ทดลองอ่าน สานวาสนากับท่านอาของอดีตคู่หมั้น บทที่ 80-81

วันต่อมาจี้จิ้งอี้มาที่จวนก่วงผิงป๋อพร้อมกับหลัวมู่เกอลูกศิษย์ของเขา

“ท่านหมอจี้ เป็นอย่างไรบ้าง” กู้เจี้ยนหลีถามเขาอย่างเคร่งเครียด

“นี่…”

“แค่ก” จีอู๋จิ้งแสร้งส่งเสียงไอคราหนึ่งราวกับไม่ใส่ใจ

จี้จิ้งอี้หยุดวาจาครู่หนึ่งก่อนจะเปลี่ยนไปตอบว่า “ฮูหยินยังไม่ได้ตั้งครรภ์ เพียงแต่เลือดลมไหลเวียนไม่ค่อยดีเท่านั้น”

กู้เจี้ยนหลีชะงักงัน ชั่วขณะหนึ่งรู้สึกว่าในใจวูบโหวง ไม่รู้ว่าที่แท้แล้วตนเองกำลังโล่งใจหรืออยู่ในอารมณ์อื่นกันแน่ นางหันไปมองจีอู๋จิ้งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเกียจคร้านโดยไม่รู้ตัว เห็นเขาก้มหน้าเล่นถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่ได้มีท่าทีสนใจสิ่งใดนัก

หญิงสาวถอนสายตากลับ คิดดูแล้วก็จริง เดิมทีเขาก็ไม่ชอบเด็กอยู่แล้ว

“มู่เกอ เตรียมกระดาษพู่กันให้อาจารย์” จี้จิ้งอี้กล่าว

“เจ้าค่ะ” หลัวมู่เกอส่งกระดาษกับพู่กันให้จี้จิ้งอี้เขียนเทียบยาที่ช่วยให้เลือดลมไหลเวียนดี

หลัวมู่เกอผู้นี้เป็นศิษย์น้องหญิงของจีอู๋จิ้งกับเฉินเหอ ทว่าไม่ได้กราบอาจารย์คนเดียวกัน ตั้งแต่เด็กนางกราบจี้จิ้งอี้เป็นอาจารย์ ร่ำเรียนวิชาแพทย์ ที่ทำให้นับเป็นศิษย์น้องของจีอู๋จิ้งกับเฉินเหอเป็นเพราะบิดาแท้ๆ ของนางเป็นอาจารย์ของจีอู๋จิ้งกับเฉินเหอ หรือก็คือผู้บัญชาการสำนักประจิมคนก่อนหน้า ทว่าอีกฝ่ายเป็นขันทีจึงไม่เหมาะให้ผู้อื่นรับรู้ว่าก่อนเขาถูกตอนมีบุตรสาวมาแล้วผู้หนึ่ง ดังนั้นชาติกำเนิดของหลัวมู่เกอจึงมีเพียงไม่กี่คนที่รู้

สองสามเดือนก่อนหลัวมู่เกอออกไปเก็บสมุนไพรที่ข้างนอก พักนี้เพิ่งจะกลับเมืองหลวงมา นางได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้วว่าจีอู๋จิ้งแต่งภรรยา ซ้ำยังเป็นหนึ่งในสองหลีแห่งเมืองหย่งอัน ทว่านางไม่เคยพบกู้เจี้ยนหลีมาก่อน ยามนี้จึงอดไม่ได้ที่จะพินิจมองอีกฝ่าย

มองเพียงแวบเดียวหลัวมู่เกอก็รู้ได้ว่าชื่อเสียงของสองหลีแห่งเมืองหย่งอันมิใช่คำกล่าวเลื่อนลอย ที่แท้โลกนี้ยังมีสตรีที่ทำให้เพียงพบเห็นก็ตรึงตรา พิจารณาก็ตรึงใจอยู่จริงๆ

กู้เจี้ยนหลีรู้สึกได้ถึงสายตาของอีกฝ่ายจึงมองตอบ เมื่อประสานสายตากับหลัวมู่เกอนางก็ยกยิ้มน้อยๆ

หลัวมู่เกอเองก็ยิ้มน้อยๆ ตอบอย่างเป็นมิตร ทว่าในใจกลับรู้สึกแปลกประหลาด นางรู้สึกว่าสตรีตรงหน้านี้อ่อนแอบอบบางยิ่งนัก นึกภาพไม่ออกจริงๆ ว่าท่าทางยามแม่นางน้อยแสนอ่อนโยนผู้นี้ยืนอยู่ข้างกายศิษย์พี่จะเป็นเช่นไร

ทว่าหลัวมู่เกอกลับไม่มีโอกาสเห็นท่าทางยามกู้เจี้ยนหลียืนอยู่ข้างกายจีอู๋จิ้ง เพราะเมื่ออีกฝ่ายลุกขึ้นยืน จีอู๋จิ้งก็ลุกขึ้นตามก่อนเดินมาสอดมือใต้ข้อพับกู้เจี้ยนหลีแล้วอุ้มเดินออกจากโถงไป

หลัวมู่เกอมองศิษย์พี่อย่างเหนือความคาดหมาย นึกว่าตนเองมองผิดไปเสียแล้ว