ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 2 – บทที่ 3

ภาพฟ้ากล่าวขอบคุณคนที่อาสาพาเธอมาส่งถึงคอนโดฯ แถมยังเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวมื้อเย็นอีก ด้วยมารยาทเจ้าตัวเลยยืนรอส่งรถเขาไปจนลับสายตา ก่อนจะหันหลังเดินเข้ามาในตัวตึก กดลิฟต์เลื่อนมายังชั้นห้องพักของตัวเองเพื่อเตรียมจัดเก็บสัมภาระที่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตลงกระเป๋าเดินทาง แต่แล้วเธอก็ต้องรู้สึกหนักใจอีกครั้งในรอบวัน เมื่อถึงเวลาอธิบายให้รูมเมตหรือชนาพรเข้าใจว่าตัวเธอมีความจำเป็นอะไร ถึงต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่นชั่วคราวอย่างกะทันหัน

“ว่าแล้วทำไมอ่านนามสกุลแล้วมันคุ้นๆ เป็นลูกชายเจ้าของแฟตบอมบ์จริงด้วย”

ชนาพรที่ขอนามบัตรจากเพื่อนไปเสิร์ชหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแสดงอาการตื่นเต้นไม่น้อย ก่อนเจ้าตัวจะฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“เอ้อ! แล้วถ้าเขามีอารมณ์สวาทเกิดอยากจะปล้ำแกขึ้นมาล่ะ แกจะทำยังไงวะฟ้า”

“เออเนอะ ลืมคิดไปเลย”

ภาพฟ้าหยุดมือที่กำลังพับผ้า ภายในหัวนึกย้อนไปถึงแววตาของเทพบุตรในร้านข้าวมันไก่ตอนริมถนน ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าชายหนุ่มเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอะไรให้น่าเป็นห่วงเลยนะ ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นมนุษย์เพศชายคนหนึ่ง บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาไม่แสดงท่าทางว่าชอบเธอเลยสักนิดมั้ง

“คิดน้อยอีกแล้วไงเพื่อนเอ๊ย สงสัยชะตาซิงจะขาดตอนอายุยี่สิบสี่”

“ไอ้บ้าเป็ด!”

ภาพฟ้าปาเสื้อยืดในมือใส่คนปากอัปมงคลด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทว่าอีกฝ่ายกลับรับไว้ทันแถมยังแกล้งเธอต่อด้วยรอยยิ้มยียวน ก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยน้ำเสียงเป็นจริงเป็นจังกว่าเดิมเล็กน้อย

“นี่ฉันเป็นห่วงแกนะโว้ย”

“เออ…เอาไว้ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล ฉันจะขอยกเลิกสัญญาทันที”

“พูดเหมือนจะง่าย ถ้ายกเลิกสัญญาก่อนสามเดือนแกก็ต้องจ่ายเงินสดชดใช้เขาสองล้านบาทเชียวนะ มีปัญญาเหรอจ๊ะ”

“ไม่มี แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่าในเมื่อมันเซ็นไปแล้ว เอาเป็นว่าฉันมั่นใจ คุณเทพไม่ทำอะไรฉันหรอก เพราะเขาไม่เหลียวแลฉันเลย ดูจากทรงแล้วท่าจะรักแฟนเก่ามากอยู่”

“อ๋อ ยายดาราตัวประกอบที่ชื่อเรียวหนาม มาหยานั่นน่ะนะ”

“อืม” หญิงสาวขานรับ ก่อนจะกลับไปง่วนพับผ้าของตัวเองต่อ “แกรู้จักเหรอ”

“หึ…ไม่ แต่ฉันได้ข่าวว่าตอนนี้ยายนั่นกำลังคั่วอยู่กับผู้กำกับหนุ่มชื่ออะไรน้า…ตรัยตายอะไรเนี่ยแหละ เก็ตละ ที่ลูกค้าของแกอยากจะลดความอ้วนก็เพราะอกหักนี่เอง”