงสาวลดช้อนในมือลง ก่อนจะรวบเข้ากับส้อมบนจานแล้วพลิกคว่ำเพื่อสื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธออิ่มแล้วพลางคิดในหัวว่าการจะได้พรีเซ็นเตอร์แฟตบอมบ์ไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เจ้าตัวนึกไว้ไม่มีผิด เห็นทีเธอคงจะต้องใช้เวลาปรับแก้พฤติกรรมการใช้ชีวิตของลูกศิษย์เจ้าบุญทุ่มขนานใหญ่เชียวล่ะ

คนเพิ่งถูกดุไปทำหน้าจ๋อย ก่อนจะมองตอบผู้เปรียบเสมือนครูฝึกด้วยสายตาสำนึกผิด

“ขอโทษทีครับ ผมหิวเลยรีบกินไปหน่อย”

“โอ๊ย! คุณเทพอย่าทำหน้าเหมือนฟ้าเป็นครูไหวใจร้ายแบบนั้นสิคะ”

“เอ้ย! ผมไม่เคยคิดว่าคุณฟ้าใจร้ายเลยนะ”

คนถูกแกล้งแบบไม่รู้ตัวโบกไม้โบกมือปฏิเสธพัลวัน ภาพฟ้ามองคนเก็บความรู้สึกไม่เก่งจนแสดงออกชัดเจนผ่านทางสีหน้าและแววตาถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ก่อนจะยิ้มเอ็นดูออกมา

โถ พ่อคนซื่อ

“ฟ้าล้อเล่น ฮ่าๆๆๆ”

แวบหนึ่งภาพฟ้าเห็นคนมีนิสัยจริงจังลอบถอนหายใจโล่งอกออกมาแบบไม่เนียนเอาเสียเลย เธอจึงหลุดขำพรืด พอเงยหน้ามาเห็นอีกฝ่ายจ้องตนอย่างสงสัย เจ้าตัวเลยหาเรื่องชวนคุยกลบเกลื่อน

“ปกติคุณเทพคงจะไม่ค่อยกินร้านข้างทางใช่ไหมคะ”

“ครับ แล้วคุณฟ้าล่ะครับ ปกติทานเป็นประจำเลยรึเปล่า”

“ก็มีบ้างบางครั้งค่ะ แต่ส่วนใหญ่ฟ้าจะทำกินเองมากกว่า” หญิงสาวตอบขณะเกี่ยวหูแก้วน้ำสแตนเลสยกขึ้นพลางหยิบหลอดมาหมายจะดูดน้ำหลังจากจบมื้ออาหาร ทว่าเสียงเทพบุตรทำให้เธอชะงัก

“เรียวไม่มีทางยอมนั่งกินข้าวกับผมในสถานที่แบบนี้แน่ๆ”

คนเผลอหลุดคำพูดในใจออกมานั่งคิดถึงเรื่องราวของตัวเองนิ่ง ก่อนจะเริ่มรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อประสานสายตาเข้ากับหญิงสาวร่วมโต๊ะ

“เอ่อ…คุณฟ้าอย่าสนใจคำพูดผมเลยครับ อาเฮีย! เก็บเงินด้วยครับ”