“ที่สำคัญนะ บาร์เทนเดอร์หล่ออย่างงี้เลย” ทำมือให้ดูเป็นการยืนยันว่าล้อหล่อ…หล่อจริงๆ ไม่ได้โกหก ชาคริยาหัวเราะเบาๆ
“ไป อยากเห็นบาร์เทนเดอร์หล่อๆ เผื่อชีวิตจะมีสีสันขึ้นมาบ้าง เห็นแต่หน้าสาวๆ อย่างพวกเธอจนจะเฉาตายอยู่แล้ว”
สามสาวค้อนควัก ชาคริยาหัวเราะลั่นกับท่าทีนั้น
…ถึงแม้เมืองนี้จะไม่มีเพื่อนคนไทยให้คลายเหงา แต่เด็กๆ ในแล็บที่น่ารักกุ๊กกิ๊กก็ทดแทนกันได้ไม่น้อยเหมือนกัน
…ซามูไรตาฟ้า!
ชาคริยาร้องเอ็ดอึงในใจเมื่อเห็นบาร์เทนเดอร์ที่สาวๆ ในแล็บการันตีตลอดการเดินทางเต็มตา ชายหนุ่มในชุดสูทผูกหูกระต่ายที่กำลังเขย่าเชกเกอร์ด้วยมาดเท่ใต้แสงสลัวน้อยแรงเทียนนั่น ให้ดูยังไงก็เหมือนซามูไรตาฟ้าหนุ่มคนข้างห้องไม่ผิดเพี้ยน
“หล่อใช่มั้ยล่ะชาจัง” มาริโกะกระซิบถาม ส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มแล้วทรุดตัวลงนั่งบนแท่งเหล็กรูปโค้งหน้าเคาน์เตอร์
“เขาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเราด้วยนะ ชาจังเคยเห็นมั้ย” ข้อมูลยืนยันมาจากอีกหนึ่งสาว ทาเอโกะ
“โห มองตาค้างเลย อย่าเพิ่งตกหลุมรักนะจ๊ะ คนนี้น่ะสาวๆ จองกันให้เพียบ” อาเคมิท้วงเบาๆ ชาคริยากะพริบตาถี่ ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง
“ไม่ตกหลุมรักหรอก ก็แค่…กำลัง…ทึ่ง”
“เห็นหน้าฝรั่งอย่างนั้นแต่จริงๆ แล้วเป็นคนญี่ปุ่นนะจ๊ะ พูดญี่ปุ่นคล่องเลย”
“ก็ลูกครึ่งนี่”
แล้วข้อมูลส่วนตัวของหนุ่มคนนั้นก็ตามมาอีกมากมาย จนเมื่อบาร์เทนเดอร์หนุ่มเป้าหมายหันมารับออเดอร์ วงนินทาจึงหยุดชั่วขณะ
“ยินโทนิกค่ะ” อาเคมิถือโอกาสสั่งก่อนด้วยรอยยิ้มหวาน ชายหนุ่มยิ้มตอบนิดๆ ทำชาคริยามองอึ้งไปเหมือนกัน
…ซามูไรตาฟ้า นายนั่น…ยิ้มเซ็กซี่ชะมัด
“มาร์ตินี่ค่ะมาร์ค” มาริโกะทอดเสียงหวาน ซามูไรตาฟ้าแจกรอยยิ้มทรงเสน่ห์อีกแล้ว