ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 2 – บทที่ 3

“สมองไวจริงนะจ๊ะเพื่อน”

“ทำไมฉันรู้สึกเหมือนไม่ใช่คำชมเลยวะ”

“ช้ม…” ภาพฟ้ารีบโต้กลับเสียงสูง

“เออๆ ชมก็ชม นี่ฉันก็คิดอยู่เหมือนกันว่าควรจะใช้ความสมองไวของตัวเองให้เป็นประโยชน์ หรือฉันควรจะเสนอให้เปิดหัวนิตยสารเล่มใหม่เป็นแนวเผือกใต้เตียงดาราดีไหม แกว่าไงฟ้า”

คำพูดของชนาพรทำเอาคนที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บของชะงัก เงยหน้ามาตอบกลับบทสนทนาด้วยความละเหี่ยใจอย่างถึงที่สุด

“แกมาถูกทางมากๆ เลยเป็ด”

“ขอบใจ” ชนาพรกล่าวประชดคืนบ้างตามนิสัย เพราะรู้ดีว่ามันไม่ใช่ประโยคสนับสนุนของเพื่อนสาวคนสนิทอย่างแน่นอน แต่ครั้นจะหาเรื่องโต้คารมกันต่อก็ไม่ใช่เวลา “ฟ้า…จริงจังนะเว้ย ฉันเป็นห่วงแกจริงๆ เราสองคนไม่เคยแยกกันเลยตั้งแต่ป้าของแกเสียไป”

“ดึงซึ้ง”

“ไอ้ฟ้า…” น้ำเสียงของชนาพรขึงขังจนคนฟังรู้สึกได้

“เออ ขอบคุณที่แกเป็นห่วงฉันมากนะเป็ด ฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด”

“ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลแกจะต้องโทรหาฉันทันทีเลยนะเข้าใจไหม”

“จ้า” ภาพฟ้าหยุดพับผ้าในมือก่อนเงยหน้ามาส่งยิ้มบางให้กับเพื่อนสนิท “รักแกจัง แกเป็นคนเดียวเลยนะที่คอยอยู่เคียงข้างฉันมาโดยตลอด”

“แต่ฉันเกลียดแก เพราะแกกำลังทอดทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว” ชนาพรที่กลัวว่าจะเข้าสู่โหมดดราม่า รีบดึงสถานการณ์โดยแสร้งทำเป็นหน้านิ่วคิ้วขมวด “แกก็รู้ว่าฉันกลัวผี”

“ฉันขอโทษ ช่วงนี้แกก็กลับไปนอนบ้านตัวเองก่อนแล้วกัน ได้ดีเมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ด้วย”

“พวกปัดความรับผิดชอบ”

ชนาพรต่อว่าขณะขยับเข้าไปใกล้ภาพฟ้าพลางอ้าแขนรอรับร่างของเพื่อนสนิท พอได้กอดกันขอบตาของสองสาวก็เริ่มร้อนผ่าว เพราะเข้าใจความรู้สึกของกันและกันดี

ใจหาย…

“อย่าดราม่าดิ” ภาพฟ้าพยายามข่มน้ำตาของตนไม่ให้ไหลพลางดันอีกร่างออกมาเผชิญหน้ากันเมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ “เป็ดฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องแกสักหน่อย”

“ฉันรู้ แกยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับแทนคุณใช่ไหม”

ภาพฟ้าพยักหน้าเล็กน้อยเป็นคำตอบ

“อืม เพื่ออนาคตของแก” ชนาพรรับปากเสียงหนัก เธอจับจ้องนัยน์ตาภาพฟ้าเขม็งพลางใช้มือจับหัวไหล่เพื่อนทั้งสองข้างเอาไว้แน่น “ถ้าเป็นเศรษฐินีแล้ว อย่าลืมเชียวนะว่าเป็ดอยากได้หลุยส์ วิตตองรุ่นท็อปสักใบ อย่าลืม!”

“เออ ตกลง”

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 26 ต.ค. 62)