ทดลองอ่าน สามีข้ากลายเป็นท่านอาเสียแล้ว บทที่ 25-บทที่ 26

เวลานี้เองก็ได้ยินคนถามขึ้นว่า “นี่มันอะไรกัน เกิดเรื่องใดขึ้น!”

เจียงชิงหว่านหันหน้าไปมองก็เห็นเจียงเทียนโย่วกำลังเดินเข้ามาในห้อง ที่ด้านข้างมีเมิ่งอี๋เหนียงตามมาด้วยใบหน้าซีดขาว ซ้ำยังมีแววเป็นกังวล

คาดว่าเสียงหวีดร้องเมื่อครู่คงจะเป็นของเมิ่งอี๋เหนียง

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงเองก็มองเห็นเจียงเทียนโย่วกับเมิ่งอี๋เหนียงแล้วเช่นกัน สายตาวนเวียนอยู่บนหน้าเมิ่งอี๋เหนียงรอบหนึ่ง ก่อนพูดอย่างแฝงความหมายลึกซึ้ง “พวกเจ้ามาเร็วดีนี่”

วันนี้เป็นวันหยุดของเจียงเทียนโย่ว เขากำลังนั่งอยู่กับเมิ่งอี๋เหนียงที่เรือนอี๋ชุน มองดูแม่นมป้อนแกงข้นไข่ไก่ใส่เนื้อสับให้เจียงฉางหนิงกิน ทันใดนั้นก็เห็นสาวใช้นางหนึ่งวิ่งเข้าห้องมาด้วยสีหน้าร้อนใจ

ครั้นสอบถาม นางก็บอกว่า ‘ฮูหยินผู้เฒ่าเกิดโมโห กำลังต่อว่าคุณหนูรองอยู่ ขอให้นายท่านกับอี๋เหนียงรีบไป หากไปช้า ไม่แน่ฮูหยินผู้เฒ่าอาจจะลงโทษคุณหนูรองก็เป็นได้เจ้าค่ะ’

เจียงเทียนโย่วกับเมิ่งอี๋เหนียงได้ยินแล้วก็รีบมา เพียงเข้ามาอยู่ในลานเรือนของเรือนซงเฮ่อ ก็มองเห็นฮูหยินผู้เฒ่าเจียงกำลังใช้ถ้วยชาปาใส่เจียงชิงอวี้แล้ว

จะอย่างไรก็เป็นบุตรสาวของตน เมิ่งอี๋เหนียงจะไม่ปวดใจได้อย่างไร นางจึงรีบก้าวมาดู พอเห็นว่าบุตรสาวถูกน้ำชากระเซ็นเปียกไปทั้งร่าง แม้แต่บนหน้าก็ยังมีน้ำชา แตะดูยังคงร้อนจี๋ ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดขึ้นกว่าเดิม

เจียงชิงอวี้เองก็ตกใจมากจริงๆ เมื่อครู่นางมองเห็นกับตาว่าถ้วยชาใบนั้นลอยมาหานาง หัวใจในอกก็แทบจะหยุดเต้นอย่างไรอย่างนั้น ยามนี้ถูกเมิ่งอี๋เหนียงกุมมือไว้ เรียกนางว่า “อวี้เจี่ย” ถามนางด้วยความเป็นห่วงเป็นใยว่า “เป็นอะไรหรือไม่” นางก็รู้สึกว่าความคับข้องใจล้วนพรั่งพรูออกมาในบัดดล จึงโผเข้าสู่อ้อมกอดเมิ่งอี๋เหนียงแล้วร้องไห้โฮออกมา

เจียงเทียนโย่วที่อยู่ด้านข้างเห็นแล้วก็ให้เป็นห่วงยิ่ง จึงถามฮูหยินผู้เฒ่าเจียง “ท่านแม่ เกิดเรื่องอะไรถึงได้ทำให้ท่านโมโหเพียงนี้”

เขารู้สึกว่ามารดาทำเกินไปแล้วจริงๆ

ไม่ว่าจะเกิดเรื่องใหญ่เพียงไร แต่สมควรถึงขั้นปาถ้วยชาใส่เจียงชิงอวี้เชียวหรือ หากปาถูกใบหน้าจนเศษกระเบื้องบาดเข้าจริงๆ ก็เป็นไปได้มากที่เจียงชิงอวี้ต้องเสียโฉม

หญิงสาวที่ถูกทำให้เสียโฉม วันหน้าจะยังหาสามีดีๆ ได้อย่างไร นี่เป็นการทำลายชีวิตนางอย่างแท้จริง

ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงมีหรือจะไม่รู้ว่าเจียงเทียนโย่วกำลังคิดสิ่งใดในใจ อีกทั้งเห็นภาพเมิ่งอี๋เหนียงกับเจียงชิงอวี้กอดกันร้องห่มร้องไห้ ก็คล้ายว่านางข่มเหงรังแกสองแม่ลูกนั่นอย่างไรอย่างนั้น ฮูหยินผู้เฒ่าเจียงจึงยิ้มเย็นขึ้นมา “สาวใช้ที่ไปบอกเรื่องนี้ต่อพวกเจ้าไม่ได้บอกหรือว่าเกิดเรื่องใดขึ้น ไยต้องมาถามเอากับข้าเล่า เรื่องที่นางทำ ข้าไม่มีหน้าจะพูดออกมาหรอก!”